Στα Φεστιβάλ του Κόσμου: Τορόντο 2019
Γράφει ο Αλέξανδρος Ρωμανός Λιζάρδος
Στις 15 Σεπτεμβρίου, το 44ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Τορόντο ολοκλήρωσε τη δεκαήμερη γιορτή της 7ης Τέχνης με την ανακοίνωση των βραβείων. Με αφορμή τις περίπου 40 ταινίες που παρακολούθησα, μοιράζομαι μαζί σας μερικές σκέψεις. Θα ήθελα να σας προκαταβάλω ότι στο πλαίσιο ενός φεστιβάλ -όπου βλέπεις ακόμα και πέντε ταινίες στη σειρά, κάνεις συνεντεύξεις, ενημερώνεσαι για την επικαιρότητα- ενδέχεται να έχεις αδικήσει κάποια ταινία. Προσωπικά επιλέγω όσες ταινίες αξίζουν μια δεύτερη ανάγνωση, αυτή να την κάνω με την κυκλοφορία τους στη χώρα μας. Οι πρώτες σκέψεις όμως δίνουν ένα στίγμα πιο αυθόρμητο, λιγότερο φιλτραρισμένο και σίγουρα πιο άμεσο. Πάντως, όσο οι κινηματογραφικές αίθουσες θα υποδέχονται πληθώρα φεστιβαλικών ταινιών, θα είμαστε εδώ αν χρειαστεί να επαναπροσδιορίσουμε κάτι.
Λιγότερο από μία εβδομάδα πριν ανοίξει στις καναδικές αίθουσες, το Hustlers (ελληνικός τίτλος «Επικίνδυνες Κυρίες») κάνει την πρεμιέρα του στο TIFF και βγαίνει συνολικά κερδισμένη τόσο η διοργάνωση, που το επέλεξε, όσο και η ταινία, η οποία ανατρέπει τα προγνωστικά (κάποιοι μιλάνε ακόμα και για πιθανή υποψηφιότητα της JLo για Χρυσή Σφαίρα), και τελικά γίνεται η ένοχη απόλαυση του φεστιβάλ. Βασισμένη σε πραγματικά γεγονότα, παρουσιάζει Αμερικανίδες (κάθε φυλής) στρίπερ κατά την προ- χρηματιστηριακής κρίσης εποχή -που απολαμβάνουν το εύκολο χρήμα χωρίς παρανομίες-, αλλά και τον απόηχο μιας πλούσιας ζωής που πλέον δεν υποστηρίζεται από τις νόμιμες απολαβές τους.
Όταν «όλη η χώρα έχει καταντήσει ένα στριπτιτζάδικο: άλλοι δίνουν χρήματα και άλλοι χορεύουν», για ποιο λόγο τα κορίτσια της ταινίας να μην προσφέρουν τον χορό τους έναντι αμοιβής. Και όταν λέμε χορό, μην τον δείτε με την περιορισμένη έννοια του: χορεύουν κάθε πλούσιο άντρα στο ταψί, όταν κατά λάθος πέσει στα χέρια τους η πιστωτική του κάρτα.
Η ταινία όμως έχει -ευτυχώς- γυναικεία ματιά και αντιμετωπίζει τη θηλυκή ηθική ως κάτι το εύθραυστο, με αδυναμίες και συνταιριάσματα, με πονηριά και αγκαλιά. Η Jennifer Lopez, με ασφάλεια και αέρα ντίβας, χτίζει αβίαστα την αστραφτερή ματρόνα που -δυστυχώς ή ευτυχώς- δεν έχει μάθει να ξεχωρίζει τη δυναμική και τον δυναμισμό της ομάδας της. Αντί να μαγνητίζει τα βλέμματα με συνθετικές γούνες ή εσώρουχα (που φοράει και ενίοτε βγάζει), είναι -από τις σπάνιες φορές- αξιοπρόσεκτη για τη συμπεριφορά με την οποία ντύνει υποκριτικά (ή που έχει ενδυθεί για να υποδυθεί) την Destiny. Στο πλευρό της η Constance Wo ως Ramona, αυτόφωτη, δεν παίρνει ούτε ίχνος από τη λάμψη της λατίνας pop star γιατί -πολύ απλά- τα καταφέρνει μόνη της.
Αυτό που προσπάθησε να κάνει ένα χρόνο πριν το «Oceans 8», δηλαδή να χτίσει μια περιπέτεια με γυναίκες αλλά για όλο το κοινό, το καταφέρνει φέτος η Lorene Scafaria. Γυναικείας κοπής περιπέτεια που βλέπεται ευχάριστα –πολύ ευχάριστα- και από αντρικό κοινό. Έκπληξη που απολαύσαμε σαν το πιο σαγηνευτικό στριπτίζ της μεγάλης οθόνης για το 2019. Ποιος, εδώ που τα λέμε, μπορεί να αντισταθεί σε ευχάριστες παρουσίες με φουστίτσες που ξαφρίζουν τις περιουσίες πλουσίων οι οποίοι αναζητούν –και πληρώνουν αδρά- για στιγμές παράνομης ευτυχίας;
*Η κριτική της ταινίας γράφτηκε μετά την προβολή του φιλμ στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Τορόντο.
Φωτογραφίες: TIFF /AP
Βίντεο: TIFF/ TIFF Talks
Κάνε like στη σελίδα μας στο Facebook
Ακολούθησε μας στο Twitter
Κάνε εγγραφή στο κανάλι μας στο Youtube
– Αναφέρεται ως πηγή το ertnews.gr στο σημείο όπου γίνεται η αναφορά.
– Στο τέλος του άρθρου ως Πηγή
– Σε ένα από τα δύο σημεία να υπάρχει ενεργός σύνδεσμος