Αν η βαριά φωνή του Λέοναρντ Κοέν, η μποέμ φυσιογνωμία του Τζο Κόκερ και ο αισθησιασμός του Μπράιαν Φέρυ μιλούσαν Ισπανικά, ο καλλιτέχνης θα ήταν υπαρκτός και με πολυετή καριέρα.
Ο Joaquín Ramón Martínez Sabina (κατά κόσμο Joaquín Sabina) είναι Ισπανός μουσικός, τραγουδιστής, συνθέτης και ποιητής. Τα τραγούδια του, ιδιαίτερα αγαπητά, μιλούν για την ακραία και παράφορη αγάπη, τον πόνο της καρδιάς, τις κοινωνικές αδικίες ή απλά καταγράφουν τις αναμνήσεις μποέμ ανθρώπων. Οι στίχοι του θυμίζουν εκλεπτυσμένη αλλά πλήρως εκλαϊκευμένη ποίηση ενώ αντλεί στοιχεία από την μπαρόκ λογοτεχνία, τους Μαριάτσι, τα μελοδράματα μιας άλλης εποχής.
Αντλεί όμως και από την πραγματική ζωή. Το 1990 ο Σαμπίνα κυκλοφόρησε το τραγούδι «Pobre Cristina» («Φτωχή Χριστίνα»), που αποτελεί ένα συγκινητικό πορτρέτο της Χριστίνας Ωνάση. «Ήταν τόσο φτωχή που δεν είχε τίποτα εκτός από χρήματα – χάρτινα φιλιά που κληρονόμησε από τον εφοπλιστή πατέρα της…» Εμπνεύστηκε το τραγούδι αφού διάβασε ένα ρεπορτάζ για την αδικοχαμένη κληρονόμο, που τον εντυπωσίασε ιδιαίτερα.
Αυτόν τον καλλιτέχνη ο Fernando León de Aranoa (που την προηγούμενη χρονιά φλέρταρε με την ταινία του «Το Καλό Αφεντικό» με τα Όσκαρ αφού ήταν short listed για την κατηγορία καλύτερης μη αγγλόφωνης ταινίας) ακολούθησε για 15 χρόνια, απέκτησε μέγιστη οικειότητα και παρουσίασε φέτες της ζωής του.
Το Feeling it δεν είναι ένα τυπικό μουσικό ντοκιμαντέρ που γίνεται για τις ανάγκες της προώθησης ενός καλλιτέχνη, ο οποίος παραμένει συνεπής στον παραγωγό και την εταιρεία του (ο Sabina έχει πολυετές συμβόλαιο με γνωστή εταιρεία), αλλά ούτε και ένα ντοκιμαντέρ όπως το Amy, που με ερευνητική δημοσιογραφία εισχωρεί σε πιο ουσιαστικά προβλήματα, ή έννοιες.
Χωρίς να είναι αγιογραφία, ο θαυμασμός του Fernando León de Aranoa (που κλεφτά βρίσκεται και σε αρκετά από τα πλάνα) δεν μπορεί να κρυφτεί. Αποφεύγει να εισχωρήσει στις υποφωτισμένες σελίδες της ζωής του (αν και θα θέσει ερωτήσεις καίριες), δεν χαρτογραφεί την αφήγηση και (μερικές φορές άτεχνα, άλλες με κινηματογραφική κομψότητα) προσπαθεί να αφήσει κοινό αποτύπωμα στην καταγραφή που αποσπασματικά, ανάμεσα στα γυρίσματα των ταινιών μυθοπλασίας, έκανε.
Ο Joaquín Sabina ζει 7 χρόνια στο Λονδίνο, αυτά που -όπως αναφέρει- τον σημάδεψαν καλλιτεχνικά και με χιούμορ παραθέτει το καλλιτεχνικό του DNA που αποτελείται από τον Joselito (παιδί θαύμα της ισπανικής μουσικής σκηνής και του κινηματογράφου, που αργότερα αποκαλύφθηκε ότι oι φωνητικές του δυνατότητες οφείλονται στο ότι δεν ήταν παιδί αλλά αρκετά μεγαλύτερος που έπασχε από νανισμό) και τον Belmonte.
«Το όνομά σας από μόνο του είναι σα μπάφος» θα ακουστεί ως ένα εύστοχο σχόλιο για τη μεθυστική του νταγλιασμένη φωνή, όταν με ένα αδικαιολόγητο τρακ θα εμφανιστεί για ακόμα μία φορά στη σκηνή για να πει 28 από τα τραγούδια του σε ένα σόου διάρκειας 3 ωρών. «Λανθασμένα υποστηρίζουν ότι ερμηνεύω τανγκό, επειδη τα τραγούδια μου μεταξύ άλλων μιλούν για πόρνες και παρακμιακούς» θα πει, για να συμπληρώσει πως «η αγάπη εμπνέει τραγούδια όπως τα έργα τέχνης που είναι άσχημα… όταν όμως η αγάπη δεν είναι τοξική, παράγει αριστουργήματα» (…) αν και η πραγματική αγάπη «είναι σαν τους σύντομους χειμώνες».
Αισθάνεται πως στα μάτια του κοινού είναι κάτι ανάμεσα στον Τρότσκυ και τον Τσαβέλα Γκάρβας, ίσως γιατί ενώ έχει σταθερές αξίες, δεν σνομπάρει το φθηνό και το ρομαντικό. Με το χαρακτηριστικό του καπέλο, φόρο τιμής στον Τσάπλιν και την εποχή του βωβού, υποδέχεται όλα τα σχόλια του κόσμου. Έτσι και αλλιώς γνωρίζει από κακεντρέχεια, καθώς τη Φρανκική εποχή, κάθε άλλο παρά προφήτης στον τόπο του δεν ήταν. «Ό,τι ζεις στη σκηνή είναι σαφέστατα καλύτερο από αυτά που ζεις στη ζωή» θα πει. Αυτά συμβαίνουν σε έναν λευκό, αναρχικό, αριστερό, αντιφασίστα.
Κάνε like στη σελίδα μας στο Facebook
Ακολούθησε μας στο Twitter
Κάνε εγγραφή στο κανάλι μας στο Youtube
– Αναφέρεται ως πηγή το ertnews.gr στο σημείο όπου γίνεται η αναφορά.
– Στο τέλος του άρθρου ως Πηγή
– Σε ένα από τα δύο σημεία να υπάρχει ενεργός σύνδεσμος