Γιατί όταν μπαίνουμε σε ένα δωμάτιο συχνά ξεχνάμε τον λόγο για τον οποίο βρεθήκαμε εκεί; Οι επιστήμονες από το Πανεπιστήμιο Bond στο Κουίνσλαντ της Αυστραλίας φαίνεται να βρήκαν την απάντηση σε αυτό το ερώτημα.
Προηγούμενη μελέτη που δημοσίευσε το 2011 ομάδα ερευνητών στο Πανεπιστήμιο της Νοτρ Νταμ, στην Ιντιάνα των ΗΠΑ, είχε ονομάσει αυτό το φαινόμενο «σύνδρομο της ανοιχτής πόρτας» σύμφωνα με το οποίο, δεν φταίει η μνήμη μας αλλά οι πόρτες που διασχίζουμε στη διαδρομή μας, υποδηλώνοντας ότι τείνουμε να ξεχνάμε πρόσφατες πληροφορίες μετά τη διέλευση ενός ορίου. Το όριο μπορεί να είναι φυσικό όπως μια πόρτα ή είναι εικονικό όπως η εναλλαγή μεταξύ καρτελών σε ένα πρόγραμμα περιήγησης στο Διαδίκτυο.
Ωστόσο η νέα μελέτη των ερευνητών του Πανεπιστημίου Bond διαπίστωσε ότι το σύνδρομο αυτό δεν ήταν τόσο σημαντικό όσο είχαν ισχυριστεί οι προηγούμενες μελέτες. Οι επιστήμονες διαπίστωσαν ότι δεν ευθύνεται μόνο η πόρτα ή η πράξη της εισόδου μέσα σε ένα δωμάτιο αλλά μάλλον η αλλαγή στο γενικό πλαίσιο που κάνει τον εγκέφαλο να «ξεχνά» τις πληροφορίες που θεωρεί άσχετες.
Η ερευνητική ομάδα πραγματοποίησε τέσσερις μελέτες – δύο χρησιμοποιώντας πραγματικές τοποθεσίες και δύο στις οποίες οι συμμετέχοντες φορούσαν ακουστικά εικονικής πραγματικότητας και κινούνταν σε διάφορα δωμάτια σε περιβάλλον 3D.
Οι επιστήμονες ζήτησαν από τους συμμετέχοντες να απομνημονεύσουν τα αντικείμενα που είχαν τοποθετηθεί πάνω σε τραπέζια που βρίσκονταν μέσα σε κάθε δωμάτιο και στη συνέχεια τα μετέφεραν από το ένα τραπέζι στο άλλο με την ίδια σειρά. Μερικές φορές το τραπέζι ήταν στο ίδιο δωμάτιο και άλλες φορές οι εθελοντές έπρεπε να μετακινηθούν σε άλλο δωμάτιο περνώντας από μια αυτόματη συρόμενη πόρτα. Σύμφωνα με τους ερευνητές, η αλλαγή δεν είχε καμία επίδραση στη μνήμη των εθελοντών καθώς σπάνια ξεχνούσαν αντικείμενα, ανεξάρτητα από το αν πέρασαν από μια πόρτα ή όχι.
Οι ερευνητές δυσκόλεψαν το τεστ μνήμης ζητώντας από τους συμμετέχοντες να εκτελέσουν το ίδιο καθήκον μόνο που αυτή τη φορά έπρεπε να μετρούν ταυτόχρονα.
«Ουσιαστικά, το μέτρημα υπερφόρτωσε τη μνήμη των ανθρώπων, καθιστώντας την πιο ευαίσθητη στην παρέμβαση που προκαλείται από την πόρτα», εξήγησαν οι Oliver Bauman και η Jessica Mcfadyen, συγγραφείς της μελέτης.
Εξηγώντας το φαινόμενο, ο Baumann είπε ότι ο εγκέφαλος διαμερισματοποιεί τις αναμνήσεις από διαφορετικά περιβάλλοντα και πλαίσια.
«Εάν ο εγκέφαλος πιστεύει ότι βρίσκεται σε διαφορετικό πλαίσιο, τότε αυτές οι αναμνήσεις ανήκουν σε ένα διαφορετικό δίκτυο πληροφοριών. Συνολικά αυτό μας δίνει μεγαλύτερη χωρητικότητα από ό, τι αν είχαμε μόνο έναν γιγαντιαίο χώρο εργασίας όπου όλα συνδέονται», εξήγησε.
«Αλλά υπάρχει και κάποιο κόστος. Αυτή η διαμερισματοποίηση μπορεί να μας κάνει να χάσουμε κάποιες πληροφορίες».
Ο Baumann είπε ότι η μελέτη του Πανεπιστημίου Bond έδειξε ότι είναι πιθανό να «ανοσοποιήσουμε» τον εαυτό μας από την απώλεια αυτών των πληροφοριών.
«Εάν είμαστε αφοσιωμένοι σε αυτό που θέλουμε να κάνουμε, τίποτα δεν θα μας εμποδίσει να το θυμηθούμε. Αλλά αν κάνουμε πολλά πράγματα ταυτόχρονα τότε αυτή η απώλεια πληροφοριών γίνεται αισθητή», καταλήγει ο ερευνητής.
ΠΗΓΗ: Independent
Κάνε like στη σελίδα μας στο Facebook
Ακολούθησε μας στο Twitter
Κάνε εγγραφή στο κανάλι μας στο Youtube
– Αναφέρεται ως πηγή το ertnews.gr στο σημείο όπου γίνεται η αναφορά.
– Στο τέλος του άρθρου ως Πηγή
– Σε ένα από τα δύο σημεία να υπάρχει ενεργός σύνδεσμος