Ευτυχώς μόνο με δύο ταινίες υποδεχόμαστε τη νέα χρονιά, με την ελπίδα να δούμε το κοινό να συγκεντρώνεται σε κάποια από αυτές. Η διάσπαση τους προηγούμενους μήνες με αρκετές πρεμιέρες μάλλον έβλαψαν τις ταινίες που με εξαίρεση ένα μπλοκ μπάστερ, όλες οι άλλες δεν έκαναν τα εισιτήρια που έχουμε συνηθίσει τις γιορτινές μέρες. Το ταμείο ήταν μείον· άντε να ρεφάρουμε με μια εξαιρετική και μια διασκεδαστική ταινία την (κινηματογραφική) εβδομάδα που ξεκινά στις 6 Ιανουαρίου.
The King’s Man
Συγκεκριμένα, κάνει πρεμιέρα η νέα ταινία της σειράς Kingsmen με τίτλο «Ο Άνθρωπος του Βασιλιά: Το ξεκίνημα». Το alternative και άκρως απενοχοποιημένο franchise σοβαρεύει και μας πηγαίνει χρονικά λίγο πριν την έναρξη του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου. Χωρίς το στυλιζάρισμα των προηγούμενων ταινιών βλέπουμε σκηνές δράσης να διαδέχονται καυτά κοινωνικά και ιστορικά θέματα σε άνισες δόσεις. Πρόσωπα που χάραξαν μια εποχή θα τσαλακωθούν προς τέρψη του κοινού που αναζητά ψυχαγωγία, παραμορφωμένα γεγονότα θα διασκεδάσουν και διασκευάσουν τις εντυπώσεις, χορογραφημένες σκηνές δράσης θα βρεθούν σε σημεία που ίσως δεν ήταν απαραίτητα, προβάλλοντας στιγμιαία αμηχανία στους λάτρεις των ταινιών που προηγήθηκαν.
Πίτσα Γλυκόριζα
Ίσως το πιο ουσιαστικό, εξωστρεφές, απολαυστικό love story στη μετά Lalaland εποχή, είναι γεγονός! Η «Πίτσα Γλυκόριζα» σερβίρεται από αυτή την εβδομάδα στις κινηματογραφικές αίθουσες και θα σας προτείναμε να κάνετε την κράτηση σας από τώρα. Σε μια ματιά θα ξέρουν· 14 χρόνια διαφορά αλλά είναι έρωτας, παιχνίδισμα, φλερτ και μάχη πρωταθλητών. «Στα 16 σου θα είσαι πλούσιος και εγώ στα 30 θα δουλεύω ως φωτογράφος σε σχολικές επετηρίδες. Δεν θα με θυμάσαι τότε» είναι τα ακριβή λόγια της Αλάνα (Alana Haim) προσπαθόντας να βάλει μια τελεία στο κομψό αλλά ασφυκτικό φλερτ του κατά πολλά χρόνια νεότερου της prodigy kid, του Γκάρυ Βάλενταϊν (Cooper Hoffman). «Πως γίνεται να σε ξεχάσω;» θα απαντήσει. Κάθε τι άλλο ανήκει στο παρελθόν. Η Αλάνα θα φλερτάρει με συνομήλικούς της, αλλά ένα παράξενο αίσθημα διεκδίκησης δεν θα την αφήνει να προχωρήσει. Το ίδιο και ο Γκάρυ.
Ο Πολ Τόμας Άντερσον, με εξαίρεση την προηγούμενη ταινία του, κάνει έναν κινηματογράφο που δεν κρύβεται πίσω από το δάχτυλο του, όπως και οι χαρακτήρες του. Οι ηθοποιοί του, ολότελα δοσμένοι σε αυτό που συμβαίνει -ό,τι και αν είναι αυτό- ακολουθούν και προσθέτουν στο όραμά του.
«Κατάγομαι από το Intercourse (δηλαδή τη συνουσία) της Πενσιλβάνια αλλά πρέπει να διαβείς το Faith (την πίστη) για να φτάσεις εκεί» θα πει η Αλάνα, ψυχογραφώντας κάθε γεγονός που επιτελείται στην ταινία. Ο Γκάρυ απαντά με θάρρος και εφ’ όπλου λόγχη σε κάθε πρόκληση ή εμπόδιο. Το κοινό βλέπει μάχη, όχι αστεία.
Με εμπνευσμένο τρόπο περνάει όλη η Αμερικανική ιστορία του ’70 μέσα από πρόσωπα κλειδιά ή (μεταφορικά) τα ολογράμματα τους: Ρίτσαρντ Νίξον, Γκρέις Κέλι, Γουίλιαμ Χόλντεν, Χάρβεϊ Μιλκ, Λούσιλ Μπολ, Μπάρμπρα Στρέισαντ (που μαθαίνουμε επιτέλους πως να προφέρουμε σωστά το όνομα της, όπως θα δείτε στο παρακάτω βίντεο).
Η γλυκόριζα συνήθως χαρίζει φρέσκια αναπνοή και η πίτσα αδιάκοπη χαρά. Αυτά τα δύο αταίριαστα συστατικά, μαγειρεμένα με υποδειγματική σκηνοθεσία, σερβίρουν ένα Happy Hour θέαμα που αξίζει, όχι μόνο τα λεφτά του αλλά και ένα γενναίο φιλοδώρημα.
Κάνε like στη σελίδα μας στο Facebook
Ακολούθησε μας στο Twitter
Κάνε εγγραφή στο κανάλι μας στο Youtube
– Αναφέρεται ως πηγή το ertnews.gr στο σημείο όπου γίνεται η αναφορά.
– Στο τέλος του άρθρου ως Πηγή
– Σε ένα από τα δύο σημεία να υπάρχει ενεργός σύνδεσμος