Έκθεση με φωτογραφίες, ιστορία και μνήμες από τη γερμανική κατοχή

Πόσες “οπτικές” και πόσες “αλήθειες” κρύβει ή αποκαλύπτει μια φωτογραφία; Σε μια δημοσιευμένη φωτογραφία και στην απεικονισμένη “αλήθεια” της έχει λόγο μόνο ο φωτογράφος; Η φωτογραφική εικόνα παράγει ιδεολογία ή …την αναπαράγει, καταδεικνύει αλήθειες ή μπορεί να τις …κρύβει δείχνοντάς τις;

Οι φωτογραφίες είναι μέρος της συλλογικής προπαγάνδας, ο φωτογράφος παίρνει κι αυτός μέρος (εκούσια ή ακούσια) στη διαμόρφωσή της, αντανακλά η φωτογραφία την αλήθεια του δημιουργού της, είναι μέρος της στόχευσης, η ερμηνεία μιας εικόνας αλλάζει ανάλογα με την οπτική αυτού που φωτογραφίζει και την πρόσληψη αυτού που τη βλέπει;

Δεκατέσσερις μήνες μετά την έναρξή της (10/2/2016) και ύστερα από δύο αλλεπάλληλες παρατάσεις (ολοκληρώνεται τελικά στις 21 του Μαΐου) η πολυσυζητημένη -και αφορμή για πολλαπλές αναγνώσεις της έννοιας της φωτογραφίας αλλά και της ιστορίας- έκθεση, για πρώτη φορά, 170 άγνωστων φωτογραφιών από την περίοδο της γερμανικής κατοχής, με τίτλο “Στο περιθώριο του πολέμου: Η Θεσσαλονίκη της Κατοχής (1941-1944) μέσα από τη φωτογραφική συλλογή Βύρωνα Μήτου”, κατέστη και πάλι η πρόξενος μιας ακόμη σειράς ερωτημάτων και απόψεων.

Αφορμή για τη άκρως ενδιαφέρουσα συζήτηση ήταν η έκδοση του συλλογικού τόμου με τίτλο “Αναπαραστάσεις της Κατοχής: φωτογραφία, ιστορία, μνήμη”. Η δίγλωσση έκδοση (150 σελίδων με πλήθος φωτογραφιών) συγκέντρωσε τις ανακοινώσεις διακεκριμένων ερευνητών από την Ελλάδα και το εξωτερικό, που συμμετείχαν στην ομώνυμη ημερίδα, η οποία πραγματοποιήθηκε πέρσι, στο Μουσείο Βυζαντινού Πολιτισμού (στις 8 Απριλίου 2016 -75 ακριβώς χρόνια από την είσοδο των Γερμανών κατακτητών στη Θεσσαλονίκη -Τετάρτη 9 Απριλίου 1941, στις 20:00) και την παράδοση της πόλης στους Γερμανούς (στην πλατεία Βαρδαρίου, τη Χρυσή πύλη της πόλης) από τον μητροπολίτη Θεσσαλονίκης Γεννάδιο, τον δήμαρχο Κωνσταντίνο Μερκουρίου και τον στρατιωτικό διοικητή Νικόλαο Ραγκαβή.

Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ