Στα Φεστιβάλ του Κόσμου: Τορόντο 2019
Γράφει ο Αλέξανδρος Ρωμανός Λιζάρδος
Στις 15 Σεπτεμβρίου, το 44ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Τορόντο ολοκλήρωσε τη δεκαήμερη γιορτή της 7ης Τέχνης με την ανακοίνωση των βραβείων. Με αφορμή τις περίπου 40 ταινίες που παρακολούθησα, μοιράζομαι μαζί σας μερικές σκέψεις. Θα ήθελα να σας προκαταβάλω ότι στο πλαίσιο ενός φεστιβάλ -όπου βλέπεις ακόμα και πέντε ταινίες στη σειρά, κάνεις συνεντεύξεις, ενημερώνεσαι για την επικαιρότητα- ενδέχεται να έχεις αδικήσει κάποια ταινία. Όποιες από αυτές αξίζουν μια δεύτερη ανάγνωση, επιλέγω να την κάνω με την κυκλοφορία τους στη χώρα μας. Οι πρώτες σκέψεις όμως δίνουν ένα στίγμα πιο αυθόρμητο, λιγότερο φιλτραρισμένο και σίγουρα πιο άμεσο.
To Crazy Rich Asians και οι πολλαπλές συνεργασίες της ασιατικού κεφαλαίου STX που βγαίνουν με επιτυχία στην αμερικανική αγορά αλλάζουν τα εμπορικά στάνταρτ και στον χώρο του animation. Η πρώτη όμως επίσημη αμερικανική υπερπαραγωγή, φιλικά προσκείμενη στη σύγχρονη ασιατική κουλτούρα, ταινία κινουμένων σχεδίων είναι ένα ακόμα «υποπροϊόν προκάτ πρωτοτυπίας» οικολογικού ενδιαφέροντος, γυρισμένο αποκλειστικά για παιδιά.
Η ύπαρξη ενός yeti κάπου στην Ασία θα βάλει ένα δυναμικό κορίτσι σε περιπέτειες στην προσπάθειά του να το βοηθήσει να επιστρέψει στο σπίτι του, στις παγωμένες κορυφές του Έβερεστ. Παρακολουθώντας την προβολή στην αγγλική απόδοση, είναι σχεδόν αστεία αποτυχημένο το πείραμα: θα συναντηθούν δύο κουλτούρες που δεν έχουν πραγματικό σημείο τομής – εκτός από το ότι η μία εξέλιξε τον καπιταλισμό σε θρησκεία και η άλλη θέτει τους νέους κανόνες στον χώρο της αγοράς. Τα εγχείρημα αυτού του παντρέματος βρίθει κλισέ και περιορίζεται στους χαριτωμένους μορφασμούς των ζώων όπου αυτά εμφανίζονται (ιδιαίτερα γλυκά τα sidekick φιδάκια)… και αυτό ήταν. Τελικά η ταινία καταλήγει πολύ κινέζικη για να αμερικανοποιηθεί, ώστε έστω να απευθύνεται στους Asian-Americans, πόσο μάλλον στους παν-ευρωπαίους. Δυστυχώς δεν έχει τίποτα περισσότερο να μας προσφέρει εκτός από μια άνιση συνύπαρξη χαρακτήρων που μοιάζουν με τον «μεγαλοπόδαρο» και των αξιαγάπητων κατά τα άλλα ζώων (που θυμίζουν έντονα χαρακτήρες από το «Πώς να εκπαιδεύσετε τον δράκο σας»).
Στη σκηνοθεσία η Jill Culton και ο Todd Wilderman, με προϋπηρεσία στον χώρο του animation πολύ μεγαλύτερη από ό,τι στο χώρο της σκηνοθεσίας. Ας ελπίζουμε ότι η μεταγλωττισμένη έκδοση στην Ελλάδα θα μπορέσει να γεφυρώσει με την απόδοση του κειμένου και τη φωνητική σκηνοθεσία αυτά τα κενά. Στο παρελθόν το πείραμα αυτό έχει πετύχει με φωνές και έξυπνα λεκτικά παιχνίδια. Για να δούμε…
Επισκεφτείτε την ιστοσελίδα της ταινίας
*Η κριτική της ταινίας γράφτηκε μετά την προβολή του φιλμ στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Τορόντο.
Φωτογραφίες: TIFF/ Getty Wire Images
Βίντεο για το Φεστιβάλ: TIFF Talks
Κάνε like στη σελίδα μας στο Facebook
Ακολούθησε μας στο Twitter
Κάνε εγγραφή στο κανάλι μας στο Youtube
– Αναφέρεται ως πηγή το ertnews.gr στο σημείο όπου γίνεται η αναφορά.
– Στο τέλος του άρθρου ως Πηγή
– Σε ένα από τα δύο σημεία να υπάρχει ενεργός σύνδεσμος