Αυτή την εβδομάδα κάνει πρεμιέρα η ταινία «Ένας Ήσυχος Άνθρωπος» ΑΚΑ «Simple Man», ένα υποβλητικό θρίλερ με λαογραφικά στοιχεία και ατμόσφαιρα νουάρ. Ο Τάσος Γερακίνης είχε παρουσιάσει την ταινία του σε σχεδόν ολοκληρωμένη μορφή στο Φεστιβάλ του Σαν Σεμπαστιάν λίγο πριν το πρώτο lock down. Πλέον η ταινία, στο τελικό της μοντάζ, παρουσιάζεται στις ελληνικές Αίθουσες.
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΟΝ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟ ΡΩΜΑΝΟ ΛΙΖΑΡΔΟ
«Η ταινία είναι το Simple Man (ή στα Ελληνικά «Ένας ήσυχος Άνθρωπος»). Ήμαστε σε ένα τμήμα του φεστιβάλ του San Sebastian που ονομάζεται Glocal, λέγεται ένα από τα αρχικά του global και του local. Είναι ένα μία προσπάθεια που κάνει το φεστιβάλ να προωθήσει ταινίες με γλώσσα που δεν είναι οι γνωστές ευρωπαϊκές ηγεμονικές (όπως η γερμανική τα αγγλικά, ισπανικά) κλπ. Είναι πολύ σημαντική προσπάθεια καθώς βρισόμαστε στη χώρα των Βάσκων που επίσης έχουν μια γλώσσα πάρα πολύ ιδιαίτερη και είναι μοναδική. Έγινε η προβολή. Νομίζω πήγαμε καλά. Τώρα περιμένουμε»
Η ταινία όταν προβλήθηκε στο San Sebastian δεν ήταν ολοκληρωμένη. Αυτή η προβολή της έδωσε το διαβατήριο μιας διεθνούς φεστιβαλικής καριέρας. Η πρώτη της επαφή με το κοινό δεν είχε σινεφίλ αλλά επαγγελματίες του χώρου.
«Ήτανε ένα Q&A με επαγγελματίες του χώρου. Υπήρχαν και sales agents. Οι ερωτήσεις ήταν πάρα πολύ τεχνικές. Δεν ήταν καθόλου ερωτήσεις επί της ουσίας της ταινίας. Ήθελαν να μάθουν το στάδιο της παραγωγής που βρισκόμασταν. Εκεί ήταν εστιασμένο το ενδιαφέρον· άλλωστε αυτός είναι και ο σκοπός του τμήματος».
«Δεν έχω δει ακόμα τις άλλες ταινίες. Σήμερα θα έβλεπα τις άλλες. Έχω όμως γνωρίσει τους σκηνοθέτες και τους παραγωγούς τους. Νομίζω ότι αυτό είναι το βασικό, ότι έχουμε 3 ταινίες που η μία είναι τουρκική, η άλλη λιθουανική. Λόγω της ιδιαιτερότητας της γλώσσας, δυσκολεύεται το κοινό να επικοινωνήσει καλά βλέποντας μία ταινία χωρίς να γνωρίζει τη γλώσσα. Τα ελληνικά, τα τουρκικά ηχούν περίεργα ως γλώσσες (στο διεθνές κοινό) για αυτό είναι σημαντική η προσπάθεια του φεστιβάλ».
Σε αντίθεση με τις περισσότερες προσπάθειες που θα έφερναν μια ανάλογη ιστορία στο κέντρο της πόλης, εδώ η ιστορία διαδραματίζεται σε απομακρυσμένα επαρχιακά μέρη, χαρίζοντας στην ιστορία μια πιο αποπνικτική αληθοφάνεια. Ο Τάσος Γερακίνης αναφέρει χαρακτηριστικά:
«Καταρχήν έχω ζήσει επαρχία. Έχω εμπειρία και βιώματα από το τι σημαίνει να είσαι μέλος σε μία κλειστή κοινωνία. Στην ουσία όμως αυτό το έχω χρησιμοποιήσει ως κέλυφος. Αυτό που προσπάθησα να διερευνήσω στην ταινία είναι πέρα από τη σχέση πατέρα/παιδιού (ή κόρης), την προσπάθεια του ανθρώπου να ανακτήσει τη χαμένη του αξιοπρέπεια και το κόστος που πρέπει να πληρώσει για αυτό· δηλαδή σε πρώτο επίπεδο φαίνεται όλο αυτό που περιγράφεις, αυτό απλώς δεν το περιγράφω αλλά το χρησιμοποίησα κιόλας σαν όχημα για να εστιάσω στην αξιοπρέπεια, το οποίο είναι ίσως το πιο σημαντικό».
Ο κεντρικός χαρακτήρας είναι ο Μάκης Περδικάρης (Τάκης Σακελλαρίου), ένας φιλήσυχος οινοποιός που θα έρθει αντιμέτωπος με το φόβο όταν η κόρη του θα αντιμετωπίσει ένα κίνδυνο. Αρχικά αισθάνεσαι ότι οι πληροφορίες σχετικά με το παρελθόν του Μάκη, αποκρύπτονται επιμελώς. Σε αντίθεση με τις περισσότερες ταινίες του είδους που ερμηνεύουν τα πάντα με βάση τα πεπραγμένα· εδώ έχουμε απουσία πληροφοριών, που κάνουν ακόμα πιο έντονη την εμπλοκή των θεατών, κατ’ επέκταση τούς εξάπτει την περιέργεια. Θέλουν να γνωρίσουν και να κατανοήσουν όλα όσα συνθέτουν την προσωπικότητα του Μάκη.
«Όταν έγραφα το σενάριο και το δούλευα, υπήρχαν σε κάποιες σεναριακές εκδοχές, πληροφορίες και εξηγήσεις (τις οποίες στη συνέχεια αφαίρεσα). Έτσι ένιωσα ότι θέλω να μείνω κοντά στην ψυχή αυτού του ανθρώπου της εργασίας. Ήθελα να τον πλησιάσω όσο το δυνατόν περισσότερο. Πραγματικά ήταν μεγάλο ρίσκο (αυτή μου η επιλογή). Το πήρα. Ένιωσα την ανάγκη ότι δεν με πολύ αφορούν τελικά τα γεγονότα που τον οδηγούν εκεί. Με αφορά όμως και με ενδιαφέρει -όπως ελπίζω και το θεατή- (να δει) το πώς αντιδρά όταν φτάσει στο σημείο που τον συναντάμε. Το να βλέπουν οι θεατές αναδρομές στο παρελθόν, μετά να εξηγούμε (τις πράξεις του), δεν νομίζω ότι βοηθάει την αφήγηση. Πρέπει καταρχήν να αναλαμβάνουμε την ευθύνη που μας αναλογεί· αυτή να είναι η αφετηρία και το πώς θα το αποκαταστήσουμε τώρα που συμβαίνει».
Τελικά η ηθική ή η οικονομική κρίση οδηγεί τους χαρακτήρες σε δράση;
«Νομίζω ότι η ηθική κρίση με ένα τρόπο προκαλεί ίσως και την οικονομική κρίση, οπότε από κάποιο σημείο και μετά συμβαδίζουν. Αλλά νομίζω ότι η ηθική κρίση προηγείται».
Κανένας από τους χαρακτήρες δεν είναι απόλυτα καλός ή εξολοκλήρου κακός: Όλοι τους συμπεριφέρονται, δρουν, αντιδρούν σε γκρίζες -ίσως λίγο πιο υποφωτισμένες αλλά σίγουρα γκρίζες- ζώνες.
«Ένας σκηνοθέτης, πρέπει να αγαπάει έτσι κι αλλιώς όλους τους χαρακτήρες του, όσο κακοί ή αρνητικοί και αν είναι. Αν υπάρχει τέτοιος χαρακτηρισμός για άνθρωπο, πρέπει να τους αγαπάει, αλλά κατά τη γνώμη μουπρέπει να διερευνά, ούτε να τους συμπαθεί, ούτε να παίρνει το μέρος τους, ούτε να τους ακυρώνει. Νομίζω πρέπει να διερευνά τα πάθη τους, το δράμα του, τις συγκρούσεις τους· να προσπαθεί να τους προσεγγίσει, να τους κατανοήσει, να τους διερευνήσει».
Η συζήτηση μας τελείωσε με μια ευχή και μια προσδοκία για την ταινία. Για να δούμε αν τελικά πραγματοποιήθηκε;
«Τα φεστιβάλ είναι από μόνα τους μία εμπειρία. Η συναναστροφή με όλο αυτό τον κόσμο, τους συναδέλφους, τους επαγγελματίες του χώρου, προσδιορίζουν μια εμπειρία. Ελπίζω (η πρεμιέρα στο σαν Σεμπαστιάν) να δώσει τη δυνατότητα στην ταινία να ανοιχτείς το σε ένα μεγάλο κοινό, σε ένα δυνατόν μεγαλύτερο κοινό (από το αναμενόμενο)».
Το «Ένας Ήσυχος Άνθρωπος» προβάλλεται αποκλειστικά στον κινηματογράφο Άστυ. Η ΕΡΤ ήταν συμπαραγωγός της ταινίας.
Κάνε like στη σελίδα μας στο Facebook
Ακολούθησε μας στο Twitter
Κάνε εγγραφή στο κανάλι μας στο Youtube
– Αναφέρεται ως πηγή το ertnews.gr στο σημείο όπου γίνεται η αναφορά.
– Στο τέλος του άρθρου ως Πηγή
– Σε ένα από τα δύο σημεία να υπάρχει ενεργός σύνδεσμος