«Παντρέψου με» λέει η Τζένιφερ Λόπεζ. Θα υποκύψουμε;

Πόση απελπισία κρύβει ένα τραγούδι με τίτλο «παντρέψου με»· Και πόσοι θα το χρησιμοποιήσουν για να κάνουν προτάσεις γάμου ή βίντεο στο tik-tοk;

Η Κατ Βέλβεζ (Τζένιφερ Λόπεζ) μοιάζει να ζει την τέλεια ζωή: δώρα εκατομμυρίων, πολλά κέρδη, τεράστια παγκόσμια καριέρα και έναν γάμο που την περιμένει στο τέλος της περιοδείας (με πρόταση on stage). Το Latin Drama αρχίζει όταν στην τελευταία συναυλία της -και λίγο πριν τον δημόσιο γάμο-, μαθαίνει ότι ο Μπαστιαν (Maluma), ο άντρας που θα της φορούσε στεφάνι, πιάστηκε επαυτοφώρο να συνουσιάζεται με τη βοηθό της. Το κοινό με τα κινητά στο χέρι είναι έτοιμο να «πυροβολήσει» περιμένοντας μια δημόσια στιγμή ντροπής από το long walk of shame που στην πορεία θα διανύσει.

Με το παραμυθένιο νυφικό της -και πριν τραγουδήσει το marry me για πρώτη φορά σε κοινό-, κάνει μια ανατροπή χολυγουντιανής κοπής. Δέχεται μια κατά λάθος πρόταση γάμου από έναν άνθρωπο που βρίσκεται τυχαία στη συναυλία της. Το όνομα αυτού είναι Τσάρλυ (Όουεν Ουίλσον), εργάζεται ως μαθηματικός σε σχολείο και χρησιμοποιεί πρωτοποριακές μεθόδους εκμάθησης. Στην προσωπική του ζωή, έχει παντρευτεί ήδη μία φορά και από αυτό το γάμο απέκτησε και ένα αξιαγάπητο κορίτσι με ταλέντο στην επίλυση μαθηματικών προβλημάτων αλλά φόβο έκθεσης.

Ένα παραμύθι -προωθητικό demo του νέου άλμπουμ της Λόπεζ-, φτιαγμένο στο πνεύμα της γιορτής του Αγίου Βαλεντίνου, φανερά επηρεασμένο από τη δομή και τους χαρακτήρες του «Μια βραδιά στο Νότινγκ Χιλ», καταγράφει την αγαπησιάρικη περιπέτεια δύο ανθρώπων με ουσιαστικές πολιτισμικές, κοινωνικές και επικοινωνιακές διαφορές.

Αυτό το μουσικό ρομάντζο θεωρητικά καταπιάνεται με το ρίσκο (αν όχι τον αυθορμητισμό) που δύναται να αλλάξει ζωές. Είναι όμως ένα πραγματικό ρίσκο να επιλέξει έναν-κάποιο από το πλήθος και να τον παντρευτεί η Κατ; Μάλλον όχι. Είναι διάσημη, πληγωμένη και αξιαγάπητη. Επίσης δεν τη φοβίζει ένας ακόμα αποτυχημένος γάμος -έχει ήδη 3. Γιατί όμως προβαίνει σε κάτι τόσο παράτολμο; Στη φουρτούνα της ανατροπής, ο γυναικείος εγωισμός όταν συναντήσει την ανθρωποφαγία του κοινού που με ένα ορθωμένο κινητό στο χέρι γίνεται δήμιος, ψάχνει άλλον πνιγμένο για να πιαστεί από τα μαλλιά του.

«Αν επιμένεις στην ερώτηση, η απάντηση έρχεται από μόνη της»

Οι ρομαντικές κωμωδίες, όταν εξυπηρετούν άλλους σκοπούς (στην περίπτωση μας την προβολή της απαστράπτουσας on stage diva) κρύβουν «συμπαντικό Κοέλιο». Η φράση «Αν επιμένεις στην ερώτηση, η απάντηση έρχεται από μόνη της» επανέρχεται πολλές φορές και υπαινίσσεται άλλες τόσες, καλύπτοντας από ρεαλιστικά προβλήματα (πχ. Αριθμητικές πράξεις του Μάθαθλον -δηλαδή του Γκράμι των μαθηματικών όπως χαρακτηριστικά λένε) ή υπαρξιακά προβλήματα ρομαντικού προβληματισμού (πχ. Αυτοί που μας αγαπούν πραγματικά, το δείχνουν).

«Ερωτευόμαστε όποιον ονειρευόμαστε»

Με την πρόταση γάμου στη σκηνή, οι οθόνες κινητών λάμπουν και ότι δημοσιεύεται στα social media θα πρέπει να είναι και αλήθεια. Άκρως εγωκεντρικό και τρελό με απελπισία από μία ηρωίδα που μοιάζει 100% συγκρατημένη. Αν και τα τραγούδια της υποστηρίζουν πως ερωτευόμαστε τον σύντροφο που βλέπουμε στα όνειρά μας, εκείνη κάνει την ανατροπή, συνεχίζοντας να ζει στα πέπλα του ονείρου που έχτισε με πολύ δουλειά. Τώρα είναι αποφασισμένη να απολαύσει τους καρπούς του δικού της ονείρου, ακόμα και αν αυτό είναι εμποτισμένο με πολύ πολύ ρεαλισμό.

Οι επιλογές της επόμενης μέρας είναι δυο: ή ο γάμος τους ακυρώνεται ή βρίσκουν τρόπο να κάνουν τον γάμο να δουλέψει. Όπως καταλάβατε, το αυθόρμητο της στιγμής είναι ο νικητής αυτής της μάχης.

Ξέρω ότι δεν θα το περιμένατε από εμένα, αλλά το «παντρέψου με» είναι ίσως από τις πιο έντιμες μη Οσκαρικές ταινίες. Γεμάτη από ευχάριστα back stage στιγμιότυπα συναυλιών (κάτι που κάνει μοναδικά η Τζένιφερ), είναι ένα ξαναζεσταμένο παλαιομοδίτικο προϊόν σε ύφος Ντόρις Ντέι/Ροκ Χάτσον που σου προσφέρει αυτό που υπόσχεται: περνάς καλά.

Δυστυχώς δεν κάνει την υπέρβαση και παραμένει στα τετριμμένα, καθώς θα μπορούσε βάση ιστορίας να ανατρέπει «την ουσία των γάμων» και να γίνεται με αυταπάρνηση μια κριτική στην κοινωνία που στερείται αυθορμητισμού άρα και πραγματικής αγάπης.

Ο παραμυθένιος γάμος υμνείται ως αξία απανταχού των γυναικών

Για αιώνες, η προίκα όριζε την αξία ενός γάμου. Κάποτε έδινες την κόρη και δυο γελάδια για προίκα και αυτή ήταν η αξία του γάμου. Αν η άλλη κοπέλα αντί για γελάδια είχε κοπανέλι, η αξία της ήταν διαφορετική. Τα παιδιά που θα αποκτούσε εντός γάμου η όποια οικογένεια, ήταν το αποτέλεσμα της εξισορρόπησης των διαφορών που έκαναν τον γάμο να καρποφορήσει. Κληρονομιά όλων αυτών, τα ρομαντικά κλισέ που συνεχίζουν να έχουν μια θέση στην 7η τέχνη.

Γιατί όμως ο γάμος να αποτελεί ακόμα προϊόν με μετρήσιμη αξία, είναι απόδειξη μιας κάποιας ευτυχίας, αποτελεί για κάποιους/ες στόχο ζωής, γίνεται καθρέφτισμα ευφορίας; Κανένα από τα παραπάνω ερωτήματα δεν θα απαντηθούν, αν ψάχνουμε αφορμές μέσα από ταινίες για να υμνήσουμε τον έρωτα μόνο στη γιορτή του Αγίου Βαλεντίνου.