Ταινίες της εβδομάδας: Άνθρωπος παρατηρητής, γκρίζος ή ο χειρότερος του κόσμου;

Η Τσεχία με δύο παραγωγές/συμπαραγωγές τα βάζει με τη Νορβηγία. «Ο Άνθρωπος που έβλεπε τα τραίνα να περνούν» επιβιβάζει σε ίδιο έδαφος τον Γκρίζο άνθρωπο… που όλα δείχνουν ότι δεν είναι ο Χειρότερος άνθρωπος στον κόσμο.

Ο Άνθρωπος που έβλεπε τα τρένα να περνούν

Βραβευμένη με Όσκαρ καλύτερης ξενόγλωσσης ταινίας, «Ο Άνθρωπος που έβλεπε τα Τρένα να Περνούν» είναι σίγουρα το πιο εξωστρεφές δείγμα του Τσεχοσλοβάκικου κινηματογράφου της εποχής. Το ανώριμο αγόρι θα γίνει άντρας με υπευθυνότητες -ή έστω προς τα εκεί θα κατευθυνθεί η επιθυμία του-, όταν ένα απροσδόκητο «coup de foudre» θα τον αλλάξει και από τη σταθερότητα του υπαλλήλου του σιδηροδρομικού σταθμού που αράζει το κορμί του στον σταθμό, θα γίνει «ο άνθρωπος-τραίνο». Αποφασισμένος να κινητοποιηθεί και να σταματήσει να παραμένει σε αδράνεια, σταθερότητα, οκνηρία, σαν να είναι οικογενειακό προνόμιο, ο Γίρι Μένζελ, γίνεται «άνθρωπος-παρατηρητής», όχι των ζωών των άλλων αλλά της δικής του, που έφευγε χωρίς να την προλάβει.

The Gray Man

Ενόσω οι επιτυχίες της Marvel τους χάρισαν μια θέση στην ελίτ του Χόλυγουντ, το καλλιτεχνικό δίδυμο των αδερφών Ρούσο δείχνει ότι είναι έτοιμο να μετονομαστεί στους Μπρουκχάιμερ της νέας χιλιετίας. Με τη μεταφορά του βιβλίου «The Gray Man» του Mark Greaney (Εκδόσεις Anubis), καταφέρνουν αυτό που οι πλατφόρμες επιθυμούσαν από την ίδρυση τους: ταινίες εμπορικές που δεν ευτελίζουν τα είδη και στέκονται εξίσου καλά σε μεγάλη και οικιακή οθόνη.

Το πιο εμπορικό προϊόν του Netflix είναι άξιο επαίνων όχι για την καλλιτεχνική ποιότητα αλλά για το παραπάνω ρίσκο που πήραν στην πιο ακριβή τους παραγωγή. Η συνάντηση του Ράιαν Γκόσλιν με την Άνα Ντε Άρμας, 5 χρόνια μετά το «Blade Runner 2049», ανατινάζει τον εγκέφαλο σου: ο ερωτισμός της δεύτερης και το αποστασιοποιημένο coolness του πρώτου, γίνεται eye candy για το κοινό.

Όταν θα ανακαλύψει ένα μεγάλο μυστικό, ο πράκτορας της CIA Six, θα στραφεί εναντίον της υπηρεσίας του, αυτό όμως θα τον οδηγήσει σε αντιπαράθεση σώμα με σώμα με άλλους συναδέλφους του. Με καταιγιστικό μοντάζ, χιούμορ -που άλλοτε πετυχαίνει και άλλοτε παραμένει παραπάνω από το αναμενόμενο δροσερό-, το αποτέλεσμα είναι διασκεδαστικό με όρους θερινών σινεμα. Αν και την επόμενη εβδομάδα η ταινία θα προβληθεί και από τη γνωστή πλατφόρμα, το meta-80es feeling που αναδύει η ταινία, έχει θέση στις μεγάλες οθόνες.

Ο χειρότερος άνθρωπος στον κόσμο

«Ο χειρότερος άνθρωπος στον κόσμο» είναι μια ταινία για την απενοχοποίηση της γενιάς των millennials που πιστεύουν ότι ξέρουν τα θέλω τους, αλλά στην πραγματικότητα αγνοούν το δικαίωμα του να διαφέρουν με ενοχές και φόβο. Όπως και η Σάλυ Χόκινς στο happy Go Lucky (μια ξεκαρδιστική κωμωδία αν δεν την έχετε δει), απευθύνει στο κοινό την άρνηση της να τη χαλάσει οτιδήποτε σοβαρό ή λιγότερο σοβαρό, εδώ έχουμε τη Γιούλια που φτιάχνοντας τα κεφάλαια της ζωής της, κάνει μια παράτολμη χαμηλότονη προσπάθεια να βρει το κέντρο της.

Το τρίτο κεφάλαιο της τριλογίας του Oslo, είναι μια ταινία για τη γενιά της αμφιθυμίας που στερείται προσωπικού γούστου, ταυτότητας και επιθυμιών. Τους δίνει μια αγκαλιά και λέει ένα «δεν πειράζει» σε όσους αδυνατούν να κάνουν στροφή στις επιθυμίες τους. Με εστίαση στις ερωτικές σχέσεις, τους πρώην και τις σκέψεις της η Γιούλια προσπαθεί να μάθει τον εαυτό της μέσα από τους άλλους. Τί υπέροχη ιδέα. Όμως η ταινία αποτυγχάνει… εκεί που… πετυχαίνει (πως λέμε «φτύνει εκεί που τρώει»): αφαιρεί τη Νορβηγική της ταυτότητα τόσο ώστε να είναι προσιτή στο παγκόσμιο (κυρίως γυναικείο) κοινό, όμως δεν κάνει μια ουσιαστική τομή στη θέση της γυναίκας σε ένα σύμπαν που τα δικαιώματα και οι επιλογές της χάνονται από τη δική της απροθυμία για ενδοσκόπηση.

Ο τίτλος, ειρωνικός και αμφίσημος, σχολιάζει πως όσοι αισθάνονται ότι είναι οι χειρότεροι άνθρωποι του κόσμου, τελικά γίνονται επειδή δειλιάζουν να αλλάξουν. Δυστυχώς αυτό δεν πετυχαίνεται με συναισθηματικά εκβιαστικές σεκάνς και εύκολες λύσεις. Κρίμα, γιατί τα συστατικά της ταινίας θα μπορούσαν να δώσουν ένα εξαιρετικό αποτέλεσμα.