“Πως θα ήταν η ζωή μας χωρίς παρακολούθηση; ” του Αλέξη Δερμεντζόγλου

Σε εποχές (και εβδομάδες) όπου οι αξιόλογες ταινίες σπανίζουν ξεχωρίζει πάντα μια καλή έμπνευση. Στις πρεμιέρες της Πέμπτης όπου περισσεύουν πάντα σχεδόν τα σκληρά θρίλερ ή τα λεγόμενα καλλιτεχνικά φιλμ, είναι χαρά να ξεχωρίζεις ένα ντοκιμαντέρ, την τελευταία προ του θανάτου του ταινία του Νίκου Τριανταφυλλίδη «90 χρόνια ΠΑΟΚ: Νοσταλγώντας το μέλλον», που κέρδισε σχεδόν πανηγυρικά το βραβείο της Πανελλήνιας ¨Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου ως η καλύτερη ελληνική ταινία του 57ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης. Νοσταλγώντας το μέλλον δηλαδή το τώρα που δεν έρχεται, το αύριο που είναι πάντα αργό, το σήμερα που τρεμοσβήνει, μια ολόκληρη εποχή που ο χρόνος καταβρόχθισε. ΠΑΟΚ και ξερό ψωμί τότε με την κοινωνία να κλυδωνίζεται από τα χρόνια της φτώχιας, ΠΑΟΚ και πικρία σήμερα στα χρόνια του τρίτου οικονομικού κραχ. Με έξοχο μοντάζ, με σπουδαία επιλογή προσώπων, με εικόνες από το παρελθόν, τελικά αυτό το έξοχο ντοκιμαντέρ είναι η κρυμμένη εικόνα της Ελλάδας που χάθηκε…
Κι αν σκεφθούμε πως κερδίσαμε ως αντάλλαγμα μια τεχνολογική ανάπτυξη και μια ευμάρεια, σε αντάλλαγμα εισπράξαμε την κόλαση του φόβου. Δεν είναι μόνον η τρομοκρατία αλλά και οι παράπλευρες απώλειες της. Τα πάντα παρακολουθούνται, όλα είναι υπό έλεγχο, η ζωή εν τάφω και εν κρυπτώ με κανένα μυστικό.
Παρακολουθούνται τα πάντα για το καλό και για την προστασία μας. Κι έτσι υπάρχει ένα δεύτερο μεγάλο φιλμ. Ένα δεύτερο μεγάλο ντοκιμαντέρ. Είναι αμερικανικό και με Όσκαρ στην κατηγορία του. Το “Citizenfour” ασχολείται διεξοδικά με την υπόθεση Σνόουντεν που άρχισε πριν από τρεισίμισι χρόνια, τον Ιούνιο του 2013, σ’ ένα ξενοδοχείο στο Χονγκ Κονγκ. Ο 29 χρόνων άντρας αποκάλυψε με κάθε λεπτομέρεια, σε ανεξάρτητους δημοσιογράφους, για λογαριασμό του Guardian, πως η Αμερικανική εθνική υπηρεσία Ασφαλείας (NSA) παρακολουθούσε εκατομμύρια τηλεφώνων σ’ όλον τον κόσμο για τη δήθεν προστασία από τους τρομοκράτες. Στην πραγματικότητα αυτές οι παρακολουθήσεις, μεταξύ των οποίων και των προσωπικών τηλεφώνων της κας Μέρκελ, είχαν ως στόχο οικονομικούς και άλλους ανταγωνισμούς μεταξύ κρατών και μεγάλων εταιριών.
Ο Σνόουντεν αναγκάστηκε να βρει άσυλο στην Ρωσία όπου και τελικά ζει με την αγαπημένη του. Οι διαρροές του αν δεν ήταν αντιπατριωτικές ήταν μια πράξη απενοχοποίησης από τη συμμετοχή του σε αντιδημοκρατικές μεθόδους. Το ντοκιμαντέρ με εξαιρετικό μοντάζ και δομή θρίλερ εντυπωσιάζει, σε κάνει να αγωνιάς. Δεν υπάρχουν πλέον μυστικά, ιδιωτική ζωή και έρωτας και στιγμές σκοταδιού, πάθους αλλά και προσωπικής απόλαυσης. Την ηδονή υποκατέστησε η οδύνη!