Ανάπτυξη θα έρθει όταν ο κόσμος καταλάβει ποιo είναι το ‘Υγιές’ και ποιo το ‘Άρρωστο’ χρήμα

Του Πέτρου Δίπλα.

Ανάπτυξη θα δούμε στη χώρα μας όταν καταλάβει ο κόσμος τις μεγάλες διαφορές δύο σημαντικών  οικονομικών μεγεθών. Όταν καταλάβει πoιο είναι το ‘υγιές’ και ‘νέο’ χρήμα και ποιο είναι το ‘άρρωστο’ και ‘ανακυκλούμενο’ χρήμα,  καθώς επίσης και τη μεγάλη διαφορά των δημοσίων από τις ιδιωτικές επενδύσεις όσον αφορά την χρηματοδότησή τους.

Η χώρα μας είναι χρεωμένη και πτωχευμένη επειδή ακριβώς ο κόσμος δεν καταλαβαίνει ποιο είναι το ‘νέο’ και ποιο είναι το ‘ανακυκλούμενο’ χρήμα.

Από χρόνια προσπαθούσα να καταλάβω για ποιο λόγο η οικονομία της χώρας μας πήγαινε πάντα σαν το κάβουρα και συχνά από το κακό στο χειρότερο. Μια χώρα με τόσα θετικά στοιχεία μοναδικά στο κόσμο, όπως κλίμα, αγροτικά προϊόντα, τουρισμό, αρχαιότητες, επιχειρηματικό πνεύμα κλπ. να καταντά να έχει τη χειρότερη οικονομία της Ευρώπης με ελλείμματα και υπέρογκα χρέη.

Θα μου πείτε ότι φταίει η κακή διοίκηση, οι κακοί πολιτικοί, η διαφθορά, η γραφειοκρατία κλπ. Όμως και άλλες χώρες πάσχουν από αυτές οι ασθένειες αλλά δεν έχουν το χάλι το δικό μας.

Έτσι μετά από πολλούς συλλογισμούς έφθασα στο εξής συμπέρασμα σκεπτόμενος ότι η λειτουργία της χώρας είναι σαν τη λειτουργία μιας οικογένειας. Οικονομικά εύρωστη και ανεξάρτητη οικογένεια είναι αυτή που τα έσοδά της είναι περισσότερα από τα έξοδα. Το ίδιο ισχύει και για την χώρα. Αρκεί βέβαια να αντιλαμβάνεται κανείς ποιο είναι το ‘νέο’ έσοδο και ποιο το ‘ανακυκλούμενο’ ή το ‘άρρωστο’.

Γιατί το ‘ανακυκλούμενο’ έσοδο δεν είναι έσοδο ενώ το ‘άρρωστο’ έσοδο είναι τελικά έξοδο.

Αυτός είναι ο λόγος που ο κόσμος είτε δεν ξέρει τι να ζητήσει από τους εκάστοτε κυβερνώντες, είτε γίνεται έρμαιο του λαϊκισμού των πολιτικών επειδή θεωρεί ως θετικά μέτρα αυτά που τον βλάπτουν.

Υγιές χρήμα λοιπόν είναι ότι έρχεται και προστίθεται στο ήδη υπάρχον οικονομικό κεφάλαιο, δηλαδή ότι νέο χρήμα έρχεται  και μπαίνει μέσα στο ‘σπίτι’ Ελλάδα, στην ‘οικογένεια’ Ελλάδα, στη χώρα Ελλάδα και δεν χρειάζεται να το επιστρέψουμε.

Παραδείγματα  ‘υγιούς, νέου’ χρήματος:

Παράγουμε προϊόντα τα οποία αγοράζουνε οι ξένοι δίνοντας μας δικά τους λεφτά (εξαγωγές).

Νοικιάζουμε ξενοδοχεία και δωμάτια τα οποία πληρώνουνε οι ξένοι δίνοντάς μας δικά τους λεφτά (τουρισμός).

Οι εφοπλιστές και οι ναυτικοί μας φέρνουν δικά τους λεφτά από τις δουλειές τους στο εξωτερικό χωρίς να μας ζητάνε τίποτα (ναυτιλία).

Και τέλος στο «υγιές» χρήμα ανήκουν και τα χρήματα που έρχονται στην χώρα μας από τις ιδιωτικές επενδύσεις (και βεβαίως από τις ευρωπαϊκές επιδοτήσεις)

Και τώρα ποιο είναι το ‘ανακυκλούμενο’ και ‘άρρωστο’ χρήμα.

‘Ανακυκλούμενο‘ είναι το χρήμα που μαζεύει το κράτος από τη φορολογία για να κάνει τις πληρωμές του (έξοδα δημοσίου, συντάξεις, περίθαλψη, παιδεία,  δημόσια έργα. επενδύσεις κλπ) . Αυτό δεν είναι νέο χρήμα που μπαίνει στη χώρα. Είναι απλά χρήμα που υπάρχει ήδη στη χώρα που το παίρνουμε από τη μία τσέπη και το βάζουμε στην άλλη. Δίκαιη η αναδιανομή του πλούτου αλλά δεν είναι νέο χρήμα.

Είναι ακόμα το χρήμα που η χώρα μας δανείζεται από το εξωτερικό για να συμπληρώσει το κράτος τις πληρωμές του . Και αυτό το χρήμα το δανεικό πρέπει κάποια στιγμή να επιστραφεί και μάλιστα έντοκα.  Γι’αυτό και το χρήμα αυτό είναι το ‘άρρωστο’ χρήμα. Το δανεικό.

Έτσι το χρήμα από τη φορολόγηση είναι ‘ανακυκλούμενο’ και το δανεικό ‘άρρωστο’. Κανένα δεν είναι νέο.

Ενώ το χρήμα που φέρνουν οι εξαγωγείς μας, το χρήμα που φέρνουν οι ξενοδόχοι μας (και γενικά ο τουρισμός μας), το χρήμα που φέρνουν οι εφοπλιστές και ναυτικοί μας και το χρήμα που φέρνουν οι ξένοι και έλληνες επενδυτές είναι υγιές γιατι είναι νέο χρήμα που δεν χρειάζεται να το επιστρέψουμε.

Το ίδιο και σε μια οικογένεια. Το ‘υγιές’ χρήμα είναι αυτό που μπαίνει στο σπίτι από τους μισθούς της μάνας και του πατέρα και των παιδιών που δουλεύουν. Είναι δηλαδή το χρήμα που φέρνουν στο σπίτι, από έξω.  Στην οικογένεια το ‘ανακυκλούμενο’ χρήμα είναι αυτό που δίνουν οι γονείς στα παιδιά, ο σύζυγος στην σύζυγο και αντίστροφα. Ενώ το χρήμα που δανείζεται η οικογένεια από την τράπεζα είναι το ‘άρρωστο‘ επειδή πρέπει να επιστραφεί.

Όσον αφορά τώρα τις δημόσιες επενδύσεις ο κόσμος πρέπει να καταλάβει την τεράστια διαφορά που έχουν αυτές από τις ιδιωτικές επενδύσεις ως προς το ποιός πληρώνει.

Τα χρήματα που απαιτούν οι δημόσιες ενδύσεις είναι χρήματα που η χώρα είτε τα δανείζεται και άρα πρέπει να τα επιστρέψει (‘άρρωστο‘),  είτε τα παίρνει από τη φορολογία που σημαίνει ότι τα παίρνει από την χώρα για να τα δώσει πάλι μέσα στη χώρα (‘ανακυκλούμενο‘).  Δηλαδή το χρήμα για τη χρηματοδότηση των δημοσίων επενδύσεων δεν είναι νέο ‘υγιές’ χρήμα που μπαίνει στην χώρα. (Εξαιρούνται βέβαια οι δημόσιες επενδύσεις που γίνονται με δωρεάν κοινοτικό χρήμα γιατι το χρήμα αυτό είναι νέο και υγιές αφου δεν επιστρέφεται).

Αντίθετα οι ιδιωτικές επενδύσεις είναι νέο χρήμα που μπαίνει στη χώρα και που δεν χρειάζεται να το επιστρέψουμε (‘υγιές’).

Εάν η ιδιωτική επένδυση δεν πάει καλά αυτός που χάνει είναι ο ιδιώτης επενδυτής. Εάν δεν πάει καλά η δημόσια επένδυση αυτός που χάνει είναι ο φορολογούμενος πολίτης.

Με άλλα λόγια, η χρηματοδότηση των δημόσιων επενδύσεων με δανεισμό είναι σαν τα  τραπεζικά δάνεια που παίρνει μια οικογένεια και που πρέπει να τα επιστρέψει, η χρηματοδότηση των δημοσίων επενδύσεων με φορολογικά έσοδα είναι σαν τα χρήματα που δίνει ο πατέρας στο παιδί του (άρα δεν μπαίνει καινούργιο χρήμα στην οικογένεια) ενώ η χρηματοδότηση των ιδιωτικών επενδύσεων είναι σαν τα χρήματα που μας στέλνει ο θείος από την αμερική και τα οποία δεν χρειάζεται ποτέ να τα επιστρέψουμε.