Ακριβώς πριν από έναν αιώνα… Πέμπτη 30 Δεκεμβρίου 1921

Μια ματιά στα γεγονότα και στην κάλυψή τους από τον ημερήσιο Τύπο της εποχής.

Έρευνα : Μανιώ Μάνεση

Απλός παρατηρητής των εξελίξεων που αφορούν τα εθνικά θέματα, η ελληνική κυβερνητική αντιπροσωπεία. Εν αναμονή των αποφάσεων για τις οποίες ‘’δεν υπάρχει αμφιβολία ότι θα επηρεασθούν σημαντικώτατα εκ των εμμέσων συμφερόντων των μεγάλων Δυνάμεων και εκ των μεταξύ των αναλόγων συμφωνιών, ανταλλακτικών επί πολλών άλλων διαφορών των’’…

ΑΘΗΝΑΪΚΗ

• ΟΙ ΣΥΝΕΤΑΙΡΙΣΜΟΙ ΚΑΤΑΝΑΛΩΣΕΩΣ

«Αλλά η ίδρυσις και η λειτουργία συνεταιρισμών καταναλώσεως, συγκεντρούντων όσον το δυνατόν περισσότερον αριθμόν εκ των ανηκόντων εις την τάξιν των μισθωτών αστών, θα είχε και γενικωτέραν ακόμη επίδρασιν επί των τιμών των ειδών της πρώτης ανάγκης. Διότι θα ηλάττωνε την ζήτησιν και θα την καθίστα σχετικώς ανάλογον προς την προσφοράν»

ΑΣΤΡΑΠΗ

• ΑΙ ΠΡΟΣΠΟΙΗΣΕΙΣ ΤΩΝ

«Τον βενιζελισμόν στενοχωρεί η απομόνωσις. […] Υποκρίνεται ότι δεν εννοεί τον αποκλεισμόν του εκ της κοινής συνειδήσεως και προσποιείται ότι δεν αισθάνεται την έλλειψιν επαφής του μετά των λαϊκών μαζών […] Ο βενιζελισμός ήτο επανάστασις και εκυβέρνησεν ως τοιαύτη. Η εσωτερική του επομένως πολιτεία ήτο κατ΄ανάγκην επαναστατική. […] Και σήμερον ακόμη εμμένουν ακλονήτως εις τας ιδέας των και τας πεποιθήσεις των. Εν τούτοις υποκρίνονται, ότι δεν αισθάνονται την αυστηράν απομόνωσίν των και δεν εννοούν τα αίτια αυτής»

ΕΘΝΟΣ

• ΑΙ ΑΞΙΩΣΕΙΣ ΤΗΣ ΔΩΔΕΚΑΝΗΣΟΥ

«Κρατούντες εις τας τυραννισμένας μας χείρας την Ελληνοϊταλικήν Συνθήκην περί Δωδεκανήσου, δηλούμεν ενώπιον Θεού και ανθρώπων, ότι θα προτιμ,ήσωμεν ν’ αποθάνωμεν πάντες ανεξαιρέτως οι δωδεκανήσιοι μέχρις ενός υπέρ της ελευθερίας μας, παρά ν’ αναπνέωμεν εις την Δωδεκάνησόν μας αέρα όστις ριπίζει άλλην πλήν της Ελληνικής μας σημαίας»

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ

• Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΙΣ ΤΗΣ ΑΓΚΥΡΑΣ ΕΥΡΙΣΚΕΤΑΙ ΕΙΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑΣ ΔΥΣΧΕΡΕΙΑΣ. ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑΙ ΕΞΕΥΡΕΣΕΩΣ ΔΑΝΕΙΟΥ
• ΑΙ ΕΥΘΥΝΑΙ

«Διέπραξεν ολισθήματα πολλά και ολέθρια ο παλαιοκομματισμός. Θα διαπράξη δε και άλλα περισσότερα και μεγαλύτερα εις συμπλήρωσιν του έργου του. Τοιούτος υπήρξε πάντοτε ο ρόλος του. Αλλά το έγκλημα, το οποίον διέπραξε και διαπράττει εξακολουθητικώς εναντίον των Εθνικών Πατριαρχείων είνε ασφαλώς το αποτροπαιότερον όλων. […] Ενώ ο ελληνικός λαός χύνει το αίμα του, η Κυβέρνησις πρίν ή παραδώση τους αλυτρώτους εις τους χθεσινούς των δυνάστας, οπόθεν τους είχεν αποσπάσει ο κ. Βενιζέλος, καταρρίπτει το κύρος και την δύναμιν των Πατριαρχείων, διά να μη έχη αύριον ο Ελληνισμός πού να προσφύγη όταν ο παλαιοκομματισμός τον ρίψη και πάλινυπό την τουρκικήν δούλωσιν»

ΕΜΠΡΟΣ

• ΑΝΗΣΥΧΙΑΙ ΕΝ ΠΑΡΙΣΙΟΙΣ ΔΙΑ ΤΗΝ ΣΥΜΦΩΝΙΑΝ ΤΩΝ ΚΑΝΝΩΝ
• Ο ΜΕΓΑΣ ΕΛΙΓΜΟΣ ΤΟΥ κ. ΛΟΫΔ ΤΖΩΡΤΖ

«Θα δεχθή η Γαλλία να υποστή το σκάφος της πολιτικής της αναποφεύκτους και σημαντικάς αβαρίας και εις την Γερμανίαν –ζήτημα επανορθώσεων- και εις την Ταγγέρην και εις την Εγγύς Ανατολήν, επί της διευθετήσεως των οποίων και μόνων στηρίζεται η προσφορά της Αγγλικής συμμαχίας εις την Γαλλίαν, η εγγυωμένη την ασφάλειάν της κατά πάσης Γερμανικής επιθέσεως; Ιδού το σκληρόν ερώτημα και η μεγίστη δυσχέρεια. Διά τίνων συνεννοήσεων και τίνων συμβιβασμών θα την υπερπηδήσουν;»

• ΧΡΗΜΑ ΑΝΤΙ ΑΙΜΑΤΟΣ. ΠΩΣ ΕΣΚΕΠΑΣΘΗ ΚΑΙ ΕΦΑΝΕΡΩΘΗ ΕΝ ΑΡΙΣΤΟΚΡΑΤΙΚΟΝ ΕΓΚΛΗΜΑ ΕΝ ΓΑΛΛΙΑ

ΕΣΠΕΡΙΝΗ

• ΘΑ ΕΛΘΗ Η ΣΤΙΓΜΗ ΤΟΥ ΚΑΘΑΡΜΟΥ

«Πλησιάζει ο καιρός που οι γενναίοι μας στρατιώται θα εισέλθουν εις την Πόλιν των ονείρων μας. Και τότε θα επέλθη η ένωσις και η αδέλφωσις του ελληνισμού. Διότι οι ολίγοι εγκληματίαι του βενιζελισμού θα σπεύσουν να εξαφανισθώσι και να σωθώσι μαζύ μαε τους Τούρκους. Αυτή θα είνε η τύχη των. Ας σημείωσουν τα όσα γράφομεν διά να ίδουν εάν αι προρρήσεις μας αύται δεν επαληθεύσουν και εάν θα δυνηθή πλέον να τους σώση η Γαλλία, η οποία δεν ήτο δυνατόν χάριν προσωπικών πεισμάτων και κακώς εννοουμένων συμφερόντων να χάση την φιλίαν και την συνεργασίαν της Αγγλίας»

ΕΣΤΙΑ

• ΕΠΙ ΤΗΣ ΔΙΑΦΟΡΑΣ

«Η Διάσκεψις των Καννών ευρίσκεται αυτήν την στιγμήν εις το πλέον επικίνδυνον σημείον. […] Και οι δύο μεγάλοι αντιγνωμούντες αντιλαμβάνονται ποία αναστάτωσις θα επήρχετο εις τον κόσμον, εάν και αυτή η μεγαλειώδης απόπειρα της συνεννοήσεως απετύγχανε. […] Της Ελληνικής Κοινής Γνώμης το καθήκον διαγράφεται σαφέστατον. Εφ’ όσον το ζήτημα, υπέρ του οποίου αμέσως ενδιαφερόμεθα, δεν έρχεται εις την συζήτησιν, η Ελληνική Κοινή Γνώμη οφείλει να εύχεται υπέρ της λύσεως της διαφοράς»

ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ

• ΤΟ ΑΝΩΤΑΤΟΝ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΝ ΤΩΝ ΚΑΝΝΩΝ ΕΝΕΚΡΙΝΕΝ ΑΠΟΦΑΣΙΝ ΠΕΡΙ ΔΙΕΘΝ ΣΥΝΔΙΚΑΤΟΥ. Ο ΤΣΙΤΣΕΡΙΝ ΕΔΕΧΘΗ ΝΑ ΜΕΤΑΒΗ ΕΙΣ ΤΗΝ ΓΕΝΟΥΑΝ

Η ΑΡΠΑΓΗ ΤΩΝ ΟΙΚΟΠΕΔΩΝ

ΝΕΑ ΗΜΕΡΑ

• Η ΕΞΕΛΙΞΙΣ ΤΟΥ ΑΝΑΤΟΛΙΚΟΥ ΚΑΤΑ ΤΟ ΛΗΓΟΝ ΕΤΟΣ 1921

«Αλλά, μολονότι οι Σύμμαχοι εσχεδίασαν νέαν διευθέτησιν του Τουρκικού ζητήματος, εις ουδένα κόπον υπεβλήθησαν διά να εξασφαλίσουν την αποδοχήν της διευθετήσεως αυτής και παρέμειναν αδιάφοροι όταν αι εχθροπραξίαι Ελλήνων και Τούρκων επανελήφθησαν. […] Ήδη έχομεν την υπόσχεσιν μιάς νέας Διασκέψεως διά το Ανατολικόν ζήτημα […] Αλλ’ εφ’ όσον δεν υιοθετείται ριζική μεταβολή της συμμαχικής πολιτικής, υπάρχει ελαχίστη πιθανότης ότι η συνάντησις αύτη θα οδηγήση εις καλλίτερα αποτελέσματα από την συνάντησιν του Ιουνίου. Μόνον όταν το ζήτημα της Εγγύς Ανατολής παύση να είνε ‘’μικρόν επεισόδιον’’ εις τας βρεττανικάς υποθέσεις, τότε θα υπάρχη μεγάλη ελπίς ότι θα επιτευχθή θετική διευθέτησις»

ΝΕΟΛΟΓΟΣ ΠΑΤΡΩΝ

• Η ΔΙΑΣΚΕΨΙΣ ΤΩΝ ΚΑΝΝΩΝ

«Το κείμενον του σχεδίου της Αγγλο-Γαλλικής συμφωνίας συνοδεύεται υπό υπομνήματος αναφέροντος τους όρους, ούς η Αγγλία εύχεται να ίδη γινομένους αποδεκτούς εκ μέρους της Γαλλίας, διά τον τελικόν διακανονισμόν όλων των εκκρεμών ζητημάτων. […] Ο Γαλλικός τύπος δεικνύει δυσφορίαν εκ του γεγονότος, ότι η Αγγλία θέλει να εξαρτήση την Αγγλο-Γαλλικήν συμφωνίαν εκ του προκαταβολικού διακανονισμού των εκκρεμών ζητημάτων μεταξύ Αγγλίας και Γαλλίας, ως του της Αγκύας, της Ταγγέρης και των υποβρυχίων»

ΠΑΤΡΙΣ

• ΤΙ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ;

«Αλλ’ αι Κυβερνήσεις δεν παραιτούνται μόνον οσάκις θεωρητικώς και πραγματικώς απωλέσουν και το έσχατον τούτο στήριγμα της δικαιολογίας του κύρους των. Παραιτούνται και οφείλουν να παραιτούνται εξ ιδίας πρωτοβουλίας όταν αποτυγχάνουν οικτρώς εν τη πολιτεία αυτών. Η Κυβέρνησις Γούναρη (…) απέτυχε παταγωδώς εν τη ασκήσει της ιδίας πολιτικής. […] Τι περιμένει λοιπόν ο κ. Γούναρης; Να φέρη προσωπικώς ο ίδιος εις πέρας την συντριβήν της Μεγάλης Ελλάδος;»

ΠΟΛΙΤΕΙΑ

• ΑΓΓΛΙΑ ΚΑΙ ΣΟΒΙΕΤ

«Η επιμονή της Αγγλίας όπως η Διάσκεψις επιληφθή του ζητήματος της αποκαταστάσεως των μετά της Ρωσσίας σχέσεων πρό του Ανατολικού, αξίζει να επισπάση ιδιαιτέραν την προσοχήν. […] Αν αι πληροφορίαι τότε του ‘’Μικρού Παρισινού’’ ήσαν ακριβείς, ο Άγγλος Πρωθυπουργός εξέφρασε την γνώμην ότι, μετά την σχετικήν δήλωσιν της Σοβιετικής Κυβερνήσεως, δεν υφίστατο περαιτέρω λόγος μη αναγνωρίσεως ταύτης, και θα ήτο, συνεπώς, ματαία η κατατριβή εις συζητήσεις προς λήψιν κοινών αποφάσεων. […] Είναι πάντα ταύτα σταθμοί του ευρέος, ως είπομεν, ελιγμού της αγγλικής διπλωματίας απέναντι της Ρωσσίας. Δεν αμφιβάλλομεν ότι θα επέσπασαν την προσοχήν της Ελληνικής Αποστολής»

ΠΡΩΙΝΗ

• ΙΔΟΥ ΛΟΙΠΟΝ ΠΟΙΑ ΗΤΟ Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΜΑΣ

«Όπως δε θριαμβεύει πάντοτε η αλήθεια όσον και αν διωχθή, όσον και αν κακοποιηθή, ούτω θριαμβεύει σήμερον η πολιτική του Στέμματος, ήτις υπήρξε πολιτική της αληθείας και της ειλικρινείας, και ως τοιαύτη υπήρξε και πολιτική του ελληνικού λαού. Εάν δε μέχρι σήμερον τα λείψανα του βενιζελισμού δεν έκρυψαν ακόμη το πρόσωπον εξ αισχύνης, τόσον το χειρότερον δι’ αυτούς. Ο ελληνικός λαός τους περιφρονεί και τους οικτείρει. Αλλ’ οι βενιζελικοί έν μόνον πρέπει να φοβούνται, μήπως η μετάνοια αυτών έλθη πολύ αργά, διότι τότε θα αποβή εις αυτούς ματαία»

ΠΡΩΤΕΥΟΥΣΑ

• ΤΑ ΤΡΙΑ ΚΡΑΤΗ

«Το νέον Βασιλικόν συνοικέσιον –οι αρραβώνες του Βασιλέως της Σερβίας Αλεξάνδρου μετά της ρουμανίδος πριγκηπίσσης Μαριόρας- αποτελεί μίαν ακόμη ευτυχή εκδήλωσιν της συμπαθείας η οποία συνδέει τους πρωταγωνιστήσαντας εις τα Βαλκάνια λαούς […] Αλλά η συνάντησις της Σινάϊας, όπου παρέστησαν εις τους αρραβώνας του Σέρβου Ηγεμόνος ο Βασιλεύς και ο Διάδοχος της Ρουμανίας καθώς και ο Διάδοχος της Ελλάδος (…) έρχεται να τεκμηριώση το αίσθημα της φιλίας, το οποίον κυριαρχεί και εις τας τρεις χώρας»

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

• ΕΧΕΙ ΑΚΡΙΒΟΠΛΗΡΩΘΗ

«Είνε αστείον λοιπόν να λεονταρίζουν σήμερον τα όργανα της Κυβερνήσεως, διακηρύττοντα, ότι δεν δίδουν ανταλλάγματα διά την αναγνώρισιν του Βασιλέως! Η όλη πολιτική της Κυβερνήσεως το σημείον τούτο είχεν εξ αρχής ως μόνον σταθερόν σημείον προσανατολισμού, άλλην καμμίαν θετικήν επιδίωξιν η εξωτερική της πολιτική δεν είχε. Διά τούτο εις τας παραμονάς κάθε νέας διπλωματικής του κ. Γούναρη αποτυχίας εις την Ρώμην, εις το Παρίσι, εις το Λονδίνον, εξηγγέλετο στερεοτύπως ως είδος αντισταθμίσματος από τον κυβερνητικόν τύπον, η επικειμένη αναγνώρισις του Βασιλέως»

• ΤΟ ΠΡΩΤΟΝ ΣΥΝΕΔΡΙΟΝ ΤΟΥ ΓΑΛΛΙΚΟΥ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΟΥ ΚΟΜΜΑΤΟΣ

ΣΚΡΙΠ

• Η ΓΑΛΛΙΑ ΕΙΣ ΟΥΔΕΜΙΑΝ ΠΡΟΒΑΙΝΕΙ ΥΠΟΧΩΡΗΣΙΝ
• ΔΕΝ ΘΑ ΝΟΣΤΑΛΓΗΣΗ…

«Είναι ενδεχόμενον οι Μεγάλοι Σύμμαχοι να μη δικαιώσουν εν όλω τας αξιώσεις της Ελλάδος; Είναι δυνατόν να μη αναγνωρίσουν τας προς αυτήν υποχρεώσεις των; Έστω. Η Ελλάς θα διαμαρτυρηθή, θα παραπονεθή, θα μετέλθη πας μέσον και θα υποστή πάσαν θυσίαν διά να επιβάλη τα δίκαιά της. Αλλ’ ουδέποτε θα νοσταλγήση την προτέραν –προ τριών ετών- θέσιν της»

ΣΦΑΙΡΑ

• ΘΑ ΚΑΘΑΡΙΣΘΗ Ο ΟΡΙΖΩΝ

«Εν πάση περιπτώσει εκ της Διασκέψεως ταύτης των παρισίων το Ανατολικόν ζήτημα πρόκειται να υποστή την σημαντικωτέραν του εξέλιξιν. Διότι και εις την περίπτωσιν ακόμη, καθ’ ην οι υψηλοί Σύνεδροι διαφωνήσουν εις τας μεταξύ των συνεννοήσεις, ναυαγήση δε η οριστική λύσις του Ανατολικού πορβλήματος, πάντως θα καθαρισθή οπωσδήποτε ο Ανατολικός ορίζων και όλαι αι ενδιαφερόμεναι Δυνάμεις θ’ αναγκασθούν να εκδηλώσουν τας επ’ αυτού αντιλήψεις και βλέψεις των»

• ΚΑΝΟΝΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΤΡΟΠΟΥ ΤΗΣ ΚΙΝΗΣΕΩΣ ΤΩΝ ΕΝ ΡΟΥΜΑΝΙΑ ΥΦΙΣΤΑΜΕΝΩΝ ΑΠΟΘΕΜΑΤΩΝ ΛΕΪ ΑΝΗΚΟΝΤΩΝ ΕΙΣ ΕΞΩΤΕΡΙΚΟΥΣ ΟΙΚΟΥΣ