Από το όρος του Mίμα έως τα Μέγαρα – Η Μικρασιατική από τις αλάνες του 1937 στα γήπεδα του 2018

Μίμας είναι το ελληνικό όνομα του βουνού που οι Τούρκοι ονομάζουν Μπόζ Νταγ που σημαίνει παγωμένη κορυφή, ενώ ο Όμηρος την έλεγε ανεμόεσα. Από εκείνες τις περιοχές που έφυγαν οι πρόσφυγες του 1922, εκεί πήγαν οι Έλληνες πρόσφυγες της επόμενης γενιάς, αυτής του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.

Μερικοί είχαν φύγει σαν πρόσφυγες και επέστρεψαν πάλι σαν πρόσφυγες, μέχρι να βρεθούν στη Μ. Ανατολή και την Αφρική. Επισκεφτήκαμε τους απογόνους των Μικρασιατών προσφύγων από το χωριό Μελί, που ίδρυσαν στα Μέγαρα το συνοικισμό Νέο Μελί και έκαναν το Μίμα, ποδοσφαιρικό σωματείο με συμπαγή και μαζική λαϊκή βάση και ιδιαίτερη κουλτούρα.

Στα γραφεία του Προοδευτικού & Πολιτιστικού Συλλόγου “Άγιος Ιωάννης Θεολόγος”, Ν. Μελί Μεγάρων, μας υποδέχτηκαν τα μέλη της διοίκησης, η τεχνική ηγεσία και οι παλαίμαχοι του Α.Ο. Μίμας – Μικρασιατική, ενός αθλητικού σωματείου που επισήμως υπάρχει τα τρία τελευταία χρόνια, αφού οι διαδικασίες ίδρυσης ξεκίνησαν το 2015. Σήμερα αγωνίζεται στην Α’ κατηγορία της Ε.Π.Σ. Δυτικής Αττικής. Μέσα από συλλογική συζήτηση, προέκυψαν και τα στοιχεία που συνθέτουν το αφιέρωμα στην ομάδα, όχι μόνο σαν αθλητικό σύνολο, αλλά κυρίως σαν κοινωνικό μέγεθος.

Στην περιοχή ήρθε το ρεύμα το 1938 από ιδιωτική επιχείρηση και το νερό από μεγαρίτικα σπίτια με αντίτιμο και μετά το 1938 από εμπορικά ιδιωτικά πηγάδια και στέρνες. Χωρίς ρεύμα και νερό, αλλά με τη φλόγα αναμμένη, οι Μελιώτες δεν δίστασαν και έφτιαξαν ποδοσφαιρική ομάδα, για να κάνει πιο όμορφη τη ζωή τους.

Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Μετά τη Μικρασιατική καταστροφή, περίπου 100 οικογένειες από το Μελί στη χερσόνησο της Ερυθραίας, απέναντι από τη Χίο, ήρθαν στα Μέγαρα και ασχολήθηκαν κυρίως με αγροτικές και εργατικές δουλειές, εργαζόμενοι αρχικά σε άλλους, ενώ στην πορεία έκαναν και δικές τους δουλειές.

‘Οπως μας είπαν: “Στην περιοχή είχε φτιάξει σπίτια ο Ερυθρός Σταυρός για να στεγάσει χήρες Σμυρνιές, αλλά αυτές έχοντας συνηθίσει να ζουν σε αστικό περιβάλλον δεν ήρθαν. Έτσι το 1925 οι πρόγονοί μας μπήκαν «αυθαίρετα» στα σπίτια που είχαν φτιαχτεί για τις Σμυρνιές, παραχωρητήριο για αυτά πήραμε το 1988 επί Μελίνας Μερκούρη.
Το 1935 άρχισαν οι σκέψεις για τη δημιουργία ομάδας και το 1936 είχαμε γήπεδο διαμορφωμένο με δοκάρια, κλπ

Η ομάδα ήταν ανεπίσημη και έδινε φιλικά παιχνίδια τόσο στα Μέγαρα, όσο και με εκδρομές, κυρίως τα καλοκαίρια, σε Άργος, Θήβα, Νέα Κίο, κλπ

Ο πόλεμος νέκρωσε τις δραστηριότητες αυτές και ξαναζωντάνεψε στις αρχές της δεκαετίας του 1950, πάλι με αγώνες και εκδρομές. Από το 1956 που στα Μέγαρα ο Βύζας αναγνωρίστηκε και επίσημα «τράβαγε» τους καλύτερους παίκτες από την ανεπίσημη ομάδα Α.Ο. Μίμας – Μικρασιατική. Τουλάχιστον 6-7 Μελιώτες, μερικές φορές και περισσότεροι συμμετείχαν στην ομάδα του Βύζα.

Μας είχαν βοηθήσει δίνοντάς μας αθλητικό υλικό – εμφανίσεις ο Μαρόπουλος, ο Καραφέσκος, ο Τζανετής, της ΑΕΚ, αλλά και ένας Καταραχιάς που ήταν γαμπρός στα Μέγαρα”.
Κάποια στιγμή νέκρωσε πάλι η ομάδα, αφού το καλύτερο δυναμικό της πήγαινε στο Βύζα, έτσι οι Μελιώτες είχαν δελτίο στο Βύζα και έδιναν και ανεπίσημα ματς με τη φανέλα του Α. Ο. Μίμας – Μικρασιατική. Θα λέγαμε ότι η ομάδα μας ήταν «εποχιακή ομάδα».
Ένας παππούς στα Μέγαρα, είπε και μάλλον έχει δίκιο, ότι «ο Βύζας έπεσε από την Α’ Εθνική, όταν η μηχανή Μελί, σταμάτησε να βγάζει καλούς ποδοσφαιριστές».

Συνεχίζοντας τη συζήτηση, οι παλαίμαχοι μας είπαν: “Οι πρόγονοί μας που ήρθαν από τη Μικρά Ασία, είχαν μεράκι, από τους 100 οι 90 ήταν άριστοι παίκτες και πολύ καλοί αθλητές. Δεν ξέρουμε αν πριν την καταστροφή είχαν οργανωμένη αθλητική δραστηριότητα στο Μελί, γενικά όμως ο μικρασιατικός ελληνισμός είχε, για παράδειγμα Απόλλων και Πανιώνιος ήρθαν από την κοντινή στο Μελί, Σμύρνη με καταστατικό και χρόνια αθλητικής δραστηριότητας”.

Οι σύγχρονοι ιδρυτές μας είπαν

Μπάμπης Χατζόπουλος: «Μεγαλώσαμε με αυτή την ομάδα και θελήσαμε να την φτιάξουμε πάλι και αυτή τη φορά και επισήμως. Συμβουλευτήκαμε με το Στέφανο Φουρνάρη, τον υπάρχοντα Πολιτιστικό Σύλλογο Μικρασιατών για να δούμε αν το καταστατικό του προέβλεπε και αθλητική δραστηριότητα, μετά πήγαμε σε δικηγόρο το 2015 έχοντας μαζέψει τις πρώτες 15 υπογραφές και 15 ευρώ από τον καθένα και φτάσαμε τα 200 μέλη. Καταθέσαμε χαρτιά ορίσαμε και αρμοδιότητες – πόστα για τη λειτουργία της ομάδας.

Το σήμα είναι δικέφαλος αλλά όχι αυτός της ΑΕΚ για να εκφράσουμε και όσους στην περιοχή δεν είναι ΑΕΚ, είναι ένας συνδυασμός από στοιχεία που υπάρχουν στα σήματα της Μάντζεστερ Σίτι, της Μπεσίκτας, της Μπενφίκα και το βυζαντινό δικέφαλο.

Χρώματα κρατήσαμε τα παλιά, αν και υπάρχει και μία παλιά εμφάνιση με άσπρες και μπλέ ρίγες. Στο σήμα που έχουμε σήμερα η αναφορά γίνεται στο 1937 γιατί τότε έχουμε στα χέρια μας το πρώτο επίσημο ντοκουμέντο για την ομάδα, μία φωτογραφία της, αλλά όπως ακούσατε και από τους παλαίμαχους ήδη είχε ξεκινήσει η δραστηριότητα νωρίτερα».

Από την Ικαρία στα Μέγαρα

Έχει να επισκεφτεί την Ικαρία από το 1965 και μας είπε ότι πήγαινε για προπόνηση, τρέξιμο και ποδόσφαιρο στο Φύτεμα και ότι η καταγωγή του είναι από το Χριστό Ραχών και όπως μας είπε: “Είμαι ο Ιωάννης Πολυχρόνης, γιός της Παγώνας Καρούτσου, που είχε αδελφό τον Πέτρο Καρούτσο, στο μαγαζί του οποίου (η Πίστα όπως την ήξερε τότε ο κόσμος) γίνονταν μεγάλα γλέντια και χοροί”.

Ο κ. Πολυχρόνης βρέθηκε στα Μέγαρα, έπαιξε ποδόσφαιρο στο Βύζα Μεγάρων, έγινε προπονητής του, πέρασε και από το πόστο του φροντιστή και σήμερα που ιδρύθηκε επίσημα ο Α.Ο. Μίμας – Μικρασιατική, ομάδα που έκαναν το 1937 οι Μικρασιάτες πρόσφυγες των Μεγάρων, για δεκαετίες ανεπίσημη, είναι δίπλα της ενεργός και ακούραστος στα 83 του χρόνια. Άλλωστε οι Καρούτσοι είχαν μικρασιατικές ρίζες.

Το σήμερα

Χάρης Κουστέρης (προπονητής της ομάδας): «Το πρωτάθλημα της Α’ ΕΠΣΔΑ αυτή τη χρονιά ίσως είναι το ίδιο ανταγωνιστικό με αυτά των άλλων ΕΠΣ και ιδίως της Αθήνας, αφού δεν ξεχωρίζει κάποια ομάδα και ταυτόχρονα συμμετέχουν ομάδες με μεγάλη δυναμική και μεγάλη ιστορία, όπως ο Ακράτητος, ο Βύζας, ο Πανελευσινιακός και ο Θρασύβουλος. Επίσης και οι άλλες ομάδες είναι ανταγωνιστικές. Ο στόχος μας είναι μία καλύτερη θέση από αυτή που είχαμε την προηγούμενη χρονιά που είχαμε έρθει έκτοι. Φτιάξαμε και ακαδημίες (Κ8, Κ10, Κ12, Κ16) στις οποίες συμμετέχουν 85 παιδιά.

Ο όμιλος μας έχει αγκαλιάσει γιατί από την πρώτη χρονιά της ίδρυσής μας ανεβήκαμε από το Β’ τοπικό και έχουν εντυπωσιαστεί με την όλη παρουσία μας. Στα εκτός έδρας μας ακολουθούν φίλαθλοι που γεμίζουν δύο πούλμαν, ενώ στα εντός έδρας έχουμε αρκετό κόσμο, τη στιγμή που ομάδες σε άλλες μεγάλες κατηγορίες παίζουν σε άδεια γήπεδα. Μας «ζηλεύουνε» με την καλή έννοια και μας το λένε ότι μας θεωρούν παράδειγμα προς μίμηση».

Μανώλης Κάμπαξης (πρόεδρος της ομάδας): «Την ομάδα τη στηρίζει ο κόσμος με τις συνδρομές των μελών, τα εισιτήρια (έχουμε προσέλευση 150-200 ατόμων), τα διαρκείας, τις εκδηλώσεις (κάνουμε 3-4 το χρόνο και τον Ιούνιο που είναι τα γενέθλια της ομάδας, μία μεγάλη), τα ημερολόγια, τους λαχνούς και τους χορηγούς μας. Επίσης θα ήθελα να ευχαριστήσω τον εφοπλιστή κ. Μαρίνο για τη στήριξή του. Η παραχώρηση του γηπέδου γίνεται δωρεάν από το Δήμο και είναι το δημοτικό στάδιο Μεγάρων, που έχει και βοηθητικό προπονητήριο. Τα γραφεία μας είναι από παραχώρηση κτίσματος από τα ιδρυτικά μέλη. Γενικά έχουμε τη στήριξη της τοπικής κοινωνίας».

Πηγές φωτο εποχής: Προοδευτικός & Πολιτιστικός Σύλλογος “Άγιος Ιωάννης Θεολόγος”, Ν. Μελί Μεγάρων

Συνεντεύξεις & σύγχρονες φωτο: Νάσος Μπράτσος