Ειρήνη Ρηνιώτη: “Μια βόλτα μόνο”

ΜΙΑ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ, ΕΝΑ ΒΙΒΛΙΟ
Επιμέλεια: Μαρία Σφυρόερα

Είναι δύσκολο να μιλήσεις για εκείνο που με κόπο χώρεσε σ’ ένα ποίημα ή μια συλλογή ποιημάτων. Θα αρκεστώ, λοιπόν, να εκφέρω κάποιες γενικές σκέψεις για το βιβλίο ξεκινώντας από τον τίτλο, ο οποίος προέρχεται από το εισαγωγικό ποίημα της συλλογής Ποδηλασία: «Άστραφτε το ποδήλατο στον ήλιο/Μια βόλτα μόνο! είπα/Δεν ξέρω να ισορροπώ/όμως τολμώ να πέσω για να μάθω/ Άλλο αν δεν έμαθα/ Ανέτοιμη κάθε φορά με βρίσκει η επιθυμία/καθώς σκορπίζουνε γι’ αλλού/ η σέλα τα πετάλια το τιμόνι/Μονάχα το φωτάκι του οδηγού/μένει στο δρόμο».

Τα ποιήματα της συλλογής αναφέρονται στην επαναλαμβανόμενη πτώση, στη διαρκή προσπάθεια ν’ ανταπεξέλθουμε σε ό,τι συμβαίνει ανά πάσα στιγμή εντός και εκτός των συνόρων της ύπαρξης. Ως εκ τούτου, στην πλειονότητά τους διαδραματίζονται ως στιγμιότυπα, καταργώντας το χρόνο ή καλύτερα συμπυκνώνοντας όλους τους χρόνους στον παρόντα απολογιστικό χρόνο, αυτόν της γραφής. Φωτογραφίζουν εσωτερικές και εξωτερικές καταστάσεις απαθανατίζοντας τη στιγμή. Αναζητούν να βρουν τους συνεκτικούς αρμούς που μας δένουν ως άτομα με τον κόσμο. Το προσωπικό βίωμα γίνεται εφαλτήριο για το ποίημα. Εκκινώντας από το βίωμα, μετασχηματίζοντας ποιητικά την εμπειρία, προσπαθώ να επικοινωνήσω όσο πιο ειλικρινά μπορώ με τον εαυτό μου και τον αναγνώστη, κατά τη διάρκεια της κοινής μας βόλτας στους συμβολικούς, μεταφορικούς, ή και υπαινικτικά ρεαλιστικούς τόπους της ποίησης.

Κατανοήσεις, δοκιμές, αναμετρήσεις, ματαιώσεις, ήττες, δοκιμασίες, εναλλάσσονται στην ποιητική σκηνή μεταξύ φαντασίας και πραγματικότητας, ακολουθώντας κυκλική διαδρομή. Πρόκειται για μια τροχιά σε εξέλιξη, η οποία πραγματώνεται με μια πλήρη περιφορά. Το σημείο άφιξης συμπίπτει με το σημείο εκκίνησης. Η Ποδηλασία ανοίγει το διάλογο, ενώ το καταληκτικό ποίημα Κύκλος, αφήνει ανοιχτά όλα τα ενδεχόμενα, προσφέροντας μια δυνατότητα επιλογής στον αναγνώστη. «Θέλω να σου χαρίσω έναν κύκλο/Στην περιφέρειά του να πατάς/για να κοιτάς ταυτόχρονα/ τον μέσα κι έξω κόσμο/Αν λαχταρήσεις τη φωτιά, κάνε τον κύκλο ήλιο/Αν επιλέξεις μοναξιά, σελήνη ονόμασέ τον/ Αν θες να στείλεις μήνυμα, χειρίσου τον σαν σφαίρα/Αν πόθο νιώσεις, κράτα τον στα δόντια σου σαν ρόγα/Αν προτιμάς αφανισμό, δέσε τον στο λαιμό σου». Η συνειδητοποίηση ότι υπάρχει δικαίωμα επιλογής ελευθερώνει. Ο αναγνώστης με τη δική του οπτική μπορεί να προεκτείνει το ποίημα, κι αν το επιθυμεί, ξαναπιάνει το νήμα από την αρχή.

Η λογοτεχνία είναι ένα πεδίο ιδιότυπης ελευθερίας. Η ελευθερία να επιλέξεις τα δεσμά σου, λέει ο Ρεμπώ. Θαρρώ, ότι η ρήση αυτή ανταποκρίνεται πλήρως στην Ποίηση. Γιατί αυτό κάνει ο ποιητής μέσα στο χαοτικό, και συχνά χωρίς νόημα, κόσμο. Επιλέγει τα δεσμά της Ποίησης, αντί άλλων δεσμών, και πορεύεται. Και κάποτε, όπως συμβαίνει στο βιβλίο αυτό, καλεί τον αναγνώστη να κάνουν μια βόλτα μαζί. Μια βόλτα γύρω από το νοητό άξονα του εαυτού και του κόσμου, μια βόλτα στη ζωή και την ποίηση.        Μια βόλτα μόνο.

Ειρήνη Ρηνιώτη

Η ποιητική συλλογή της Ειρήνης Ρηνιώτη με τον τίτλο Μια βόλτα μόνο κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Άγρα (σελ.: 56, τιμή: 8,00 €).

Η Ειρήνη Ρηνιώτη γεννήθηκε το 1964 στην Αθήνα. Σπούδασε στη Σχολή Ανθρωπιστικών Σπουδών του Ελληνικού Ανοιχτού Πανεπιστημίου στο τμήμα «Σπουδές στον Ελληνικό Πολιτισμό». Είναι μέλος της Εταιρείας Συγγραφέων και του Ελληνικού Κέντρου του Διεθνούς Ινστιτούτου Θεάτρου ως ηθοποιός.
Έχει εκδώσει τις ποιητικές συλλογές:
Νυχτερινή ομολογία (1986, 1988)
Των ανέμων και της θύελλας (1988)
Πορφυρός αιώνας (1990)
Εξόριστο φως (1995, 1996), εκδόσεις “Λωτός”
Η κυρά των άστρων (1997), εκδόσεις “Το Ροδακιό”
Η μέθη των μύθων (2000), εκδόσεις “Το Ροδακιό”
Η ανθοφορία της σιωπής (2008), εκδόσεις “Άγρα”
Ίλιγγος (2011), εκδόσεις “Άγρα”.
Ποιήματά της ανθολογήθηκαν, μεταφράστηκαν και μελοποιήθηκαν από τον Θάνο Μικρούτσικο και τον Μάνο Αβαράκη.

Έχουν γραφτεί για την ποίηση της Ειρήνης Ρηνιώτη:

Η φωνή της ποιήτριας ακούγεται παλλόμενη από μία βαθιά συγκίνηση που, παρά την οξύτητα των καταστάσεων που την προκάλεσαν, δεν υπερβαίνει το μέτρο, δεν φτάνει στην υπερβολή, δεν γίνεται μελοδραματική. Κι αυτό οφείλεται στην ενμέρει έμφυτη και ενμέρει με κόπο κατακτημένη ικανότητα της ποιήτριας να περιβάλλει τα αισθήματα και τα συναισθήματά της με μία γλώσσα νηφάλια και διαφανή, επιτρέποντας στον αναγνώστη να διακρίνει και να αισθανθεί την ένταση των γενεσιουργών αιτίων της ποίησής της εν σιωπή.
ΚΩΣΤΑΣ Γ. ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ

Ο λόγος χωρίς να χάνει την εικονοποιητική, αφηγηματική του δυναμική εμπλουτίζεται από μια υψηλής ευαισθησίας και αυστηρότητας ερωτική εσωτερικότητα, σχεδόν εξαϋλώνεται μέσα από τις τόσο παρηγορητικά θελκτικές, προτρεπτικές, προστατευτικές, ριψοκίνδυνες επικλήσεις.
ΜΑΡΩ ΔΟΥΚΑ

Πολλές ευχαριστίες για τον ΙΛΙΓΓΟ, για τη λιτότητά του, για τη σκέψη του, για το αίσθημά του το μπολιασμένο μέσα στη σκέψη του και για το γεγονός ότι είναι τόσο ηνιοχευμένο σαν φόρμα, δηλαδή μικρό και σφιχτό.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΡΒΕΡΗΣ

Πρόκειται για ποιήματα με βάθος, τόλμη και “γκρεμό”. Θραύσματα αστραφτερού λυγμού που τον κινούν η στέρηση, η ηδονή, το αδιέξοδο και πάλι η τόλμη για απόδραση.
ΕΥΤΥΧΙΑ ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ ΛΟΥΚΙΔΟΥ

Ποίηση που μου έδωσε εκείνη τη γνήσια απόλαυση του έργου που δύσκολα αποχωρίζεται κανείς. Κρατάω την αλήθεια του, τη μουσική του και τις ενδιάμεσες σιωπές του.
ΤΑΚΗΣ ΜΕΝΔΡΑΚΟΣ