Covid-19: Πέθανε απο κορονοϊό ο Λουίς Σεπούλβεδα (video)

Warning: Undefined array key "frameborder" in /var/www/ertnewsdev.oryx.gr/wp-content/themes/generatepress_child/functions/shortcodes.php on line 77

Warning: Undefined array key "scrolling" in /var/www/ertnewsdev.oryx.gr/wp-content/themes/generatepress_child/functions/shortcodes.php on line 78

Ο χιλιανός συγγραφέας Λουίς Σεπούλβεδα, ο οποίος είχε εξορισθεί από τη χούντα του Αουγκούστο Πινοσέτ, πέθανε σε ηλικία 70 ετών στην Ισπανία από τον Covid-19. Έγινε διάσημος από τα διηγήματα, τα παιδικά βιβλία και τα θεατρικά του έργα.

“Ο Λουίς Σεπούλβεδα πέθανε στο Οβιέδο. Η ομάδα του Tusquets Editores εκφράζει τη βαθιά θλίψη της για την απώλειά του”, ανακοίνωσε  ο ισπανικός εκδοτικός οίκος.

Ο  συγγραφέας νοσηλευόταν με συμπτώματα κορωνοϊού στη Βόρεια Αστουρία, όπου ζούσε τα τελευταία 20 χρόνια.Φαίνεται ότι μολύνθηκε απο τον ιό στην Πορτογαλία όπου είχε συμετάσχει  σε λογοτεχνικό φεστιβάλ.

Υπήρξε ένθερμος υποστηριχτής του προέδρου Σαλβατόρ Αλιέντε και μετά  το πραξικόπημα του Πινοσέτ το 1973, φυλακίστηκε για 2,5 χρόνια.

Ταξίδεψε σ’ όλον τον κόσμο και οι εμπειρίες του αποτέλεσαν υλικό για το πρώτο του μυθιστόρημα: «Ένας γέρος που διάβαζε ιστορίες αγάπης». Εγκαταστάθηκε στην Ευρώπη τη δεκαετία του ’80.

Το 1979 κατατάχθηκε στη Διεθνή Ταξιαρχία «Σιμόν Μπολιβάρ» και συμμετείχε στον απελευθερωτικό αγώνα της Νικαράγουας, όπου μετά την επικράτηση της επανάστασης, εργάστηκε ως δημοσιογράφος.

Την επόμενη χρονιά  εγκαταστάθηκε στην Ευρώπη και έγινε ακτιβιστής της Greenpeace.

Έγραψε περισσότερα από 20 βιβλία, τα οποία μεταφράστηκαν σε πολλές γλώσσες. Τα πιο γνωστά είναι: «Όνομα ταυρομάχου» (1994), «Patagonia express» (1995), «Η ιστορία του γάτου που έμαθε σ’ ένα γλάρο να πετάει» (1996), «Το ημερολόγιο ενός ευαίσθητου killer» (1996), «Hot Line, Γιακαρέ» (1997), «Η τρέλα του Πινοσέτ» (2002), «Τα χειρότερα παραμύθια των αδελφών Γκριμ» (2004), «Η δύναμη των ονείρων» (2006).

Ποιος  ήταν ο Λουίς Σεπούλβεδα
Ο Λουίς Σεπούλβεδα γεννήθηκε στις 4 Οκτωβρίου του 1949 στο Οβάγιε, της επαρχίας Λιμαρί στη βόρεια Χιλή.

Αφού τελείωσε το Γυμνάσιο στο Σαντιάγο σπούδασε θεατρική σκηνοθεσία στο Εθνικό Πανεπιστήμιο της Χιλής. Διατέλεσε ηγέτης του φοιτητικού κινήματος τα χρόνια των σπουδών του όντας μέλος του Κομμουνιστικού κόμματος της Χιλής. Επί κυβέρνησης Σαλβαδόρ Αλιέντε εργάστηκε στον πολιτισμό, όπου ήταν υπεύθυνος για μια σειρά από φθηνές εκδόσεις για το ευρύ κοινό. Επίσης ενήργησε ως μεσολαβητής της κυβέρνησης και των επιχειρήσεων της Χιλής.

Μετά το πραξικόπημα του 1973, που έφερε στην εξουσία τον Πινοσέτ,  φυλακίστηκε για 2,5 χρόνια και στη συνέχεια, αφού αποφυλακίστηκε υπό όρους μετά από τις πολλές προσπάθειες του γερμανικού παραρτήματος της Διεθνούς Αμνηστίας, κρατήθηκε σε κατ΄ οίκον περιορισμό. Κατάφερε να δραπετεύσει και έζησε παράνομα για ένα χρόνο περίπου. Με τη βοήθεια ενός φίλου, ο οποίος ήταν επικεφαλής της Aliance Française στο Βαλπαραΐσο, έστησε μια θεατρική ομάδα που έγινε η πρώτη πολιτιστική εστία αντίστασης. Ο ίδιος συνελήφθη εκ νέου και καταδικάστηκε σε ισόβια κάθειρξη για προδοσία και ανατροπή του πολιτεύματος. Η ποινή αργότερα μειώθηκε σε 28 χρόνια.

Το γερμανικό τμήμα της Διεθνούς Αμνηστίας παρενέβη πάλι το 1977 και η ποινή του μετατράπηκε σε οκτώ χρόνια εξορίας. Εξορίστηκε στη Σουηδία, όπου δίδαξε ισπανική λογοτεχνία.  Επίσης έλαβε μέρος σε μια εκστρατεία της UNESCO για την αποτίμηση του αντίκτυπου του αποικισμού στους Ινδιάνους Σουάρ.

Στη φυλακή έμαθε Γερμανικά λόγω της αγαπης του για τον γερμανικό ρομαντισμό, ιδιαίτερα  Νοβάλις και Φρήντριχ Χαίλντερλιν. Στη Γερμανία εργάστηκε ως δημοσιογράφος και ταξίδεψε πολύ στη Λατινική Αμερική και την Αφρική. Το 1982 ήρθε σε επαφή με την Greenpeace και εργάστηκε μέχρι το 1987 ως μέλος πληρώματος σε ένα από τα πλοία τους. Αργότερα λειτούργησε ως συντονιστής μεταξύ των διαφόρων κλάδων της οργάνωσης.