Συμφωνία για τη δημιουργία Ευρωπαϊκής Συνοριοφυλακής και Ακτοφυλακής

Εγκρίθηκε από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, το Συμβούλιο και το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο η δημιουργία Ευρωπαϊκής Συνοριοφυλακής και Ακτοφυλακής. 

Η έναρξη της λειτουργίας τοποθετείται εντός του καλοκαιριού, αφού πρώτα λάβει την έγκριση της Επιτροπής Πολιτικών Ελευθεριών του Κοινοβουλίου και κατόπιν της Ολομέλειας της 27ης Ιουνίου. Η Συνοριοφυλακή και Ακτοφυλακή θα βασιστεί στις υπάρχουσες δομές του οργανισμού Frontex ο οποίος θα ενισχυθεί με προσωπικό και εξοπλισμό από τα κράτη-μέλη της ΕΕ.

Ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ζαν Κλοντ Γιούνκερ χαιρέτισε την επίτευξη συμβιβασμού και δήλωσε πως «η συμφωνία για τη δημιουργία της Ευρωπαϊκής Ακτοφυλακής και Συνοριοφυλακής δείχνει πως η Ευρώπη είναι έτοιμη να δράση άμεσα και καθοριστικά στην διαχείριση των κοινών προκλήσεων».

Σύμφωνα με την ανακοίνωση της Επιτροπής, τα κράτη-μέλη θα διατηρήσουν την «κυριαρχία» τους πάνω στα σύνορά τους και θα διαχειρίζονται τα εξωτερικά τους σύνορα «καθημερινά». Ωστόσο, ο νέος οργανισμός θα προσφέρει την «υποστήριξή» του, ενώ θα είναι σε θέση «να εντοπίζει τις αδυναμίες και να παρεμβαίνει και μάλιστα όχι όταν είναι πολύ αργά».

Τα βασικά στοιχεία του συμβιβασμού όπως τα δημοσίευσε το Ευρωκοινοβούλιο είναι τα εξής:
– Ο νέος οργανισμός θα έχει πιο ενεργό ρόλο στην επιστροφή των μεταναστών στη χώρα καταγωγής τους, αλλά μόνο όταν πρόκειται για την εκτέλεση των αποφάσεων που έχουν ήδη ληφθεί από τις εθνικές αρχές.
– Εάν ένα κράτος-μέλος διαφωνεί με την απόφαση του Συμβουλίου για την παροχή βοήθειας, οι άλλες χώρες της ΕΕ μπορούν να επαναφέρουν προσωρινά τους ελέγχους στα εσωτερικά σύνορα.
– Ο εξοπλισμός για τις ομάδες άμεσης επέμβασης θα διατίθεται από τα κράτη-μέλη μέσα σε δέκα μέρες από την κατάρτιση του επιχειρησιακού σχεδίου.
– Θα οριστούν αξιωματικοί που θα λειτουργούν ως σύνδεσμοι μεταξύ του Οργανισμού και των κρατών-μελών και θα εποπτεύουν όλα τα κράτη-μέλη που έχουν εξωτερικά σύνορα. Καθένας από αυτούς θα μπορεί να καλύπτει έως και τέσσερις γεωγραφικά γειτονικές χώρες, προκειμένου να διασφαλιστεί μεγαλύτερη συνεργασία μεταξύ του Οργανισμού και του οικείου κράτους-μέλους.