Με πρεμιέρα στην Ελλάδα στο 10ο Athens Digital International Film Festival και μία βράβευση στο World of Film: International Festival Glasgow στην κατηγορία «Καλύτερη Ταινία», το «Dissolved» ανοίγει από αυτή την εβδομάδα στους ελληνικούς κινηματογράφους. Με βραδινές αλλά και μεταμεσονύκτιες προβολές -που μας έχουν λείψει-, ξεκινάει επίσημα τη διανομή του από την Αθήνα, και έπεται συνέχεια.
Ο σκηνοθέτης Θοδωρής Βουρνάς, στο κινηματογραφικό σκηνοθετικό ντεμπούτο του σε μεγάλου μήκους, καταπιάνεται με γνώριμα θεατρικής κοπής μονοπάτια αφήγησης. Στη συζήτηση μας έλυσε όλες τις απορίες μας σχετικά με τη νέα του ταινία.
Συνέντευξη στον Αλέξανδρο Ρωμανό Λιζάρδο
Η ταινία σας Dissolved έγινε χωρίς κρατικά κονδύλια ή χρηματοδοτήσεις από φορείς. Τί σας ώθησε στο να πάρετε μια απόφαση να κάνετε μια ανεξάρτητη παραγωγή;
Η ιδέα για την ταινία προϋπήρχε, αλλά το πρώτο lockdown τον Μάρτιο του 2020 έγινε η αφορμή για να αρχίσουμε να ξανασυζητάμε και να δουλεύουμε το σενάριο. Η μεγαλύτερη ώθηση ήταν η ανάγκη για να ήμαστε δημιουργικοί σε μια περίοδο μεγάλης ανασφάλειας. Η ταινία γυρίστηκε το καλοκαίρι του 2020 με την υποστήριξη καλών φίλων που βοήθησαν στην εκτέλεση παραγωγής και εργάστηκαν μαζί μου για να την φέρουμε σε αποτέλεσμα. Σημαντική ήταν και η υποστήριξη σε παροχή υπηρεσιών από την correct creative productions. Ένιωσα ένα κλίμα ασφάλειας από ανθρώπους, φίλους και συνεργάτες για να μπορέσω να κάνω αυτό το βήμα και να ξεπεράσω κάθε δυσκολία που βρήκα στο δρόμο. Ήταν πολύ σημαντικό ότι ένιωθα οικεία με τους συντελεστές και ήμασταν στην ίδια διάθεση του να υπάρξουμε παραγωγικοί. Η ταινία σε ένα μεγάλο μέρος γυρίστηκε στο σπίτι της Σοφίας που ήταν η σκηνογράφος μας και χρόνια φίλη μου. Ήμουν κυριολεκτικά εκεί που ένιωθα καλοδεχούμενος και μπορέσαμε να αντιμετωπίσουμε το κάθε θέμα.
Η σωματική έκθεση των ηθοποιών σας είναι επαναλαμβανόμενη σε πράξεις έρωτα και βίας. Πώς δημιουργήσατε ένα πλαίσιο ασφάλειας για να έχουν μια φυσική ροή αυτές οι δράσεις στην ταινία σας;
Όλες η σκηνές της ταινίας έγιναν σε συνεργασία με τη χορογράφο μας την Ντέπυ Γοργογιάννη. Ξέραμε πολύ καλά τι θέλαμε και πώς το θέλαμε. Είχε συζητήσει με τους ηθοποιούς στην πρόβα και είχαν μια καθαρή εικόνα για της σκηνές και παράλληλα ήταν ελεύθεροι σε ένα πλαίσιο που μπορούσαν να προτείνουν, να αυτοσχεδιάσουν και να το κάνουν δικό τους. Η Ντέπυ και εγώ ήμασταν εκεί για να πάρουμε το καλύτερο των προτάσεων και να το φέρουμε στη κίνηση και την χορογραφία που είχαμε φανταστεί. Υπήρχε αμοιβαία εμπιστοσύνη και πολύ δημιουργική διάθεση που όλα συντελούσαν σε ένα κλίμα ασφαλείας και καλής διάθεσης.
Αποφεύγοντας να δώσουμε στοιχεία που εκθέτουν τις σεναριακές εκπλήξεις, είναι εύκολο να παρατηρήσει ο θεατής ότι οι χρονικές αποκλίσεις ανάμεσα στις εποχές που διαδραματίζεται η ταινία σας, είναι σχεδόν ανεπαίσθητες. Εκτός από τη διασφάλιση της έκπληξης, για ποιο άλλο λόγο πήρατε αυτή την απόφαση;
Κυρίως για να υπάρχει μια αισθητική συνέχεια και συνέπεια στους χώρους και στο σύνολο της ταινίας. Το dissolved σχεδόν ποτέ δεν βγαίνει από τους τέσσερις τοίχους. Το ζητούμενο ήταν να μην είναι πολύ φορτωμένα αυτά τα σπίτια. Να βλέπουμε τον τοίχο. Να είναι κυριολεκτικά και μεταφορικά ανάμεσά τους.
Το κινηματογραφικό σας ντεμπούτο παραπέμπει στο θέατρο που λείπει ο τέταρτος τοίχος και ο θεατής παρακολουθεί εκ του ασφαλούς δράσεις δωματίων. Σας έδωσε ασφάλεια αυτή η επιλογή σας, δεδομένης της θεατρικής σας εμπειρίας;
Βεβαίως και μου έδωσε και αυτό ήθελε να κάνω ανεξάρτητα αν αυτή η ταινία ήταν μια ανεξάρτητη παραγωγή η χρηματοδοτούμενη. Μου αρέσει εκ των πραγμάτων η θεατρικότητα, τα μονοπλάνα και οι άνθρωποι που μιλάνε με ρεαλισμό. Αυτό έχω κάνει και στις μικρού μήκους. Αν και στο dissolved πειραματίστηκα πιο πολύ στη θεατρικότητα και τον ρεαλισμό, είναι πάντα το πλαίσιο του κινηματογράφου που θέλω να κάνω.
Ο τίτλος της ταινίας μπορεί να ερμηνευτεί με πολλούς τρόπους. Ποια ερμηνεία θα δίνατε εσείς στο Dissolved;
Ο ελληνικός τίτλος ήταν «Ύπο Διάλυση» αλλά κυριάρχησε το αγγλικό dissolved. Είναι οι τοίχοι των ανθρωπίνων σχέσεων που άλλοτε διαλύονται και άλλοτε καταρρέουν για να ξανά χτιστούν σε νέα βάση.
Φέτος υπάρχει πληθώρα ελληνικών ταινιών στις κινηματογραφικές αίθουσες που – δυστυχώς – δεν προλαβαίνουν να συναντήσουν το κοινό. Μήπως περνάμε σε μια εποχή που ο κινηματογράφος θα περάσει στις τηλεοπτικές πλατφόρμες και το θέατρο θα γίνει θέαμα on-demand; Αν ναι, τί σημαίνει αυτό για τις θέατρα, κινηματογράφους και κοινό;
Όλα αλλάζουν και εμείς πάντα προσαρμοζόμαστε στην αλλαγή. Κάποτε, όχι πολύ μακριά, περίμενες εβδομάδα με εβδομάδα για να δεις μια σειρά και τώρα όλα τα επεισόδια σου έρχονται ένα βράδυ με τη μία. Μιλάς για μια σειρά που βλέπεις και έχουμε σαν όρο το bingewatching. Είναι όλα νέα δεδομένα για να φέρουν στον θεατή τη σειρά και πλέον τον κινηματογράφο και το θέατρο. Για μένα, όσο κάτι μας κρατάει κοντά στο κοινό και όχι μακριά τότε είναι καλοδεχούμενο. Είναι αλλαγή, είναι και εξέλιξη.
Η ταινία σας κάνει πρεμιέρα σε μια εποχή που θέατρα και κινηματογράφοι είναι πλήρως covid-free. Θεωρείται ότι είναι μία λύση που σε βάθος χρόνου θα βοηθήσει και τα δύο καλλιτεχνικά μέσα;
Είναι μια λύση για να βοηθήσει για τώρα τη δημόσια υγεία. Προσδοκώ το τέλος της πανδημίας και κατ’ επέκταση το τέλος αυτών των μέτρων και αυτών των όρων. Θέλω να σκέφτομαι πως η λύση θα είναι η στιγμή που όλοι ξανά θα μπορούν να έρθουν στην αίθουσα.
Στην ταινία παίζουν οι Ευθύμης Γεωργόπουλος, Μαρία Θωμά, Χρήστος Καπενής, Γιάννης Βασιλώττος, Νίκος Μέλλος, Θαλασσινή Βοσταντζόγλου, Αλέξιος Κοτσώρης, Λία Τσάνα και η Στεφανή Καπετανίδη, Σταύρος Μαρκάλας, Ρήγας Σκεπετάρης. Φιλική συμμετοχή από την αγαπημένη συνάδελφο Ειρήνη Αϊβαλιώτου, κριτικό τέχνης και συν-δημιουργό του https://www.catisart.gr/ [που με την αφορμή, της ευχόμαστε γρήγορη ανάρρωση].
Το τρέιλερ της ταινίας:
Κάνε like στη σελίδα μας στο Facebook
Ακολούθησε μας στο Twitter
Κάνε εγγραφή στο κανάλι μας στο Youtube
– Αναφέρεται ως πηγή το ertnews.gr στο σημείο όπου γίνεται η αναφορά.
– Στο τέλος του άρθρου ως Πηγή
– Σε ένα από τα δύο σημεία να υπάρχει ενεργός σύνδεσμος