Στον αφανή ναύτη – Οι ναυτικές κοινωνίες θυμούνται και τιμούν

Χώρα ναυτική από καταβολής της η Ελλάδα, δεν θα μπορούσε παρά να αποτυπώσει με διάφορους τρόπους και σε διάφορες εποχές αυτή την πτυχή της ιστορίας της και της συμβολής του συγκεκριμένου κλάδου στην οικονομική δραστηριότητα, το εμπόριο, τις ακτοπλοϊκές συγκοινωνίες, τον πολιτισμό και την κυκλοφορία ιδεών και στην επιβίωση μεγάλου τμήματος του πληθυσμού από τα επαγγέλματα αυτά.

Αλλά και των δύσκολων στιγμών που υπήρξαν καθώς τα ναυτικά επαγγέλματα έχουν καταγράψει και τραγικές στιγμές με το χαμό νέων ανθρώπων στον αγώνα που έδιναν για να ζήσουν αυτοί και οι οικογένειές τους.

Απολύτως κατανοητό λοιπόν γιατί υπάρχουν σχετικά μνημεία σε διάφορες περιοχές της χώρας.

Αφορμή για την προσέγγιση αυτή μας έδωσε το άγαλμα του αφανούς ναύτη του γλύπτη Βαλεντίνου Ξενίδη που βρίσκεται στο λιμάνι του Πόρτο Ράφτη (Δήμος Μαρκόπουλου).

Η τοποθεσία βρίσκεται επτά χιλιόμετρα ανατολικά του Μαρκοπούλου στις νοτιότερες ακτές του Νότιου Ευβοϊκού Κόλπου και το Πόρτο Ράφτη λέγεται και Λιμήν Μεσογαίας.

Στο χώρο μπροστά από το άγαλμα έχουν γίνει κατά καιρούς πολλές και πολυποίκιλες εκδηλώσεις, όπως πολιτιστικές εκδηλώσεις, πολιτικές ομιλίες, αυτοδιοικητικές συγκεντρώσεις, κοινωνικές συγκεντρώσεις αλλά και επί σειρά ετών η γιορτή σαρδέλας, με τον κορονοϊό να έχει δημιουργήσει τα τελευταία δύο χρόνια ασυνέχειες στην εξέλιξή της.

Η αναφορά στον αριθμό και τα είδη των εκδηλώσεων «εκεί μπροστά», δείχνει και τη σημασία που έχει ο χώρος και ό,τι συμβολίζει για την τοπική κοινωνία.

Όμως και στη Χίο στο Βροντάδο και στην Άνδρο, και στην Καλαμάτα και στην Πειραϊκή, καθώς και σε άλλα σημεία της χώρας, βρίσκονται παρόμοια μνημεία είτε με αγάλματα, είτε με αναθηματικές στήλες, ή άλλες κατασκευές, αλλά και εκκλησάκια, για να θυμίζουν την προσφορά των ανθρώπων που τους έσκαψε το δέρμα το αλάτι.

Οι ναυτικές κοινωνίες δεν ξεχνούν, θυμούνται και τιμούν, συνεχίζουν την παράδοση και βάζουν νέες γενιές στη θάλασσα.

Κείμενο, φωτο & αρχειακό υλικό: Νάσος Μπράτσος