Πολυβραβευμένη συγγραφέας, υπέροχη μητέρα και γιαγιά, ξεχωριστός άνθρωπος. Στις αποσκευές της ζωής της ολόκληρη η ιστορία της Ελλάδας του 20ού αιώνα. H Άλκη Ζέη έφυγε από τη ζωή, θα βρίσκεται όμως πάντα κοντά μας μέσα από το σπουδαίο έργο της. Σε μια από τις τελευταίες συνεντεύξεις της, που παραχώρησε στη «Ραδιοτηλεόραση», με αφορμή την έκδοση του βιβλίου της «Πόσο θα ζήσεις ακόμα γιαγιά;», μιλάει, μεταξύ άλλων, για τη ζωή της, που «αν και δύσκολη, δεν θα την άλλαζε με τίποτα» όπως δήλωσε χαρακτηριστικά.
Το συγγραφικό έργο της Άλκης Ζέη ταξίδεψε στα πέρατα της Γης, διακρίθηκε, μεταφράστηκε σε 35 γλώσσες, επηρέασε και επηρεάζει γενιές ανθρώπων, εξακολουθεί να μαγεύει μικρούς και μεγάλους.
Πρόσφατα κυκλοφόρησε το νέο της βιβλίο, με ανατρεπτικές ιστορίες και τίτλο δανεισμένο από μια ερώτηση της εγγονής της: «Πόσο θα ζήσεις ακόμα γιαγιά;».
«Το καινούργιο μου βιβλίο δεν είναι εντελώς καινούργιο. Οι ιστορίες από τη ζωή μου έχουν δημοσιευτεί κατά διαστήματα στο περιοδικό «Λέξη» και στα ΝΕΑ με επιμέλεια του Θανάση Νιάρχου. Οι άλλες ιστορίες είχαν εκδοθεί από τις εκδόσεις Κέδρος και Καστανιώτη, που δεν κυκλοφορούν πια. Έτσι αποφασίσαμε με τους εκδότες μου από το Μεταίχμιο να μαζέψουμε όλο το υλικό και να συγκεντρωθεί σε ένα βιβλίο. Δεν έχω αλλάξει ούτε μια λέξη από ό,τι έχω γράψει. Το καινούργιο είναι ότι στις ιστορίες από τη ζωή μου έχω προσθέσει μια σημερινή ματιά. Αυτές τις ιστορίες ξαναδιαβάζοντάς τες ένιωσα πολλή συγκίνηση και δεν ήθελα τίποτα ν’ αλλάξω. Μα τι ν’ αλλάξω; Αφού έτσι ήταν η ζωή μου και δεν θα την άλλαζα με τίποτα…» σημειώνει η αγαπημένη συγγραφέας.
Αλήθεια, ποιο ήταν το αποτύπωμα όλων αυτών των χρόνων;
«Το αποτύπωμα που μου άφησαν όλα αυτά τα χρόνια, παιδικά, εφηβικά, μετεφηβικά, είναι η Ιστορία. Όταν έχεις ζήσει δυο δικτατορίες, έναν πόλεμο, δύο εμφυλίους και έχεις υπάρξει δύο φορές πολιτική πρόσφυγας, η Ιστορία μένει ανεξίτηλη σφραγίδα για όλη την υπόλοιπη ζωή σου. Όταν, μάλιστα, την έχεις ζήσει όχι σαν απλός παρατηρητής, αλλά παίρνοντας ενεργό μέρος σε κάθε φάση της… Δύσκολα, πολύ δύσκολα χρόνια. Δεν θα ήθελα, όμως, να μην τα έχω ζήσει. Υπήρχε όραμα, ενθουσιασμός κι αυτό σου έδινε κουράγιο να αντιμετωπίζεις και τα πιο φοβερά εμπόδια. Πόσο λυπάμαι όταν επισκέπτομαι τα σχολεία να συζητήσω με τα παιδιά και βλέπω πόσο λίγα ξέρουν για αυτή τη νεότερη Ιστορία, που δεν είναι και τόσο μακρινή. Όταν μου λένε ότι και τώρα έχουμε σχεδόν πόλεμο και πείνα, τους λέω: “Αυτό να μην το ξαναπείτε, γιατί δεν ξέρετε τι θα πει πόλεμος και πείνα!”. Κρίμα, θα είχαν πολλά να διδαχτούν οι επόμενες γενιές αν μάθαιναν στα σχολεία Ιστορία…».
Κάνε like στη σελίδα μας στο Facebook
Ακολούθησε μας στο Twitter
Κάνε εγγραφή στο κανάλι μας στο Youtube
– Αναφέρεται ως πηγή το ertnews.gr στο σημείο όπου γίνεται η αναφορά.
– Στο τέλος του άρθρου ως Πηγή
– Σε ένα από τα δύο σημεία να υπάρχει ενεργός σύνδεσμος