Ως την άκρη του ονείρου θα έχουν την ευκαιρία να ταξιδέψουν, για άλλη μiα φορά, όσοι επισκεφθούν την παιδική σκηνή του θεάτρου «Νέος Ακάδημος». Για ένα έργο τρυφερό, πνευματώδες και αισιόδοξο, που συνδυάζει αρμονικά τη δράση και το όνειρο, το γέλιο και τη συγκίνηση, μιλάει στη «Ραδιοτηλεόραση» ο ερμηνευτής Βασίλης Λέκκας.
Συμμετέχετε για τέταρτη φορά στην παράσταση «Ως την άκρη του ονείρου». Τι είναι αυτό που αγαπήσατε σε αυτή την παράσταση και επανέρχεστε;
Είμαι ένας άνθρωπος ο οποίος, ζώντας αυτό το περιβάλλον, βεβαίως, έχοντας απέναντι τα παιδιά, έχω αναθεωρήσει πολλά πράγματα για το θέατρο και ειδικά όταν μιλάμε για παιδική σκηνή. Νομίζω ότι είναι το πιο δύσκολο θέατρο, με ένα κοινό το οποίο μπορεί και να ανατρέψει αυτά που πιστεύεις, την ώρα που είσαι εκτελεστής του έργου, γράφεις, κάνεις την εκφορά του έργου και ξαφνικά έχεις ένα ακροατήριο, το οποίο αρχίζει και παίρνει θέση και δεν μπορεί να το σταματήσει κανείς. Οπότε, έχοντας αυτές τις εμπειρίες, αρχίζει το έργο και παίρνει την πραγματική του διάσταση, γιατί, πέρα από το κείμενο, πέρα από τη μουσική, το ταλέντο των ηθοποιών, τα κοστούμια και άλλα, το διάταγμα το δίνει ο κόσμος, τα παιδιά που είναι κάτω από τη σκηνή. Ο κόσμος μάς δίνει την κανονική πορεία του έργου, αυτή που ενστικτωδώς, μιλάει κατευθείαν στην ανθρώπινη παιδική ψυχή και θέλουν να το ακούσουν με τον δικό τους τρόπο. Σιγά σιγά, λοιπόν, αυτό το έργο διαμορφώθηκε και θα έλεγα ότι συγγραφείς του έργου, πέρα από την Κέλλυ Σταμουλάκη, παράλληλοι, είναι τα ίδια τα παιδιά. Θέλουν να ακούσουν το παραμύθι της ζωής, την περιπέτεια της ζωής, με τον τρόπο που οι ίδιοι επιλέγουν. Στην ουσία επιλέγουν μέσα από ένστικτο, μέσα από συνείδηση, η οποία δεν είναι διαμορφωμένη εκατό τοις εκατό, αλλά έτσι πιστεύουν ότι πρέπει να γίνονται τα πράγματα, κι εμείς οφείλουμε να κρατάμε αυτό το σήμα πάρα πολύ καθαρό.
Ποια τα προσωπικά στοιχεία, ως πατέρας και ο ίδιος, που διοχετεύσατε σε αυτή την παράσταση;
Υπάρχουν διφορούμενες έννοιες. Ο ρόλος μου στην παράσταση είναι του αγγέλου, ο οποίος στην παιδική ηλικία είναι ένα φως, ένα μαγικό, ένα παραμύθι. Πολλές μεταφορές, πολλές ερμηνείες μπορούν να του αποδοθούν. Ταυτόχρονα, ζω τον γονέα σε αυτή την ιστορία. Βλέποντας αυτά τα παιδιά, πρέπει να διεκδικήσω το μαγικό της υπόθεσης. Να είναι φτιαγμένο σε μια τέτοια περιοχή, ώστε αυτομάτως το πατρικό στοιχείο να είναι ταυτισμένο, αλλά και η οικογένεια παράλληλα, με μια θεϊκή διάσταση. Να είναι για το κάθε παιδί η αναφορά του, το κάστρο του, το ορμητήριό του. Έτσι, λοιπόν, ο φύλακας άγγελος, από τη στιγμή που είναι προστάτης, στην περιπέτεια της μικρής Πετρίνας, πρέπει να καθοδηγεί με την αισθητική του, με τον μαγικό τρόπο του, τα παιδιά σε μια αντίστοιχη πορεία, να ξεπερνούν οτιδήποτε τους προκύπτει.
Ας μιλήσουμε για έναν άλλο «άγγελο», ένα σπουδαίο συνθέτη-τραγουδοποιό, τον Λαυρέντη Μαχαιρίτσα, ο οποίος έχει γράψει την πρωτότυπη μουσική των τραγουδιών της παράστασης και είχε πει για εσάς «παίζει καθοριστικό ρόλο η συμμετοχή του Βασίλη, αν δεν ήταν ο Βασίλης, δεν θα ήταν αυτό το αποτέλεσμα, δεν θα ήταν αυτή η παράσταση, θα ήταν κάτι άλλο». Πώς νιώθετε στο άκουσμα αυτών των λόγων;
Θα ήθελα κι εγώ να ανταποδώσω ακριβώς τα ίδια. Η μουσική του Λαυρέντη είναι υπέροχη σε αυτή την παράσταση, αναδεικνύει όλα αυτά τα στοιχεία, τα οποία μας διευκολύνουν στην εκφορά μας. Είναι μια μουσική που έχει τρομερή ενέργεια σε όλα τα επίπεδα, έχει τη συγκίνηση, τη χαρά, τη μαγεία, έχει όλο αυτό που δίνει την αίσθηση του ονείρου, ενός ονείρου που μπορεί να γίνει πραγματικότητα. Αυτό το οφείλουμε στη μουσική του, στον φίλο μας τον Λαυρέντη.
Πρόκειται για μια παράσταση ρομαντική σε καιρούς κυνικούς, ένα έργο που στέλνει αισιόδοξα μηνύματα για τη διαφορετικότητα, τη φιλία, την αγάπη…
Η γλύκα που έχει η περιπέτεια αυτή είναι ότι δεν χάνει την ανθρώπινη πλευρά της. Έχει ένα ήθος η παράσταση. Μέσα από την περιπέτεια, μέσα από τον λόγο της Κέλλυς (σ.σ. Σταμουλάκη) και τον τρόπο που πρέπει να γραφτεί, ώστε να απευθυνθεί σε μικρά παιδιά, αυτό το ήθος εξασφαλίζει ότι είναι μια παράσταση πολύ ιδιαίτερη. Σε αυτό το έργο βρίσκω αυτό που πρέπει να μας κατευθύνει στη ζωή μας σε σχέση με τους υπόλοιπους ανθρώπους. Το στοιχείο της αγάπης και της γλύκας που βγάζει η παράσταση, τόσο σε εμάς τους ηθοποιούς όσο και στους νεαρούς μας φίλους, μας κάνει να αισθανόμαστε ότι υπάρχει κάτι ιδιαίτερο στο έργο.
Ποια είναι πιο δύσκολη σκηνή, η θεατρική ή η μουσική;
Από τη στιγμή που ανεβαίνω στη σκηνή, δεν διαχωρίζω τα πράγματα, είτε απευθύνομαι στους συγκλονιστικούς, μικρούς, αυτούς αγγέλους είτε τραγουδάω είτε παίζω σε αυτό το σπίτι, τη σκηνή -όπως λέμε με την Κέλλυ η σκηνή είναι το σπίτι μας- εκεί, λοιπόν, είμαστε υποχρεωμένοι να ανοίξουμε τις πόρτες, να δουν οι καλεσμένοι μας ποιοι είμαστε, να αφήσουμε όλη μας την αλήθεια να είναι η κινητήριος δύναμη της σχέσης. Αυτό κάνει τα πράγματα εύκολα. Δεν υπάρχει λόγος να προσποιείσαι ή να φοβάσαι το ακροατήριό σου. Καλύτερα να είσαι κακός στη σκηνή παρά διεκπεραιωτής. Κακιά στιγμή μπορεί να χαρακτηριστεί οτιδήποτε, μια τεχνική δυσκολία, η διάθεση, οτιδήποτε. Ο διεκπεραιωτής μπορεί να τα ισοπεδώσει όλα αυτά. Εγώ δεν θα το επέτρεπα ποτέ αυτό στον εαυτό μου. Η διεκπεραίωση είναι ο χειρότερος εχθρός του ανθρώπου που βρίσκεται πάνω στη σκηνή. Όταν ανοίγεις το σπίτι σου οι άνθρωποι πρέπει να σε δουν «γυμνό», αποκαλυπτικό, σε όλες σου τις εκφάνσεις. Αυτή είναι η αλήθεια, αυτό είναι το θέατρο. Δεν ξεχώρισα ποτέ τον ηθοποιό από τον τραγουδιστή, δεν μπόρεσα ποτέ να δω τα σύνορα μεταξύ ηθοποιού, τραγουδιστή, χορευτή, εικαστικού.
Ταυτότητα Παράστασης
Κείμενο-σκηνοθεσία: Κέλλυ Σταμουλάκη
Μουσική: Λαυρέντης Μαχαιρίτσας
Στίχοι: Κέλλυ Σταμουλάκη – Γιάννης Προεστάκης
Κοστούμια: Μάριος Καραβασίλης
Σκηνικά: Γιώργος Λυντζέρης
Ενορχήστρωση: Έλενα Παπαδημητρίου – Νίκος Παρασκευόπουλος
Χορογραφίες: Αναστάσης Δεληγιάννης
Φωτισμοί: Μελίνα Μάσχα
Βοηθός σκηνοθέτη: Παύλος Εμμανουηλίδης
Φωτογραφία: Αγγελική Κοκκοβέ
Καλλιτεχνική διεύθυνση: Κέλλυ Σταμουλάκη
Διανομή: Βασίλης Λέκκας, Νέλλη Γκίνη, Νικόλας Μπράβος, Έλενα Δελακούρα, Τζερόμ Καλούτα, Παύλος Εμμανουηλίδης, Νίκος Παρασκευόπουλος, Έλενα Παπαδημητρίου, Ελένη Καρβέλη, Φώτης Λάμαρης, Ευγενία Μανούσου
Διεύθυνση παραγωγής: Ιωάννης Παντελίδης
Hμέρες και ώρες παραστάσεων:
Κάθε Κυριακή: 11:30 & 15:00 (εκτός 09.02.2020)
Σάββατο 14.12.2019, 21.12.2019, 28.12.2019: 11:30 & 15:00
Σάββατο 04.01.2020, 01.02.2020 & 15.02.2020: 11:30
Πέμπτη 26.12.2019: 11:30 & 15:00
Πέμπτη 02.01.2020: 11:30
Τιμές Εισιτηρίων:
VIP: 15€ Ζώνη Α: 12€, Ζώνη Β-Γ: 10€
Πολύτεκνοι, ΑΜΕΑ, Συνοδοί ΑΜΕΑ, Φοιτητές: 8€
ΝΕΟΣ Ακάδημος
Ακαδημίας & Ιπποκράτους 17 (Σταθμός Μετρό Πανεπιστήμιο)
Κάνε like στη σελίδα μας στο Facebook
Ακολούθησε μας στο Twitter
Κάνε εγγραφή στο κανάλι μας στο Youtube
– Αναφέρεται ως πηγή το ertnews.gr στο σημείο όπου γίνεται η αναφορά.
– Στο τέλος του άρθρου ως Πηγή
– Σε ένα από τα δύο σημεία να υπάρχει ενεργός σύνδεσμος