Υδροβιότοποι – Χάνονται οι φυσικοί βιολογικοί καθαρισμοί

Παγκόσμια ημέρα υγροτόπων και ο πλανήτης γιορτάζει αρνητικά ρεκόρ με την σταδιακή υποβάθμιση και εξαφάνιση τους, παρά τους στόχους που έχουν τεθεί για την Βιώσιμη Ανάπτυξη.

Από τις 2 Φεβρουαρίου 1971, οπότε υπεγράφη η Σύμβαση Ραμσάρ για τους Υγροτόπους η εκστρατεία ενημέρωσης έχει πενιχρά αποτελέσματα στις περισσότερες χώρες, ειδικά του λεγόμενου τρίτου κόσμου. Στην Ελλάδα, βάσει της συνθήκης Ραμσάρ, προστατεύονται δέκα υγρότοποι.

Σύμφωνα με τον περιβαλλοντολόγο Μιχάλη Μπάκα, η χώρα διαθέτει πλήθος υδροβιοτόπων, περισσότερους από 400, εκ των οποίων τα δυο τρίτα βρίσκονται στην βόρειο Ελλάδα, ενώ και τα νησιά διαθέτουν αφθονία υγροτόπων, που προσφέρουν υπηρεσίες σε ζώα και ανθρώπους.

Ωστόσο, κάθε χρόνο χάνονται τεράστιες εκτάσεις με ταχύτατους ρυθμούς. Η προστασία ενός οικοτόπου με έλη, λίμνες, λιμνοθάλασσες, πηγές, εκβολές, δέλτα ποταμών και τεχνητές λίμνες, εναπόκειται στην νομοθεσία και στην εφαρμογή της από τις τοπικές κοινωνίες.

Η ανθρώπινες παρεμβάσεις, όπως οι αγροτικές δραστηριότητες, η εκβιομηχάνιση, η λαθροθηρία και η αστικοποίηση συμβάλλουν στην μείωση των περιοχών φυσικού πλούτου, σημειώνει ο κ. Μπάκας. «Μέσα στον αιώνα μας έχει χαθεί το ένα τρίτο των υδροβιότοπων».

Τα τελευταία 20 χρόνια, οι υδροβιότοποι έχουν μετατραπεί από ένα από τα ενδιαιτήματα που μειώνονται ταχύτερα στον πλανήτη, παρ’ ότι υποτίθεται ότι είναι προστατευμένα. Το φαινόμενο της μείωσης τους εντείνεται από την κλιματική κρίση, με αποτέλεσμα να μην λειτουργούν πλέον ως φίλτρα σε πλημμύρες η σε προβλήματα ρύπανσης μιας περιοχής και τα νερά να καταλήγουν επιμολυσμένα στις παραθαλάσσιες περιοχές, όπως στον κόλπο της Καλλονής στην Λέσβο.

Ρο σημαντικότερο που αγνοούν οι περισσότεροι είναι ότι οι υδροβιότοποι αποτελούν μονάδες φυσικού βιολογικού καθαρισμού του περιβάλλοντος. Όταν υποβαθμίζονται σε τέτοιο βαθμό, χάνεται η μοναδική οικολογική τους αξία.