Η συζήτηση με τον Φράνκο έγινε τον Σεπτέμβριο του 2020, στο Φεστιβάλ του Σαν Σεμπαστιάν με αφορμή τη συμμετοχή του στην κριτική επιτροπή του Φεστιβάλ αλλά και την προσφάτως βραβευμένη με τον Αργυρό Λέοντα ταινία του με τίτλο «Νέα Τάξη». Η ταινία μόλις έφτασε και στις Ελληνικές αίθουσες, κάτι που θα πει και ο σκηνοθέτης πως το φανταζόταν.
«Σε όλους τους Έλληνες θεατές που τους άρεσε κάποια από τις προηγούμενες ταινίες μου, θα τους αρέσει αυτή ακόμα περισσότερο. Έμαθα ότι θα διανεμηθεί από μια εταιρία που μεταφράζεται ως «περίεργο κύμα». Ελπίζω αυτό το κύμα να σας φέρει την ταινία μου μόλις η πανδημία μας αφήσει να βγούμε στις αίθουσες», θα πει. «Νομίζω ότι δεν θα το μετανιώσετε, καθώς πάντα λέω ότι οι Έλληνες είναι ακόμα πιο τρελοί από τους Μεξικανούς, (ίσως όχι πιο τρελοί από εμένα), οπότε σας ευχαριστώ ακόμα περισσότερο που θα δείτε τη νέα μου ταινία.»
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΟΝ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟ ΡΩΜΑΝΟ ΛΙΖΑΡΔΟ
«Άρχισα να γράφω -ή να σκέφτομαι να γράψω- την ταινία «Νέα Τάξη» πριν από έξι χρόνια», είπε ο Μεξικανός σκηνοθέτης στην αρχή της κουβέντας μας. «Αρχικά σκέφτηκα ότι ίσως θα έκανα μια ταινία στην Ευρώπη για την Ευρώπη και θα είχε να κάνει με την άνοδο της Υπερδεξιάς και την επιστροφή του φασισμού».
-Α, φυσικά.
-Πολύ γρήγορα σκέφτηκα ότι θα έπρεπε να κάνω μια ταινία στο Μεξικό, όχι στην Ευρώπη. Το Μεξικό, έχει 60 εκατομμύρια φτωχούς ανθρώπους. Από τα παιδικά μου χρόνια, πάντα σκεφτόμουν ότι αυτό είναι μια βόμβα που πρόκειται να εκραγεί, γιατί όταν έχεις πλειοψηφία φτωχών ανθρώπων σε μια χώρα και ένα μικρό ποσοστό ανθρώπων που διαχειρίζεται όλο τον πλούτο, ξέρεις ότι κάποια στιγμή θα εκραγεί.
Το τρέιλερ της ταινίας:
-Η κινηματογραφική σας «Νέα Τάξη» εμφανίζεται εν τω μέσω της πανδημίας. Βρίσκετε τη συγκυρία αυτή να λειτουργεί και αλληγορικά;
-Νομίζω ότι η πανδημία απλώς μας έδειξε πόσο πολύ οι περισσότεροι άνθρωποι είναι ξεχασμένοι και δεν έχουν καμία εγγύηση. Αν φτάσει ένα εμβόλιο που (πραγματικά) θα θεραπεύει, που δεν νομίζω ότι θα φτάσει ποτέ, αλλά αν φτάσει, θα πάει σε ανθρώπους που μπορούν να το πληρώσουν. Και αυτό είναι πολύ λυπηρό. (Η πανδημία έρχεται για να μας υπογραμμίσει ότι) αν δεν κάνουμε αλλαγές, αν δεν βελτιώσουμε το υπό όρους και η πλειοψηφία των ανθρώπων δεν ανελιχθεί σε κάτι ανώτερο, τότε η έκρηξη είναι μονόδρομος.
-Η «Νέα Τάξη» πραγμάτων αλλά και η ταινία σας πάνω στη νέα τάξη, παρουσιάζει ένα δυσοίωνο μέλλον που -δυστυχώς- θυμίζει το πρόσφατο παρελθόν και τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο.
-Νομίζω ότι αυτό που συνέβη στην Ευρώπη, στις δεκαετίες του ’30 και του ’40, όχι μόνο στα στρατόπεδα συγκέντρωσης και εξόντωσης αλλά γενικότερα στον κόσμο, πάραξε μια πιο ειρηνική νέα τάξη πραγμάτων που θα προήγαγε τον εξανθρωπισμό. Δεν βλέπω όμως να μάθαμε τίποτα, αν και πέρασαν μόνο 80 χρόνια από τότε. Φαίνεται λοιπόν ότι είμαστε καταδικασμένοι. Καταδικασμένοι να επαναλαμβάνουμε την ιστορία ξανά και ξανά, και νομίζω ότι τώρα είναι ακόμα χειρότερο από το να είσαι απλά ένας αριθμός, γιατί τώρα με το GPS με το κινητό τηλέφωνο είσαι απλά ένας «αριθμός ταυτότητας» που δίνεις εθελοντικά όλες τις πληροφορίες σου στο Facebook ή στο Twitter ή σε οτιδήποτε άλλο και με μια αναγνώριση προσώπου στο τηλέφωνο. Οπότε πρέπει να είμαστε τρελοί για να παραδώσουμε την ψυχή μας στις κυβερνήσεις· και μάλλον είμαστε τρελοί.
-Η ταινία σας κάνει ένα σαφή διαχωρισμό των ελιτ και του υπόλοιπου λαού που βρίσκεται στα όρια της εξαθλίωσης. Ήταν συνειδητός διαχωρισμός σε άκρα χωρίς κάποια μέσα εξισορροπητικά για την ιστορία στρώματα;
-Ναι, επειδή αυτή η υψηλή κοινωνία θα ζει πάντα σε μια φούσκα, μέσα σε ένα Volvo. Δυστυχώς θέλουμε να «παίζουμε στα τυφλά» και να αγνοήσουμε τι ίσως υπάρχει έξω από τη φούσκα. Τελικά ό,τι δεν βλέπουμε θα καταλήξει να μας σκοτώσει. Αν σταματάς, το βλέπεις και το αγνοείς κάποια μέρα θα σε σκοτώσει. Δεν ξέρω ποιο είναι το νέο σύστημα (ή η νέα τάξη). Δεν ξέρω πώς θα είναι το μέλλον. Νομίζω ότι πρέπει να παραμείνουμε αισιόδοξοι. Θα ήθελα να πιστεύω ότι υπάρχει τρόπος να φτιάξουμε έναν καλύτερο κόσμο.
-Το παρουσιάζετε ως μονόδρομο ενώ στην ταινία σας ο πεσιμισμός κυριαρχεί.
-Πρέπει να το κάνουμε. Επειδή είμαστε ζώα που εξαρτόμαστε από την επιβίωση, αλλά η λογική μου πλευρά μου λέει ότι όλα θα γίνουν χειρότερα, γιατί και πάλι η πανδημία δείχνει ότι όλα είναι θέμα χρημάτων στον κόσμο, όπως και στην ταινία μου όλα γίνονται για τα χρήματα. Τα πάντα έχουν την τιμή τους, ακόμα και από την αρχή της ταινίας, όπου ο δεύτερος κεντρικός χαρακτήρας δεν μπορεί να πληρώσει για την εγχείρηση της γυναίκας του. Τότε πηγαίνει στο γάμο της πλούσιας οικογένειας που δούλευε ψάχνοντας για χρήματα, τα οποία φυσικά η οικογένειά του τα αρνείται… Με την οικονομική τους ευμάρεια, θα μπορούσαν εύκολα να βοηθήσουν αυτόν τον τύπο. Αυτό οδηγεί στη σύγκρουση. Στη συνέχεια η ευτυχία αυτής της οικογένειας θα καταστραφεί όταν θα προχωρήσουμε σε απαγωγή με λύτρα. Ναι, ζούμε σε μια διεφθαρμένη κοινωνία.
-Αν έπρεπε να ζήσετε μια παρόμοια κατάσταση, πώς θα αντιδρούσατε;
-Εγώ είμαι σίγουρος ότι δεν θα ήμουν καλύτερος από τους χαρακτήρες μου. Γι’ αυτό και το έγραψα έτσι. Νομίζω ότι όταν βλέπεις κάτι στην οθόνη, είναι εύκολο να γίνεις υποκριτής και να πεις ότι «έπρεπε να είχε κάνει αυτό», «θα έπρεπε να αντιδρούσε διαφορετικά». Αλλά όταν μπαίνουμε στη θέση των χαρακτήρων στην πραγματικότητα, είναι σκατά. Γι’ αυτό ο κόσμος σήμερα είναι σε τόσο κακή κατάσταση επειδή δεν υπάρχει ενσυναίσθηση (και από τις δύο πλευρές). Και χωρίς ενσυναίσθηση, δεν υπάρχει εστίαση.
-Να ρωτήσω ποιος είναι ο μεγαλύτερος φόβος σας στη ζωή;
-Ο μεγαλύτερος φόβος μου είναι να χάσω το μυαλό μου, τη μνήμη μου, να πάψω να ξέρω ποιος είμαι. Αυτό δεν θέλω να το ζήσω. Θέλω να ξέρω ποιος είμαι και να συνεχίσω να σκέφτομαι.
-Αν λοιπόν σε κάθε περίπτωση γνωρίζατε ότι θα έπρεπε να χάσετε τη μνήμη σας σήμερα, τι θα θέλατε να είχατε κρατήσει ως τελευταία εικόνα;
-Την τελευταία σκέψη; Την τελευταία ανάμνηση; Ακούγεται τετριμμένο, αλλά υποθέτω ότι θα έχει να κάνει με την αγάπη· υποθέτω.
-Είχατε βρεθεί και εσείς στη Θεσσαλονίκη λίγα χρόνια πριν. Τί θυμάστε;
-Ντρέπομαι που το λέω, αλλά θυμάμαι κυρίως τα ωραία πάρτι. Νομίζω ότι ήταν ένα πάρτι έναρξης (του φεστιβάλ) ή κάτι τέτοιο, αλλά ήταν, ξέρετε, όμορφο και τώρα ακούγεται πραγματικά σαν νοσταλγική ανάμνηση, γιατί με τον COVID-19 αυτό πλέον δεν είναι δυνατόν να επανέλθει. Ήταν αρκετά γεμάτο από νέους ανθρώπους που το γιόρταζαν. Αυτό ήταν υπέροχο.
Διαβάστε επίσης:
Κάνε like στη σελίδα μας στο Facebook
Ακολούθησε μας στο Twitter
Κάνε εγγραφή στο κανάλι μας στο Youtube
– Αναφέρεται ως πηγή το ertnews.gr στο σημείο όπου γίνεται η αναφορά.
– Στο τέλος του άρθρου ως Πηγή
– Σε ένα από τα δύο σημεία να υπάρχει ενεργός σύνδεσμος