Οι κινηματογράφοι προ των πυλών του 2022: Μέρες του φωτός ή Αρμαγεδών

Ας ξεκινήσουμε απαισιόδοξα· όσοι και όσες ήμασταν ήδη σινεφίλ τα έτη 2020 και 2021, ξέρουμε ότι ο κινηματογράφος ποτέ δεν θα είναι ο ίδιος για τις επόμενες γενιές. Η προσωπική επαφή με τους αιθουσάρχες τείνει να περιοριστεί, όχι μόνο λόγω των μέτρων του Covid-19, αλλά και επειδή σε παγκόσμια κλίμακα όσοι κινηματογράφοι παραμένουν λειτουργικοί καταλήγουν να ανήκουν σε κάποια μεγαλύτερη εμπορική ή καλλιτεχνική αλυσίδα. Εξαιρέσεις του κανόνα, τουλάχιστον στην Ευρώπη, δείχνουν να είναι η Ελλάδα, κάποιες αίθουσες σε Ιταλία, Γαλλία, Μάλτα και Σκανδιναβικές χώρες, όμως πόσο και αυτές θα αντέξουν;

Στην Ολλανδία οι κινηματογράφοι είναι ήδη κλειστοί μέχρι και τη δεύτερη εβδομάδα του Γενάρη. Στην Ιρλανδία οι κινηματογράφοι σταματούν τις προβολές τους στις 20.00 καθημερινά, προσφέροντας ελάχιστες προβολές για τους εργαζόμενους. Στην Ιρλανδία οι κινηματογράφοι είναι ήδη κλειστοί και το μέτρο αυτό έχει συζητηθεί και για την Αυστρία. Λίγο μετά τα Χριστούγεννα κλείνουν επίσημα για τρίτη φορά την τελευταία διετία κινηματογράφοι στη Δανία. Όσο για τα μέτρα που ανακοινώθηκαν τις προάλλες, φαίνεται πως αυτό το πρόβλημα θα απασχολήσει και τη χώρα μας, κάτι που θα μάθουμε στις 27 του μήνα, στις νέες ανακοινώσεις σχετικά με την πανδημία, αφού ο περιορισμός των ωραρίων διασκέδασης είναι μια κάποια ένδειξη προβληματισμού.

Τα μέτρα προστασίας στους κινηματογράφους δείχνουν ένα γενικότερο κλίμα ανησυχίας: Σε κάποιες χώρες έχει διατηρηθεί η απόσταση στους κινηματογράφους με μια κενή θέση ανάμεσα, σε άλλες η υποχρεωτικότητα της μάσκας τύπου KV-95 δεν κάνει τη θέαση απολαυστική, αποτρέποντας άτομα με αναπνευστικά προβλήματα να παρακολουθήσουν αναπόσπαστοι τις ταινίες. Στο πλαίσιο ενός κινηματογραφικού φεστιβάλ που επισκέφτηκα, υπήρχε και περιστατικό λιποθυμίας στο μέσο ταινίας από θεατή που δεν μπορούσε να διαχειριστεί την παραμονή σε κλειστό χώρο και με μάσκα.

Και τώρα που μπήκαμε στα Φεστιβάλ, και ενόσω περιμένουμε να επιβεβαιωθεί μια σημαντική ελληνική συμμετοχή σε αυτό του Ρόττερνταμ, στην οποία και η ΕΡΤ είναι συμπαραγωγός, πρόσφατα ανακοινώθηκε ότι οι προβολές του δημοφιλούς φεστιβάλ της Ολλανδίας που συνδέεται με τις ευκαιρίες που δίνει σε νέους καλλιτέχνες, απλά θα γίνουν online. Στο ίδιο σκεπτικό είναι και το Φεστιβάλ του Βερολίνου, αποδεχόμενο το αποτυχημένο περυσινό πλάνο του, το μισό να είναι με φυσικές προβολές για δημοσιογράφους και το άλλο μισό με προβολές αποκλειστικά για το κοινό.

Η διαφορά της διαχείρισης από χώρα σε χώρα, αλλά κυρίως η μη κοινή πολιτική ως προς τους στόχους διαχείρισης, αφήνει τον βασιλιά κινηματογράφο γυμνό για ακόμα μία φορά σε όλον τον κόσμο· και όλους εμάς, μπανιστιρτζήδες από την κλειδαρότρυπα του σπιτιού μας.

Δυστυχώς, η ταινία που ζούμε είναι σκηνοθετημένη από τον Λαρς Φον Τρίερ σε σενάριο του Ντάριο Αρτζέντο, βασισμένο σε βιβλίο του Κάφκα. Και όσοι ελπίζουμε σε ένα Happy Ending είμαστε απλά πιό ρομαντικοί, επειδή ακριβώς μεγαλώσαμε με τον κινηματογράφο μιας άλλης εποχής (και δεν αναφερόμαστε αποκλειστικά στις ταινίες).