«Γράμμα σ’ ένα παιδί» – Συνέντευξη με τον σκηνοθέτη Μάνο Πετούση

Για την παράσταση «Γράμμα σ’ ένα παιδί», που βασίζεται στο βιβλίο της Οριάνα Φαλάτσι, και ανεβαίνει έως τις 23 Οκτωβρίου, στο θέατρο Αλκμήνη, μιλάει στη «Ραδιοτηλεόραση» ο σκηνοθέτης Μάνος Πετούσης, ο οποίος μετέφερε το κείμενο στη σκηνή με οδηγό, όπως τονίζει, την καρδιά και την ψυχή…

Συνέντευξη στην Ασπασία Κακολύρη

«Γράμμα σ’ ένα παιδί»…  Από πού αντλήσατε έμπνευση, γιατί επιλέξατε να σκηνοθετήσετε το συγκεκριμένο έργο;

Ένα βιβλίο στη βιβλιοθήκη μου ήταν η αφορμή να ασχοληθώ με το συγκεκριμένο θέμα…. Έχοντας και το βιβλίο της Οριάνα Φαλάτσι, αποφάσισα να το ξαναθυμηθώ διαβάζοντάς το ύστερα από παρότρυνση του φίλου μου, θεατρολόγου Γιώργου Κατσαντώνη, ο οποίος εκείνο το διάστημα σπούδαζε στην Ιταλία. Το αιώνιο ερώτημα «Να ζει κανείς ή να μη ζει»;

Ποιος είναι αυτός που αποφασίζει για να έρθει ένα παιδί στον κόσμο; Ποιος είναι αυτός που αποφασίζει για τη ζωή ενός παιδιού πριν καλά καλά έρθει στον κόσμο; Με ποιο δικαίωμα αποφασίζουμε για το μέλλον των παιδιών χωρίς να τα ρωτήσουμε και να τα υποχρεώνουμε να πληρώνουν τα λάθη τα δικά μας;

Πόσο να φοβήθηκε, άραγε, ένα παιδί παλεύοντας με τη φωτιά… Αν του λέγαμε την αλήθεια για το τι πραγματικά θα αντιμετωπίσει ερχόμενο στη ζωή, θα αποφάσιζε το ίδιο να γεννηθεί;

Είχα αρκετούς λόγους κι έχω και σήμερα περισσότερους για να μιλήσω μέσα από μια θεατρική παράσταση για όλα τα παραπάνω και να αφυπνίσω -όσο γίνεται- συνειδήσεις. Μακάρι να τα καταφέρω, γιατί ακόμα και τη σκέψη ενός ανθρώπου να μπορέσεις να αλλάξεις, το κέρδος είναι τεράστιο.  Φυσικά, υπάρχει και η όμορφη πλευρά της ιστορίας, δεν είναι όλα μαύρα… Μια μάνα σε μιαν άκρη της γης, αφημένη, να  χαρίζει απλόχερα  και να φροντίζει. Δεν φτάνουν οι λέξεις, ποτέ δεν θα είναι αρκετές για να ζωγραφίσουν ή να πουν όσα θα ήθελαν. Η λέξη αγάπη παίρνει άλλη διάσταση, την πραγματική της διάσταση… Η αγάπη θα την οδηγεί να βρίσκει το μωρό της, όπου κι αν είναι. Αυτή θα γίνεται το φως που θα του δείχνει τον δρόμο του. Θα γίνεται  σκιά, ευχή  κι ασπίδα. Θα είναι, όσο μακριά χρειάζεται για να μην πνίγεται κι όσο κοντά για να μη νιώθει μοναξιά. Θα γίνεται «μάλωμα» κι έπαινος, σκληρή σαν την πέτρα κι απαλή σαν το πούπουλο, δυνατή σαν τη γροθιά κι «αδύναμη» σαν την πλαστελίνη.

Νομίζω ότι θα μπορούσα να μιλάω ή να γράφω με τις ώρες για το θέμα αυτό. Για μένα, λοιπόν, η έμπνευση έρχεται σε ό,τι μου μιλάει στην καρδιά και στην ψυχή…

Πώς προσεγγίσατε σκηνοθετικά το έργο και πόσο εύκολο είναι να μεταφέρετε στη σκηνή ένα τόσο δυνατό λογοτεχνικό κείμενο;

Η αλήθεια είναι ότι για έναν περίεργο λόγο, που ούτε εγώ γνωρίζω, δεν με δυσκόλεψε καθόλου σκηνοθετικά, ίσως γιατί ήξερα ακριβώς τι ήθελα, πώς το ήθελα και με ποιον τρόπο θα το πω. Αυτό που με ενδιέφερε ήταν ο λόγος, το κείμενο η ερμηνεία της Ζέτας Δούκα. Δεν με ενδιέφερε καθόλου να μπω σε τερτίπια σκηνοθετικά, για να αποδείξω αν είμαι καλός σκηνοθέτης ή όχι (που δυστυχώς στις μέρες μας είναι μόνιμο φαινόμενο).

Όσο πιο απλά δίνεις σκηνοθετικά ένα τέτοιο θέμα τόσο πιο δυνατή θεωρώ πως γίνεται η παράσταση. Σαφώς και υπήρχαν δυσκολίες, αλλά τίποτα δεν ήταν τόσο σοβαρό, ώστε να με δυσκολέψει πολύ. Αυτό που με δυσκόλεψε λίγο, ίσως, ήταν το πώς θα μπορούσα να μεταφέρω μέσα από τη Ζέτα όλη αυτή την ευαισθησία χωρίς να γίνει μελό, την αγωνία μιας γυναίκας, τον φόβο της, ίσως, στην πρωτόγνωρη γι’ αυτήν  κατάσταση που βρίσκεται με την εγκυμοσύνη. Με τη Ζέτα είχαμε μια άριστη συνεργασία και μέσα από την παράσταση αυτή ήρθαμε πολύ κοντά και προσωπικά εγώ οφείλω να πω ότι την αγάπησα. Με άφησε να μπω στην ψυχή της και να σμιλέψουμε μαζί όλα τα εκφραστικά της μέσα για το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα.

Ο ρεαλισμός ήταν αυτό που με ενδιέφερε στη συγκεκριμένη παράσταση και νομίζω ότι το πετύχαμε. Δύσκολο αρκετά, αλλά για να μπει ο θεατής και να ταυτιστεί με την ηρωίδα, θα έπρεπε να Ζέτα να μην «υποκρίνεται», αλλά να είναι.

Είμαι ευτυχισμένος, πραγματικά, γι’ αυτή την παράσταση και ειδικά η επιλογή μου να ερμηνεύσει η Ζέτα αυτό τον ρόλο. Μακάρι να καταφέρει να μεταδώσει  στον κόσμο τα συναισθήματα και την αγάπη για τη ζωή, που μετέδωσε σε εμάς, όταν τη φτιάχναμε.

Θέατρο Αλκμήνη

Αλκμήνης 8, Γκάζι

Τηλ.: 2103428650

Μόνο για 10 παραστάσεις

Συντελεστές

Σκηνοθεσία: Μάνος Πετούσης

Παίζει η Ζέτα Δούκα

Μουσική: Γιώργος Χριστιανάκης

Διεύθυνση παραγωγής: Ντίνος Λέλος

Παραστάσεις: Δευτέρα – Τρίτη στις 21:00 (έως 23 Οκτωβρίου)

Διάρκεια: 100 λεπτά (χωρίς διάλειμμα)

Τιμές εισιτηρίων: 13€ γενική είσοδος, 10€ μειωμένο (φοιτητικό, ανέργων)

Ημέρες & ώρες παραστάσεων

Δευτέρα: 21:00

Τρίτη: 21:00

Τιμές εισιτηρίων

Γενική Είσοδος: 13€

Φοιτητικό, ανέργων: 10€

Διάρκεια παράστασης: 116’ χωρίς διάλειμμα