Ο μεγαλύτερος καταγεγραμμένος αρχαιολογικός χώρος στην Ελλάδα, που παραπέμπει στην ρωμαϊκή περίοδο, και βρίσκεται κοντά στην Πρέβεζα της Ηπείρου, περιμένει σχεδόν 20 χρόνια για να ενταχθεί στα μνημεία πολιτιστικής κληρονομιάς της UNESCO.
Από το 2003 ο όμιλος UNESCO Πρεβέζης προσπαθεί να εντάξει τον άριστα διατηρημένο χώρο της αρχαίας πόλεως στα μνημεία παγκόσμιας κληρονομιάς. Πλήν ματαίως. Επισήμως εμφανίζεται ως πρόβλημα γραφειοκρατίας. Όπως όμως επισημαίνει ο Ευάγγελος Κατσίμπρας, πρόεδρος του ομίλου, άλλα μνημεία σε όμορους νομούς κρίθηκαν γρηγορότερα, παρά το μικρότερης ιστορικής σημασίας μέγεθός τους. Από το 2013 έως το 2017 που υπήρξαν αλλαγές στην σύνθεση της αρμόδιας επιτροπής του Υπουργείου πολιτισμού, ο φάκελος έμεινε να αραχνιάζει σε κάποιο συρτάρι και έκτοτε δεν υπήρξε η παραμικρή ενημέρωση.
Ένας τόσο μεγάλης έκτασης αρχαιολογικός χώρος που φτάνει τα 1500 στρέμματα, με τείχη που ακόμη στέκονται όρθια, ψηφιδωτά και κτήρια που φιλοξενούσαν έως και 300.000 πληθυσμό, «ευανδρούσα», όπως την περιέγραψε ο Στράβωνας, βρίσκεται στο περιθώριο των ιστορικών διαδρομών.
Έπειτα από συνεδριάσεις στο Υπουργείο Πολιτισμού οι αρμόδιοι κωλυσιεργούν να προχωρήσουν τις διαδικασίες. Ολιγωρία και αδιαφορία καταλογίζει ο κ. Κατσίμπρας και σε τοπικούς φορείς, σημειώνοντας ότι δεν αποδίδεται το καθεστώς ανάλογα με την σπουδαιότητα και την αξία των αρχαιολογικών χώρων.
Η πόλη της Νίκης, χτίστηκε κατ’ εντολήν του αυτοκράτορα Οκταβιανού σε ανάμνηση της νίκης του στο Άκτιο το 31 π.χ. επί του Αντωνίου και της Κλεοπάτρας, βασίλισσας της Αιγύπτου. Για τον εποικισμό της ο Αύγουστος μετέφερε πληθυσμούς από άλλες πόλεις: Θύρρειο, Αρχαία Εφύρα, Αρχαία Καλυδών, Αμφιλοχικόν Άργος, Αμβρακία, Ανακτόριον, Κεκροπία, Αλυζία, Όρραον, Κασσώπη, Πανδοσία, Βουχέτιο, Κόρινθο, κ.α.. Η ανέγερση της ακολουθούσε το πρότυπο του Μεγάλου Αλεξάνδρου και των διαδόχων του, όπως έγινε με την Θεσσαλονίκη, που υπενθύμιζε την νίκη επί των Θεσσαλών.
Το 89 μ.Χ. ο Επίκτητος εξορισμένος από την Ρώμη ίδρυσε στην Νικόπολη την ομώνυμη φιλοσοφική Σχολή, θέτοντας τις βάσεις του στωικισμού. Έπειτα από μια μακρά περίοδο άνθηση η πόλης δέχθηκε συνεχείς επιθέσεις βαρβαρικών φύλων, σλάβων και βουλγάρων, που προκάλεσαν μεγάλες σφαγές του πληθυσμού και καταστροφές, έως τον 11ο αιώνα, που ανάγκασαν τους εναπομείναντες κατοίκους να βρούν καταφύγιο σε άλλες πόλεις και στα βουνά.
Κάνε like στη σελίδα μας στο Facebook
Ακολούθησε μας στο Twitter
Κάνε εγγραφή στο κανάλι μας στο Youtube
– Αναφέρεται ως πηγή το ertnews.gr στο σημείο όπου γίνεται η αναφορά.
– Στο τέλος του άρθρου ως Πηγή
– Σε ένα από τα δύο σημεία να υπάρχει ενεργός σύνδεσμος