Του Γιώργου Χ. Παπαγεωργίου
Η επίσκεψη του Εμανουέλ Μακρόν γεννά σημαντικές προσδοκίες στην ελληνική πλευρά, καθώς πέρα από τη διαχρονικά υποστηρικτική θέση της Γαλλίας απέναντι στην Ελλάδα, η ευρωπαϊκή ατζέντα του Γάλλου προέδρου συμπίπτει σε πολλά σημεία με τα συμφέροντα και τις επιδιώξεις της χώρας μας.
Ήδη από την προεκλογική περίοδο ο κ. Μακρόν έχει προτείνει μεγάλες αλλαγές στο θεσμικό οικοδόμημα της Ε.Ε. οι οποίες στην ουσία εφόσον προχωρήσουν θα αποτελέσουν ένα «ξαναμοίρασμα» της τράπουλας ανάμεσα στο Βορρά και το Νότο, προς όφελος του τελευταίου.
Το ζήτημα βέβαια είναι σε ποιο βαθμό ο Γάλλος πρόεδρος θα καταφέρει να περάσει τις θέσεις του, καθώς έχει απέναντί του μια Γερμανία η οποία τα τελευταία χρόνια εκμεταλλεύτηκε την κρίση για να εδραιώσει την ηγεμονία της και μέχρι σήμερα έχει αποκρούσει κάθε απόπειρα των Γάλλων να αλλάξουν τη ρότα της ευρωζώνης.
Το πρώτο στοιχείο είναι ότι ο Εμανουέλ Μακρόν είναι αντίθετος με το σημερινό status quo της ευρωζώνης, ιδιαίτερα σε ότι αφορά τις ανισορροπίες μεταξύ Βορρά και Νότου, ενώ έχει επανειλημμένα επικρίνει τους χειρισμούς για το ελληνικό ζήτημα και ήταν από εκείνους που διαδραμάτισαν καθοριστικό ρόλο το 2015 όταν η Γαλλία ουσιαστικά έβαλε φρένο στα σχέδια Σόιμπλε για Grexit.
Όπως, μάλιστα, γράφει ο Γιάννης Βαρουφάκης στο βιβλίο του «Adults in the Room» ο Εμανουέλ Μακρόν σε πολλές περιστάσεις έπαιξε θετικό ρόλο στη διαχείριση του ελληνικού ζητήματος το 2015 από τη θέση του υπουργού Οικονομίας που κατείχε τότε, σε σημείο που κάποια στιγμή η Γερμανίδα καγκελάριος Άνγκελα Μέρκελ είχε ζητήσει από τον τότε πρόεδρο Φρανσουά Ολάντ να αποσύρει τον υπουργό του από τη διαχείριση του ελληνικού ζητήματος.
Οι θέσεις του κ. Μακρόν για την Ελλάδα, δεν προκύπτουν από κάποια συγκυριακή επιδίωξη, αλλά βασίζονται στη στρατηγική αντίληψη που έχει ως άνθρωπος της αγοράς με συνολική εικόνα για την οικονομία, για τις εντάσεις που δημιουργεί η σημερινή κατάσταση στην ευρωζώνη, όπου υπάρχει ένα κοινό νόμισμα αλλά χωρίς τις αναγκαίες μεταβιβάσεις κεφαλαίων από τις πλούσιες προς τις φτωχότερες χώρες.
Δεδομένου, μάλιστα, ότι η Γαλλία τα τελευταία χρόνια χάνει διαρκώς έδαφος στην οικονομία, ο Γάλλος πρόεδρος αντιλαμβάνεται ότι θα πρέπει οι ισορροπίες να αλλάξουν και θα πρέπει να ενισχυθούν οι επενδύσεις σε ευρωπαϊκό επίπεδο, ώστε οι χώρες που υστερούν να καλύψουν τη διαφορά απέναντι στη Γερμανία, η οποία διαρκώς μεγαλώνει τα τελευταία χρόνια.
Κάθε βήμα σε τέτοια κατεύθυνση θα είναι θετικό και για την Ελλάδα.
Καθώς ο Εμανουέλ Μακρόν ετοιμάζεται για τη μεγάλη διαπραγμάτευση με τη Γερμανία επιδιώκει να εδραιώσει τη ζώνη «γαλλικής επιρροής» εντός της ευρωζώνης, στην οποία η Ελλάδα έχει παραδοσιακή θέση.
Την ίδια στιγμή, παρά το μικρό οικονομικό μέγεθός της η Ελλάδα, εφόσον περάσει σε πορεία ανάκαμψης, παρουσιάζει αρκετές επενδυτικές ευκαιρίες τις οποίες τα γαλλικά συμφέροντα δεν θέλουν να αφήσουν ανεκμετάλλευτες, ούτε να βρεθούν πίσω από τα αντίστοιχα γερμανικά. Πολύ δε περισσότερο που οι Γάλλοι έχουν την τάση να βλέπουν πιο γεωστρατηγικά τα πράγματα -σε σχέση με τη «λογιστική» αντιμετώπιση των Γερμανών- και συνυπολογίζουν την προνομιούχο θέση της Ελλάδας.
Οι ιδιωτικοποιήσεις που έχουν προγραμματιστεί για τις εταιρείες υδάτων (ΕΥΔΑΠ και ΕΥΑΘ), αλλά και η ΔΕΗ, η αναδιάρθρωση του τραπεζικού τομέα, αλλά και η δημιουργία της ελληνικής αναπτυξιακής τράπεζας αποτελούν τους βασικούς τομείς ενδιαφέροντος περίπου 40 γαλλικών εταιρειών, εκπρόσωποι των οποίων συνοδεύουν το Γάλλο πρόεδρο στο ταξίδι (Τotal, Suez, EDF, Sanofi, Orpea, Bpifrance και Engie, ανάμεσα σε άλλα).
Ιδιαίτερη σημασία έχει η συμμετοχή του επικεφαλής της γαλλικής ενεργειακής Total η οποία έχει ήδη συμμετοχή στις έρευνες υδρογονανθράκων στην Κυπριακή ΑΟΖ και έχει ενδιαφέρον για τα πιθανά κοιτάσματα στις περιοχές νότια της Κρήτης.
Δεν είναι τυχαίο, λοιπόν, ότι στο ελληνογαλλικό φόρουμ που θα πραγματοποιηθεί το απόγευμα της Παρασκευής, θα συμμετάσχουν πολλά «βαριά» ονόματα της ελληνικής επιχειρηματικής σκηνής.
Κάνε like στη σελίδα μας στο Facebook
Ακολούθησε μας στο Twitter
Κάνε εγγραφή στο κανάλι μας στο Youtube
– Αναφέρεται ως πηγή το ertnews.gr στο σημείο όπου γίνεται η αναφορά.
– Στο τέλος του άρθρου ως Πηγή
– Σε ένα από τα δύο σημεία να υπάρχει ενεργός σύνδεσμος