Ο γαστρονομικός παράδεισος της Μυτιλήνης

Όταν ο Ηλίας Βενέζης περιέγραφε τους ελαιώνες και τις ατελείωτες αμμούδες της Λέσβου, απολαμβάνοντας τα ηλιοβασιλέματα της, μοιραζόταν με τους ντόπιους το λιτό τους τραπέζι, ανάλογο της εποχής και των συνθηκών. Σήμερα το νησί μπορεί να χαρακτηριστεί γαστρονομικός προορισμός για τους απανταχού τουρίστες. Τα λεσβιακά προϊόντα διατηρούν την απλότητα της παρασκευής, την νοστιμιά, την θρεπτική αξία και την φρεσκάδα του παρελθόντος, συνδυαζόμενα με σύγχρονους τρόπους παρασκευής. Ούζα, κρασιά, ελαιόλαδα, λαδοτύρια, κασέρια, λιαστές ντομάτες, λακέρδες, σαρδέλες, παπαλίνες, σαρμαδέλια, γιαπράκια, λουλούδια γεμιστά τηγανητά, γίνονται το μέσο για ένα ξεχωριστό ταξίδι στον κόσμο των πέντε αισθήσεων. Όταν τοποθετούνται στο τραπέζι συνοδεύονται πάντα από την εξαιρετική φιλοξενία, αναπόσπαστο κομμάτι της πολιτιστικής κληρονομιάς. Η Λεσβιακή γη, ένας τόπος τόσο μοναδικός όσο και οι άνθρωποί του.

Με οργανωμένη προβολή και  μάρκετινγκ κατάφεραν να βάλουν το νησί στον χάρτη των γευστικών παραδείσων, όπως επισημαίνει ο επιχειρηματίας Αντώνης Καλδέλης και μέλος της Lesvos Gourmet, μια σύμπραξη εννέα επιχειρήσεων. Στο μεταίχμιο μιας νέας εποχής η παράδοση και η τεχνογνωσία ανοίγουν τον δρόμο της μελλοντικής ανάπτυξης.

Η επιτυχία περνά από την εκπαίδευση των καταναλωτών, οι οποίοι τα τελευταία χρόνια ανακάλυψαν ότι είναι πιο sic τυριά, κρασιά, μπαλσάμικα, κά. προιόντα με ιταλικά, γαλλικά, ελβετικά ή ολλανδικά ονόματα, ξεχνώντας τα προϊόντα του τόπου τους. Άγνοια, ξενομανία ή νεοπλουτισμός;