“ΔιαΝΕΟσις”, η ζωή με την πανδημία

Ένα χρόνο αντιμέτωπη με έναν αόρατο και θανατηφόρο εχθρό η ανθρωπότητα βαδίζει επί ξυρού ακμής.  Πώς αντιλαμβάνονται οι Έλληνες τις προκλήσεις και πώς ζουν μέσα στην νέες συνθήκες, που διαμόρφωσε ο covid-19; Σε αυτά τα ερωτήματα επιχειρεί να απαντήσει έρευνα της ΔΙΑΝΕΟΣΙΣ. Σε πανελλαδικό δείγμα 1.100 ατόμων ηλικίας 17 και άνω καταγράφονται οι αλλαγές που επήλθαν στον ένα χρόνο της πανδημίας.

Σύμφωνα με την Φαίη Μακαντάση, αναλύτρια του «διαΝΕΟσις», τον περασμένο Απρίλιο το 86% των ερωτηθέντων θεωρούσαν ότι τα πράγματα στη χώρα “πάνε προς τη σωστή κατεύθυνση”, κυριαρχούσε η αισιοδοξία, ενώ 7 στους 10 προσδιόριζαν την επιστροφή στην “κανονική καθημερινότητα”, έως τον Σεπτέμβριο του 2020. Η πραγματικότητα διέψευσε τις προσδοκίες. Πλέον του 54,4% θεωρούν ότι η κανονικότητα θα επανέλθει κάποια στιγμή μετά το 2021. Την αισιοδοξία αντικατέστησε η αβεβαιότητα στην πρώτη θέση των συναισθημάτων που κυριαρχούν.

Το πιο ενδιαφέρον στοιχείο της έρευνας αφορά τον εμβολιασμό. Ενώ τον  Σεπτέμβριο του 2020, μόνο το 49,5% δήλωναν πρόθυμοι να κάνουν το εμβόλιο, τον Μάρτιο το  ποσοστό ανέβηκε στο 68% ανέφερε η κ. Μακαντάση. Η επιτυχία του εμβολιαστικού προγράμματος δημιουργεί νέες προσδοκίες και η πλειοψηφία, το 54,5%, δηλώνει ότι τα χειρότερα είναι πίσω μας. Συνολικά το 68,5% απαντά ότι η καθημερινότητα του έχει αλλάξει πολύ ή πάρα  πολύ, το 21,5% αρκετά, το 7,1% λίγο, ενώ ένα 2,8% δεν επηρεάστηκε.

Οι ηλικίας άνω των 65, και σε ποσοστό 59,2% θεωρούν ότι η χώρα κινείται προς την σωστή κατεύθυνση, ενώ οι νέοι ηλικίας 17-24 ετών πιστεύουν το αντίθετο. Μόνο το 20% απαντούν πως πρόκειται για μια συνηθισμένη, απλή ασθένεια, ενώ το 76,9% την θεωρούν σοβαρή απειλή. Το 4,1%, εκ των ερωτηθέντων δηλώνουν πως έχουν προσβληθεί οι ίδιοι από τον ιό και ένα 8% πως έχει προσβληθεί κάποιο μέλος της οικογένειάς τους.

Το ερώτημα που δεν θέλουν να σκεφτούν και δεν μπορούν να απαντήσουν οι πολίτες είναι αν θα τελειώσει η πανδημία. Εάν πρόκειται για κάτι με το οποίο πρέπει να μάθουμε να ζούμε, όπως υποστηρίζουν οι ειδικοί, τότε η απάντηση είναι δεδομένη. Μάλλον, η παγκόσμια κοινότητα θα πρέπει να εκπαιδευτεί στην αποδοχή ενός νέου τρόπου ζωής.