“Τα πλαστικά μιας χρήσης πνίγουν τους ωκεανούς και σκοτώνουν τη θαλάσσια ζωή. Μέχρι το 2050 θα υπάρχει περισσότερο πλαστικό στον ωκεανό από ό,τι ψάρια. Όταν διάβασα αυτές τις προβλέψεις, αποφάσισα να ψάξω να βρω λύση”, δήλωσε η 24χρονη Λούσυ Χιούζ, φοιτήτρια του πανεπιστημίου του Sussex, η οποία σχεδίασε και κατασκεύασε το MarinaTex ένα είδος πλαστικού από φύκια και λέπια ψαριών. Η εφεύρεσή της κέρδισε το κορυφαίο βραβείο Design James Dyson που συνοδεύεται από το χρηματικό έπαθλο 35.000 δολαρίων.
Το MarinaTex είναι ένα διαυγές, εύκαμπτο βιοπλαστικό που παράγεται σε φύλλα και έχει σχεδιαστεί για να αντικαταστήσει τα πλαστικά είδη μιας χρήσης όπως είναι οι πλαστικές σακούλες και οι συσκευασίες τροφίμων. Παρόλο που μοιάζει με συμβατικό πλαστικό, είναι κατασκευασμένο από άγαρ – μια φυσική ουσία που βρίσκεται στα κόκκινα φύκια, καθώς και από το δέρμα και τα λέπια των ψαριών, παραπροϊόν της εμπορικής βιομηχανίας της αλιείας.
Το δέρμα των ψαριών περιέχει ισχυρές αλλά εύκαμπτες πρωτεΐνες, ενώ το άγαρ λειτουργεί ως συνδετικός παράγοντας για τη ζέση του υλικού μαζί – και τα δύο οργανικά υλικά συνδυάζονται για να δημιουργήσουν ένα βιοπλαστικό που είναι πλήρως βιοαποικοδομήσιμο. Δεν πρόκειται όμως για την πρώτη βιοδιασπώμενη συσκευασία από οργανικά υλικά. Στο φετινό Μαραθώνιο του Λονδίνου, η βρετανική εταιρεία Skipping Rocks Labs μοίρασε ενεργειακά ποτά στους δρομείς σε φυσαλίδες βρώσιμων ποτών από φύκια.
Η φοιτήτρια τελειοποίησε την φόρμουλα κάνοντας πειράματα και στο φοιτητικό της διαμέρισμα, κι ελπίζει η εφεύρεση αυτή να μπορέσει να εξελιχθεί σε ένα εμπορικά βιώσιμο προϊόν.
«Το πλαστικό είναι ένα καταπληκτικό υλικό και οι σχεδιαστές και μηχανικοί είμαστε πολύ εξαρτημένοι από αυτό. Δεν βρίσκω το νόημα να χρησιμοποιούμε πλαστικό, ένα εξαιρετικά ανθεκτικό υλικό, για προϊόντα που έχουν κύκλους ζωής μικρότερης από μία ημέρα», εξηγεί η Χιούζ.
ΠΗΓΗ: CNET
Κάνε like στη σελίδα μας στο Facebook
Ακολούθησε μας στο Twitter
Κάνε εγγραφή στο κανάλι μας στο Youtube
– Αναφέρεται ως πηγή το ertnews.gr στο σημείο όπου γίνεται η αναφορά.
– Στο τέλος του άρθρου ως Πηγή
– Σε ένα από τα δύο σημεία να υπάρχει ενεργός σύνδεσμος