Λιβύη : O τραχύς δρόμος για την ομαλοποίηση – Συνέντευξη με τον πρόεδρο της Ελληνικής Κοινότητας Βεγγάζης Κανάκη Μανδαλιό

Warning: Undefined array key "width" in /var/www/ertnewsdev.oryx.gr/wp-content/themes/generatepress_child/functions/shortcodes.php on line 83

Warning: Undefined array key "height" in /var/www/ertnewsdev.oryx.gr/wp-content/themes/generatepress_child/functions/shortcodes.php on line 83

Πόσο κινείται η Λιβύη προς την ομαλοποίηση της κοινωνικής και πολιτικής ζωής, με βάση τον οδικό χάρτη που έχει συμφωνηθεί έως τις εκλογές του ερχομένου Δεκεμβρίου; Και ποια είναι πλέον η θέση της Ελλάδας στη χώρα αυτή;

Στην εκπομπή «Με το Πρώτο στην Ευρώπη και τον Κόσμο», προσκεκλημένος του Πολυδεύκη Παπαδόπουλου για την εξέταση των εν λόγω ζητημάτων ήταν ο Κανάκης Μανδαλιός, πρόεδρος της Ελληνικής Κοινότητας Βεγγάζης και επιχειρηματίας στη Λιβύη, που παρέμεινε στη χώρα το μεγαλύτερο μέρος του πολέμου.

Στις 23 Iουνίου διοργανώνεται ξανά διεθνής διάσκεψη για το Λιβυκό ζήτημα, στα πλαίσια της λεγόμενης Διαδικασίας του Βερολίνου, στην οποία δεν έχει προσκληθεί για ακόμη μια φορά η Ελλάδα.

Στη διάσκεψη, στην οποία θα συμμετέχει για πρώτη φορά η κυβέρνηση ενότητας που σχηματίστηκε στις αρχές του έτους υπό την αιγίδα του ΟΗΕ, θα εξεταστεί η πολιτική μετάβαση στη Λιβύη ενόψει των εκλογών που προβλέπονται στις 24 Δεκεμβρίου και η προβλεπόμενη αποχώρηση, βάσει των όρων της κατάπαυσης του πυρός, των ξένων στρατευμάτων και των μισθοφόρων.

Ωστόσο, οι διαχωρισμοί της χώρας, τα διαφορετικά, ακόμη, κέντρα εξουσίας, ο κατακερματισμός των οδικών αξόνων και η παραλυσία του μεγαλύτερου μέρους της κοινωνικής και οικονομικής ζωής συνεχίζονται και το ζήτημα είναι πως μπορεί να αλλάξει αυτή η κατάσταση.

Σε ό,τι αφορά την Ελλάδα, η χώρα μας άνοιξε μόλις πρόσφατα και πάλι την πρεσβεία της στην Τρίπολη και το προξενείο στην Βεγγάζη. Ωστόσο για πολλά χρόνια έμεινε απούσα από τις διεργασίες και εξελίξεις στην περιοχή και άρχισε να ασχολείται μόνον τελευταία, κατά πολύ λόγω του τουρκολυβικού συμφώνου.

Απ’ την άλλη οι Ελληνικές Κοινότητες της Λιβύης και οι θεσμοί τους (σχολεία, εκκλησίες, πολιτιστικά κέντρα) υπέστησαν μεγάλα πλήγματα. Το ίδιο και οι επιχειρήσεις τις οποίες κατείχαν Έλληνες εγκαταστημένοι στη Λιβύη και εταιρείες από την Ελλάδα, που είχαν κάνει επενδύσεις.

Έτσι, το ερώτημα είναι αν αυτό το χαμένο έδαφος, διπλωματικό, κοινοτικό, οικονομικό μπορεί να ανακτηθεί; Εκτός από τις μεγάλες δυνάμεις, υπάρχουν πλέον κι άλλοι σκληροί ανταγωνιστές, παλιοί, π.χ. η Ιταλία και νέοι, όπως η Τουρκία, οι οποίοι εκτός από την πολιτική ανάμειξη τους, θα εμπλακούν στην ανοικοδόμηση της χώρας.