Στα Φεστιβάλ του Κόσμου: Τορόντο 2019
Γράφει ο Αλέξανδρος Ρωμανός Λιζάρδος
Στις 15 Σεπτεμβρίου, το 44ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Τορόντο ολοκλήρωσε τη δεκαήμερη γιορτή της 7ης Τέχνης με την ανακοίνωση των βραβείων. Με αφορμή τις περίπου 40 ταινίες που παρακολούθησα, μοιράζομαι μαζί σας μερικές σκέψεις. Θα ήθελα να σας προκαταβάλω ότι στο πλαίσιο ενός φεστιβάλ -όπου βλέπεις ακόμα και πέντε ταινίες στη σειρά, κάνεις συνεντεύξεις, ενημερώνεσαι για την επικαιρότητα- ενδέχεται να έχεις αδικήσει κάποια ταινία. Προσωπικά επιλέγω όσες ταινίες αξίζουν μια δεύτερη ανάγνωση, αυτή να την κάνω με την κυκλοφορία τους στη χώρα μας. Οι πρώτες σκέψεις όμως δίνουν ένα στίγμα πιο αυθόρμητο, λιγότερο φιλτραρισμένο και σίγουρα πιο άμεσο. Πάντως, όσο οι κινηματογραφικές αίθουσες θα υποδέχονται πληθώρα φεστιβαλικών ταινιών, θα είμαστε εδώ αν χρειαστεί να επαναπροσδιορίσουμε κάτι.
Αν κάτι μου αρέσει στον κινηματογράφο της εκ Περσίας ορμώμενη Marjane Satrapi, είναι ότι δεν δικαιολογεί τον άκριτο ρεαλισμό. Στον δικό της κόσμο, η ελπίδα και το όνειρο έχουν πολύ παραμύθι. Στο Radioactive μπορεί να μας στέρησε το υπέροχο χιούμορ της, το θέμα όμως δεν επέτρεπε τα γνώριμα παιχνίδια της με τους θεατές.
Η πολωνικής καταγωγής επιστήμονας Marie Sklodowska-Curie -κατά κόσμον Madame Curie– ερωτεύεται και μοιράζεται, στη συνέχεια, τους επιστημονικούς προβληματισμούς της με τον άντρα της Pierre Curie. Στη γαλλική επιστημονική κοινότητα, που παγιωμένα αμφισβητεί τη δύναμη της γυναικείας σκέψης σ’ έναν ανδροκρατούμενο χώρο, θα ανατρέψει με τα πειράματά της το σκεπτικό της θεραπείας αλλά και του πολέμου, τη δημιουργική περιέργεια και την καταστροφική μανία.
Η Rosamund Pike αντιλαμβάνεται την πολυπλοκότητα της ηρωίδας που, αν και βραβεύτηκε με δύο νόμπελ (Φυσικής και Χημείας), υποστήριζε σε όλη της τη ζωή ότι περισσότερο δυσκολεύτηκε να βρει κεφάλαια για τις έρευνές της, παρά να αντιμετωπίσει τη μικρόνοια όσων την αμφισβήτησαν.
Oι διαφάνειες των υφασμάτινων φλογών της Loie Fuller εμπνέουν τις ακτινογραφίες και το αντίστροφο. Η αντιπαραβολή της προσωπικής ζωής με την επιστημονική εμπλουτίζεται με flash forwards από τις σημαντικότερες καταστροφές που ακολούθησαν των ευρημάτων της σπουδαίας ερευνήτριας. Από τη χημική ένωση της οθόνης, όμως, λείπει εκείνο το στοιχείο που θα οδηγήσει στην έκρηξη, κι έτσι το πείραμα της, εμπνευσμένης κατά τα άλλα, Satrapi προσπαθεί να ισορροπήσει καθ’ όλη τη διάρκεια της ταινίας. Εκείνο όμως που χαρακτήριζε τη Madame είναι γνώριμο στοιχείο της δημιουργού: «Αυτό που μας αφαιρεί τη δύναμη, αυτό τελικά μας ενδυναμώνει».
Ένα κομψό, ενδιαφέρον πείραμα που δεν μυρίζει μπαρούτι, αλλά βάζει φωτιές για τη θέση της γυναίκας στον επιστημονικό χώρο, σχεδόν 100 χρόνια από τότε.
*Η κριτική της ταινίας γράφτηκε μετά την προβολή του φιλμ στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Τορόντο.
Φωτογραφίες: TIFF/ Getty Wire Images
Βίντεο για το Φεστιβάλ: TIFF Talks
Κάνε like στη σελίδα μας στο Facebook
Ακολούθησε μας στο Twitter
Κάνε εγγραφή στο κανάλι μας στο Youtube
– Αναφέρεται ως πηγή το ertnews.gr στο σημείο όπου γίνεται η αναφορά.
– Στο τέλος του άρθρου ως Πηγή
– Σε ένα από τα δύο σημεία να υπάρχει ενεργός σύνδεσμος