Οι ταινίες της εβδομάδας – Μέρος Α’: Οι Ποιοτικές

Οι ταινίες της εβδομάδας σερβίρονται αυτή τη φορά σε δύο μέρη. Ας δούμε λοιπόν πρώτα τις «ποιοτικές».

Το Νησί του Μπέργκμαν

Χρησιμοποιώντας ως σημείο αναφοράς το μουσείο Μπέργκμαν -και το σπίτι του- καθώς και τις περιηγήσεις στους τόπους γυρισμάτων του σπουδαίου Σουηδού σκηνοθέτη, παρακολουθούμε τη δόμηση μιας Μπεργκμανικής ταινίας, που είναι όμως και κάτι ανώτερο, αφού δεν αποτελεί αποκλειστικά φόρο τιμής στις ταινίες του μοναδικού Σκανδιναβού σκηνοθέτη αλλά μια νέα ανάγνωση στα ψυχοδράματα, που πλέον αποφεύγονται από τη μεγάλη οθόνη. Η Μία Χάνσεν Λοβ, μαζί με τη δομημένη κινηματογραφική της αφήγηση, κάνει μια ουσιαστική αυτοκριτική αφού η ταινία αποτελεί μια μυθοπλαστικά πλασμένη αυτο-βιογραφία. Ζευγάρι κινηματογραφιστών ψάχνουν έμπνευση και συνειδητοποιούν ότι πλέον ζουν μέσα από τις δημιουργίες τους και όχι για να συλλέξουν εμπειρίες και να βιώσουν πράγματα που θα μιλήσουν εκ των υστέρων.

Οι ροδακινιές του Αλκαράς

Ο παραδοσιακός τρόπος ζωής συναντά τον οδοστρωτήρα της αστικοποίησης και μεταμορφώνεται σε μια οικογενειακή αλληγορία για την πολυπρόσωπη διασπασμένη Ισπανία. Μια οικογένεια Καταλανών ροδακινοπαραγωγών πρέπει να αποφασίσει αν θα παρατήσει τη δουλειά της -που ταυτίζεται με την οικογένεια και την παράδοση- ή θα παραδώσει τα κτήματά της για να «φυτευτούν» φωτοβολταϊκά πάνελ που θα παράγουν ενέργεια. Η Κάρλα Σιμόν -μαζί με την συνάδελφο της Paula Ortiz– είναι η νέα δύναμη της γυναικείας ισπανικής κινηματογραφίας. Με σπάνια ευαισθησία και ντοκιμαντερίστικη ειλικρίνεια παραθέτει τους προβληματισμούς της για το τέλος μιας εποχής, το οποίο φέρνει ενδοοικογενειακές προστριβές. Δυο κόσμοι, ο αστικός και ο αγροτικός, αλλά κι ο παιδικός με τον ενήλικο, αντιπαρατίθενται. Τα «ροδάκινα» που θα ανθίσουν, γλυκά και σκληρά, ώριμα και άγουρα, μπολιασμένα με αγάπη και προβληματισμό, δείχνουν πως η καρποφορία μιας επιβεβλημένα άγονης γης, είναι κάτι ανώτερο και από θαύμα.

Ο Επιθεωρητής Μαιγκρέ και το μυστήριο της νεκρής Κοπέλας

Ο «Επιθεωρητής Μαιγκρέ και το μυστήριο της νεκρής Κοπέλας» παρουσιάζουν το μυστήριο γύρω από τη ζωή μιας νεκρής κοπέλας που το πτώμα της βρίσκεται σε μια πλατεία του Παρισιού φορώντας ένα βραδινό φόρεμα. Όσο ο επιθεωρητής Μαιγκρέ θα προσπαθήσει να ανακαλύψει την ταυτότητά της, το φόρεμα και οι πληροφορίες που φέρει θα γίνουν η αφορμή για να αποκαλύψει μια μεγάλη ίντριγκα. Όσο υποδειγματική και αν είναι η κινηματογραφική γραφή του Πατρίς Λεκοντ (που είναι), αν δεν σου αρέσουν οι αγκαθακριστίζουσες ταινίες που σερλοκχολμσίζουν (που δεν μου αρέσουν), δυστυχώς δεν θα σε κερδίσει και αυτή η προσπάθεια. Απευθύνεται αποκλειστικά σε λάτρεις του είδους. Όμορφη φωτογραφία και ορθός ρυθμός στα υπέρ της ταινίας.

Στη φωλιά του Κούκου

Μια παρηγορητική, σκληρή, ώριμη κινηματογραφική ματιά στα όρια του ανθρώπου και της επιστήμης, στις εύκολες λύσεις που στιγματίζουν την ανθρώπινη αξιοπρέπεια και στο δικαίωμα επανάστασης ακόμα και αν το τέλος της μοιάζει προδιαγεγραμμένο. Με μεθοδική υποβολή του θεατή στη θέση του ψυχικά ασθενούς μιας άλλης εποχής και σαφή καταδικαστική θέση στο φαινόμενο των τότε καιρών, της λοβοτομής, ο τσεχοσλοβάκος δημιουργός Μίλος Φόρμαν φτιάχνει την ταινία-ορόσημο που έφερε το Χόλιγουντ αντιμέτωπο με τα δράματα δύσκολων λύσεων και την κριτική στις θεμελιακές αλλαγές που συντάχθηκαν με την οργή στην ιατρική απανθρωπιά. Υποψήφια για 9 και βραβευμένη με 5 Όσκαρ καλύτερης ταινίας (Μάικλ Ντάγκλας & Σάουλ Ζάενς), σκηνοθεσίας (Μίλος Φόρμαν), διασκευασμένου σεναρίου, α΄ αντρικού (Τζακ Νίκολσον) και α΄ γυναικείου ρόλου (Λουίζ Φλέτσερ, που για την αληθοφάνεια του χαρακτήρα της σχεδόν στιγματίστηκε στο υπόλοιπο της πορείας της). Μια ταινία που σε αρρωσταίνει και με μεγάλη απλότητα σε κάνει συνένοχο σε κάθε απόφαση. Δεν την παρακολουθείς με ευκολία δεύτερη φορά, γιατί από την πρώτη θέαση αποτυπώνεται ανεξίτηλα στα κύτταρά σου.

Ο Κύριος Αρκαντίν

Για τον «κύριο Αρκαντίν» δεν χρειάζονται συστάσεις. Ο Όρσον Γουέλς κάνει μια παραλλαγή του «Πολίτη Κέιν» που είναι ισάξια καυστική με το πρωτότυπο. Απολαυστική και η ερμηνεία της δικής μας Κατίνας Παξινού.

Διαβάστε εδώ το δεύτερο μέρος των κριτικών με τις πρεμιέρες της εβδομάδας «After 4: Για Πάντα Μαζί», «Ούτε Καν» και της μεταγλωττισμένης έκδοσης του «Μίνιονς 2»:

Οι ταινίες της εβδομάδας – Μέρος B’: Οι Εμπορικές