Στο ίδιο έργο θεατές θα μπορούσε να είναι ο τίτλος της αναζωπύρωσης των συγκρούσεων στην Ανατολική Ουκρανία (Ντονμπάς) και συγκεκριμένα στις αυτοαποκαλούμενες Δημοκρατίες του Ντόνετσκ και το Λουγκάνσκ, οι οποίες ελέγχονται από τους ρωσόφωνους αντάρτες.
Ανταπόκριση: Αχιλλέας Πατσούκας
Οι συγκρούσεις άρχισαν για πρώτη φορά τον Μάρτιο του 2014 λίγο μετά την προσάρτηση της Κριμαίας από τη Ρωσία. Σε αντίθεση με την προσάρτηση ή επανένωση, κατά τη Μόσχα, της Κριμαίας, όπου σκοτώθηκαν μόλις δυο στρατιώτες, ένας Ρώσος και ένας Ουκρανός και αυτοί όχι στο πεδίο της μάχης, αλλά την τελευταία μέρα παράδοσης ενός ουκρανικού στρατοπέδου, στην περίπτωση της Ανατολικής Ουκρανίας, δυστυχώς ο εμφύλιος βάφτηκε με πολύ αίμα.
Με τους πιο συντηρητικούς υπολογισμούς, καθώς και οι δυο πλευρές, για εσωτερική ασφάλεια, δεν ανέφεραν ούτε τον ακριβή αριθμό των στρατιωτών που πολέμησαν, αλλά ούτε και των νεκρών, υπολογίζεται πως ο συνολικός αριθμός των θυμάτων, στην κύρια φάση των συγκρούσεων ξεπέρασε τις 15.000. Μια από τις ερμηνείες για το εύρος των θυμάτων έχει να κάνει και με το γεγονός, πως σε αντίθεση με την περίπτωση της Κριμαίας, στην οποία ο ρωσικός στρατός ενεπλάκη ολοφάνερα, στις περιπτώσεις του Λουγκάνσκ και του Ντόνετσκ, υπήρξε εμπλοκή του αλλά πολύ συντηρητική και όχι φανερή.
Το 2015 υπήρξε μια χρονιά ορόσημο καθώς με την παρέμβαση της Ρωσίας, της Γερμανίας και της Γαλλίας αρχικά υπεγράφη ένα ειρηνευτικό πρωτόκολλο, γνωστό και ως “Πρωτόκολλο του Μινσκ” και στη συνέχεια, πάλι τον ίδιο χρόνο υπήρξε και η Ειρηνευτική Συμφωνία του Μίνσκ ανάμεσα στην Ουκρανία και τους ρωσόφωνους αντάρτες της Ανατολικής Ουκρανίας, με εγγυήτριες δυνάμεις τη Ρωσία, τη Γερμανία, τη Γαλλία και τη Λευκορωσία.
Η συγκεκριμένη σύμφωνια ενεργοποιήθηκε με αργούς ρυθμούς, ωστόσο η κατάπαυση του πυρός πλην μεμονωμένων περιπτώσεων, τηρήθηκε, ενώ αξιοσημείωτα βήματα είχαν γίνει και στην ανταλλαγή των κρατουμένων στρατιωτών. Η αναζωπύρωση των συγκρούσεων και κυρίως η διάρκεια που αυτή έχει, για τη Μόσχα συμπίπτει χρονικά με την αλλαγή σκυτάλης στο Λευκό Οίκο και την αντιρωσική πολιτική που διαχρονικά ακολουθούν οι Δημοκρατικοί απέναντι στο Κρεμλίνο. Όπως υποστηρίζουν ανώτερες διπλωματικές πηγές, σε καμία περίπτωση το Κιέβο δεν θα έβρισκε το θάρρος σε ανύποπτο μάλιστα χρονικό διάστημα, να ανοίξει από μόνο του ξανά το το κεφάλαιο της Ανατολικής Ουκρανίας. Αυτό το οποίο υποστηρίζει η Μόσχα είναι πως χωρίς προσχήματα η επιθετικότητα του ουκρανικού στρατού αναβίωσε με την απόλυτη στήριξη του προέδρου Μπάιντεν.
Σύμφωνα πάντα με πηγές της Μόσχας, αυτό το οποίο δεν μαθαίνουν οι Δημοκρατικοί, είναι πως τα μεγαλύτερα λάθη στην ιστορία των ΗΠΑ, ιδίως στο κομμάτι των σχέσεων τους με τη Ρωσία, έγιναν επί των ημερών τους. Για παράδειγμα ενώ πολλοί βάφτισαν τον πρώην Αμερικανό πρόεδρο Ντόναλντ Τραμπ, φιλορώσο, ξεχνούν πως τόσο η Κριμαία και άτυπα η Ανατολική Ουκρανία, ήρθαν στα χέρια της Ρωσίας επί των ημέρων Ομπάμα. Οι ίδιοι επίσης ξεχνούν πως επί των ημερών Τραμπ, πέραν του ό,τι επιβλήθηκε ο μεγαλύτερος αριθμός κυρώσεων προς τη Ρωσία από κάθε άλλη φορά, πως πάρθηκε από την Ουάσιγκτον μια απόφαση πολύ σκληρή για τη Ρωσία. Αυτή της αναγνώρισης της Αυτοκεφαλίας προς την Ουκρανική Εκκλησία, ζήτημα εξαιρετικά ευαίσθητο τόσο για το Πατριαρχείο Μόσχας, όσο και για το Κρεμλίνο.
Μέσω, λοιπόν, αυτής της διαδρομής, οδηγηθήκαμε στην αναζωπύρωση των συγκρούσεων οι οποίες έχουν και ενεργειακή διάσταση, καθώς δεν είναι λίγοι εκείνοι που βλέπουν πως με την ολοκλήρωση του North Stream 2, η Ουκρανία μένει εγκλωβισμένη ενεργειακά, κάτι που δεν το επιθυμεί ούτε το Κίεβο, αλλά ούτε και η Ουάσιγκτον. Μέσω λοιπόν των «σκηνοθετημένων» από τις ΗΠΑ επιθέσεων κατά της Ανατολικής Ουκρανίας – σύμφωνα με τη Μόσχα – γίνεται και μια προσπάθεια, προκειμένου να πιεστεί η ΕΕ και να μπλοκάρει στο παρά ένα την ολοκλήρωση του αγωγού φυσικού αερίου.
Στην επόμενη μέρα των συγκρούσεων πρέπει να συνυπολογίσουμε και δυο ακόμα παράγοντες. Καθημερινά είναι τα αιτήματα από τους κατοίκους της Ανατολικής Ουκρανίας που ζητούν το Ντονέτσκ και το Λουγκάνσκ να ενωθούν με τη Ρωσία, όπως δηλαδή έγινε και με την Κριμαία. Πέραν αυτού, η εκδίωξη από τις ορθόδοξες εκκλησίες ιερέων, αλλά και πιστών, δεν είναι κάτι που αφήνει αδιάφορο το Κρεμλίνο. Τον προσεχή Σεπτέμβριο στη Ρωσία θα διεξαχθούν οι κοινοβουλευτικές εκλογές. Οι εξελίξεις εκεί (Ανατολική Ουκρανία) σε περίπτωση στρατιωτικής παρέμβασης της Μόσχας μόνο συσπείρωση μπορύν να προσφέρουν στην Ενιαία Ρωσία και στο Ρώσο πρόεδρο Βλάντιμιρ Πούτιν, όλα αυτά την στιγμή που οι κινήσεις του ΝΑΤΟ στη Μαύρη Θάλασσα, γεννούν κρυφές ρωσικές σκέψεις για τα λιμάνια της Μαριούπολης και της Οδησσού, που αν περιέλθουν στα χέρια της Ρωσίας, τότε αυτή αποκτά δυο ακόμα πολύτιμα κομμάτια του γεωοπολιτικού παζλ. Συμπερασματικά η Μόσχα δεν σκοπεύει να παρέμβει στρατιωτικά, αν όμως το Κίεβο υπό τις «ευλογίες των ΗΠΑ» επιμείνει, θα είναι πολύ δύσολο για πολλούς λόγους να αποφευχθεί η ρωσική εμπλοκή.
Κάνε like στη σελίδα μας στο Facebook
Ακολούθησε μας στο Twitter
Κάνε εγγραφή στο κανάλι μας στο Youtube
– Αναφέρεται ως πηγή το ertnews.gr στο σημείο όπου γίνεται η αναφορά.
– Στο τέλος του άρθρου ως Πηγή
– Σε ένα από τα δύο σημεία να υπάρχει ενεργός σύνδεσμος