Κ. Τσιτσελίκης στο Πρώτο: Μετά την συνθηκολόγηση η διεθνής κοινότητα θα βρεθεί μπροστά στο νομικό θέμα αλλαγής των συνόρων (audio)

Warning: Undefined array key "width" in /var/www/ertnewsdev.oryx.gr/wp-content/themes/generatepress_child/functions/shortcodes.php on line 86

Warning: Undefined array key "height" in /var/www/ertnewsdev.oryx.gr/wp-content/themes/generatepress_child/functions/shortcodes.php on line 86

«Η εκεχειρία είναι η προϋπόθεση για να φτάσουν οι δύο χώρες σε μια οριστική επίλυση μιας ένοπλης σύγκρουσης. Εδώ υπάρχει μια ασυμμετρία, καθώς συνήθως για την εκεχειρία υπάρχουν κάποια προαπαιτούμενα. Ενώ σε τέτοιες περιπτώσεις το βασικό προαπαιτούμενο είναι να μην προχωρήσει η ανθρωπιστική κρίση σταματώντας τους βομβαρδισμούς και τις εχθροπραξίες και με βοήθεια στους άμαχους, εδώ η Ρωσία βάζει μαξιμαλιστικά κατευθείαν ως προϋπόθεση να ικανοποιηθούν κάποια από τα βασικά αιτήματα που έχει η Ρωσία για την ίδια την επίλυση της κρίσης» τόνισε μιλώντας στο Πρώτο Πρόγραμμα 91,6 και 105,8 και την εκπομπή «Ναι μεν Αλλά» με την Ευαγγελία Μπαλτατζή, ο καθηγητής στο Τμήμα Βαλκανικών, Σλαβικών και Ανατολικών Σπουδών στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας Κωνσταντίνος Τσιτσελίκης.

«Άρα να αναγνωρίσει η Ουκρανία την προσάρτηση της Κριμαίας για παράδειγμα; Αυτό είναι ασύμμετρο, χρησιμοποιείται η ανθρωπιστική κρίση σαν άλλο ένα μέτρο πίεσης για να γίνει αυτή η απευθείας συνομιλία Ζελένσκι-Πούτιν, όπου θα τεθούν όλα τα ζητήματα, άρα και τα ουσιαστικά. Είναι εν θερμώ όλη η συζήτηση, θα πρέπει να λυθούν με μία διαδικασία όλα αυτά, που είναι πάρα πολύ δύσκολο και συνήθως δεν γίνεται έτσι» συμπλήρωσε ο κ. Τσιτσελίκης.

Ο Ζελένσκι περίμενε ότι η δύση θα βοηθούσε με κάποιον τρόπο ή ότι θα απέτρεπε την εισβολή, σημείωσε ο καθηγητής. «Το ότι η δύση δηλώνει κατηγορηματικά ότι δεν πρόκειται να εμπλακεί, γιατί φοβάται προφανώς κάτι πολύ αγριότερο από ό,τι συνέβη στην Ουκρανία, είναι σαν να λέει η Ρωσία ότι έτσι κι αλλιώς ό,τι ζητάω πρέπει να το πάρω για να τελειώσει ο πόλεμος. Άρα το μαξιμαλιστικό επιχείρημα του Πούτιν είναι τελικά και το πιο ρεαλιστικό. Ότι αν η Ουκρανία δεν συνθηκολογήσει τελικά, όχι να διαπραγματευτεί αλλά να συνθηκολογήσει σε οτιδήποτε της ζητάει η Ρωσία, τότε δεν θα τελειώσει ο πόλεμος. Το μόνο όπλο της Ουκρανίας είναι αυτό που συμβαίνει σε βάρος της Ρωσίας, ότι ξοδεύεται, καταστρέφει καθημερινά την οικονομία της, χρονοτριβώντας δηλαδή η Ουκρανία είναι εις βάρος και των δύο» εξήγησε ο κ. Τσιτσελίκης.

Το μεθεπόμενο βήμα, σύμφωνα με τον καθηγητή, είναι ότι μια συνθηκολόγηση της Ουκρανίας, θα θέσει το παράδοξο, που θα είναι η ίδια να αναγνωρίσει αλλαγή των συνόρων της, βάζοντας όμως ένα τεράστιο ζήτημα σε όλη την διεθνή κοινότητα ότι θα αναγνωριστούν σύνορα ως προϊόν παράνομης βίας που απαγορεύεται από το Διεθνές Δίκαιο.
«Θα ανοίξει μια τεράστια συζήτηση η οποία έχει κλείσει από το 1945 και μετά, ακόμα και μετά την δοκιμασία του 1990-1991 με τα νέα σύνορα και κράτη που δημιουργήθηκαν. Το Διεθνές Δίκαιο διαμορφώνεται από την βούληση των κρατών, άρα θα τεθεί το τεράστιο ζήτημα τα ίδια τα κράτη, όλη η διεθνής κοινότητα, θα πρέπει να ξαναδούν τις βεβαιωμένες αρχές του Διεθνούς Δικαίου και της διατήρησης της ειρήνης και των διεθνών σχέσεων» υπογράμμισε.

Προσέθεσε ακόμα, ότι με έναν τέτοιο επιθετικό πόλεμο που είναι καθαρά γεωστρατηγικός, γιατί η Ρωσία θέλει να έχει μια σφαίρα επιρροής υπό τον άμεσο έλεγχό της, όλα τα κράτη της κεντρικής Ασίας και την Ουκρανία, Μολδαβία, δυστυχώς είναι ευθύνη της δύσης που τόσο καιρό ενώ το ήξερε και είχε γίνει άτυπη συμφωνία, το σκάλισε λίγο σιγά σιγά και άφησε μια υπόνοια ότι μπορεί η Ουκρανία να περάσει στην σφαίρα επιρροής της δύσης, του ΝΑΤΟ. «Αντέδρασε η Ρωσία με τον τρόπο αυτό, πολύ επιθετικά παραβιάζοντας κάθε αρχή δικαίου και πολιτικής και τώρα θα τεθούμε, στην επόμενη ημέρα της υπογραφής μιας νέας συμφωνίας μεταξύ των δύο, Ουκρανίας-Ρωσίας, με την επιβολή των όρων της Ρωσίας, να δούμε αν θα αναγνωρίσουμε οι υπόλοιποι το προϊόν παράνομης βίας με την αλλαγή συνόρων. Η εδαφικότητα είναι το θέμα εδώ» υπογράμμισε ο κ. Τσιτσελίκης.