Συνέντευξη με τον μουσικοπαιδαγωγό Παναγιώτη Τσιρίδη (vid)

Μια ιστορία για τη μοναξιά και τη φιλία, δύο θέματα που αφορούν και αγγίζουν ανθρώπους κάθε ηλικίας, το τρυφερό παραμύθι με τίτλο “Ο μικρός κάστορας και η ηχώ”, έχει διασκευάσει και παρουσιάζει στο Ιδρυμα Θεοχαράκη ο μουσικοπαιδαγωγός Παναγιώτης Τσιρίδης, για παιδιά ηλικίας από τεσσάρων ετών.

Το παραμύθι της Amy MacDonald, που έγινε ιδιαίτερα αγαπητό και δημοφιλές στη χώρα μας, ζωντανεύει από την καλλιτεχνική ομάδα Λόγου Παίγνιον, κάθε Κυριακή στις 12 το μεσημέρι, από τον Νοέμβριο έως και τον Απρίλιο, σε μετάφραση Ρένας Ρώσσης -Ζαΐρη, σκηνοθεσία Μαριάνθη Φωτάκη, χορογραφίες Αμαλίας Κοσμά και μουσική Γιάννη Λούκου.

Η ιδιαίτερη σημασία της φιλίας, τι σημαίνει μοναξιά για ένα παιδί, πώς τη βιώνει και ποιες επιπτώσεις μπορεί να έχει στην ψυχολογική και συναισθηματική ανάπτυξή του είναι τα βασικά θέματα τα οποία πραγματεύεται η θεατρική παράσταση «Ο μικρός κάστορας και η ηχώ» και ο Παναγιώτης Τσιρίδης, που έχει επιμεληθεί τη θεατρική διασκευή, μιλάει στο ert.gr για τον ρόλο του παιδικού θεάτρου, που μπορεί να ψυχαγωγήσει αλλά και να διαπαιδαγωγήσει με ευχάριστο και δημιουργικό τρόπο.

Τον συναντήσαμε σε ένα διάλειμμα από τις πρόβες στο Ιδρυμα Θεοχαράκη, με το άγχος να είναι όλα έτοιμα για την πρεμιέρα της παράστασης, γιατί, όπως λέει ο ίδιος, μια παιδική παράσταση οφείλει να είναι ακόμα πιο αυστηρά δομημένη και άρτια από ό,τι μια παράσταση για ενήλικες.

-κ. Τσιρίδη, μιλήστε μας για την παράσταση και το μήνυμα που θέλετε να περάσετε, μέσα από αυτήν, στα παιδιά.

«Ο μικρός κάστορας και η ηχώ» αναφέρεται στο θέμα της μοναξιάς και της φιλίας με έναν τρόπο που μπορεί να γίνει αντιληπτός τόσο από τους ενήλικες όσο από πολύ μικρά παιδιά. Το έργο δεν προσπαθεί να περάσει κάποιο μήνυμα. Τουλάχιστον όχι ηθελημένα.  Εντούτοις, τόσο η συγγραφέας του παραμυθιού όσο και εμείς που το διασκευάζουμε σε θέατρο, περνάμε μέσα από το έργο τη δική μας αντίληψη για τα ζητήματα αυτά, μοιραζόμαστε δηλαδή περισσότερο τις εμπειρίες και τις απορίες μας παρά διδάσκουμε κάτι. Όμως, το παιδικό θέατρο χρειάζεται κάποιες στοιχειώδεις απαντήσεις. Σε αυτό το πλαίσιο οι απαντήσεις αυτές λειτουργούν σαν την ηχώ της ιστορίας, ανοίγουν δηλαδή δρόμο στην εξερεύνηση, στη ζωή και άρα σε περισσότερα ερωτήματα.

Ο μικρός κάστορας, στην αρχή της ιστορίας, ζει μονάχος του στην άκρη της μεγάλης λίμνης. Οι καθημερινές του ρουτίνες χάνουν σταδιακά το ενδιαφέρον τους και εκείνος βυθίζεται στη μοναξιά. Όταν καταφέρει να εκφράσει με τη φωνή του αυτή τη μοναξιά, τότε θα ακούσει την ηχώ. Η ηχώ, στη θέση ενός διαφορετικού άλλου, θα αποτελέσει την αφορμή να αρχίσει την αναζήτηση για μια καλύτερη, λιγότερο μοναχική ζωή. Στο ταξίδι του θα ανακαλύψει τους πραγματικούς «άλλους», την πάπια, την ενυδρίδα και τη χελώνα. Κάθε πλάσμα φέρει τη δική του ιδιαίτερη ιστορία και ταυτότητα, μια ταυτότητα όμως ανοικτή στη διαμόρφωσή της σε σχέση με τους άλλους. Η πάπια, για παράδειγμα, υποφέρει από έναν παράλογο φόβο που την κάνει να ντρέπεται και να μη μιλάει στους γύρω της. Η παρέα όμως του κάστορα και των άλλων δύο ζώων φαίνεται να αλλάζει και τη δική της ιστορία.
-Πώς είναι η συνεργασία με τους υπόλοιπους συντελεστές της παράστασης;

Το μεγάλο στοίχημα του θεάτρου είναι η συνεργασία. Είναι μια δύσκολη περιπέτεια η οποία μπορεί να δώσει από πικρή απογοήτευση μέχρι μεγάλη ικανοποίηση. Στην περίπτωση αυτής της παραγωγής υπήρξαμε όλοι πολύ τυχεροί.

Τη σκηνοθεσία έχει αναλάβει η ηθοποιός Μαριάνθη Φωτάκη, η οποία μαζί με τη χορογράφο Αμαλία Κοσμά στήνουν μια θεατρική αφήγηση με ροή, χιούμορ και υψηλή αισθητική. Η Μαριάνθη Φωτάκη παίζει με πολύ δροσιά το ρόλο της πάπιας και ως καλή εμψυχώτρια αναλαμβάνει και την ευθύνη της αφηγήτριας.  Ο Κωνσταντίνος Καρβουνιάρης παίζει, τραγουδά και χορεύει με τον πιο φυσικό, αλλά και ανθρώπινο συνάμα  τρόπο, τον  ρόλο του κάστορα. Μαζί τους, η ταλαντούχα κουκλοπαίχτρια Αννέτα Στεφανοπούλου ζωντανεύει με κούκλες τον ρόλο της ενυδρίδας και της χελώνας και παίζει η ίδια τον ρόλο του γέρου κάστορα. Η Σοφία-Μαρίνα Μάρκου και η Μαρία Σιαβίκη έχουν δημιουργήσει έναν παραμυθένιο σκηνικό χώρο, σαν σελίδα παιδικού βιβλίου, μέσα στον οποίο κινούνται και οι δύο κούκλες της παράστασης που έχουν κατασκευάσει. Η εξαιρετική μουσική του Γιάννη Λούκου συνδέει όλα τα παραπάνω δίνοντας τελικά ένα δροσερό θεατρικό έργο,  όπου η μουσική και ο χορός αποτελούν βασικά δομικά συστατικά. Τέλος ,την επιμέλεια του φωτισμού έχει ο Γεράσιμος Δενδρινός, ενώ την παραγωγή η ομάδα «Λόγου Παίγνιον».

-Παράλληλα έχετε κάνει τον σχεδιασμό του προγράμματος «Παίζω με τις τέχνες με αφορμή μια έκθεση». Τι ακριβώς είναι αυτό το πρόγραμμα;

Πρόκειται για ένα εκπαιδευτικό πρόγραμμα που απευθύνεται σε παιδιά ηλικίας 6 – 12 ετών, που ξεκινά με αφορμή μια εικαστική έκθεση, για να αναζητήσει σχέσεις με τη μουσική, το θέατρο, και τη λογοτεχνία. Τα παιδιά, περνώντας από τη μια τέχνη στην άλλη, εμβαθύνουν στη σχέση τους με το πρωτότυπο έργο, ενώ παράλληλα γίνονται τα ίδια δημιουργοί νέων έργων. Βασικό εργαλείο του προγράμματος είναι το παιχνίδι και κεντρικός στόχος η χαρά της δημιουργίας, μέσα από το παιχνίδι με τις τέχνες.

Στις 6 Δεκεμβρίου και στις 24 Ιανουαρίου το πρόγραμμα θα έχει ως θέμα την έκθεση «Picasso – Cocteau, οι καινοτόμοι του μοντερνισμού» το οποίο πραγματοποιείται αυτή την περίοδο στο Ίδρυμα Θεοχαράκη.

O Παναγιώτης Τσιρίδης σπούδασε μουσική και συμβουλευτική ψυχολογία. Εργάζεται ως μουσικοπαιδαγωγός στην πρωτοβάθμια δημόσια εκπαίδευση. Έχει εργαστεί αρκετά χρόνια ως συνεργάτης του Πανεπιστημίου Αθηνών σε θέματα διαπολιτισμικής εκπαίδευσης. Έχει δημοσιεύσει άρθρα για την εκπαίδευση και βιβλία παιδικής λογοτεχνίας. Γράφει και σκηνοθετεί θεατρικές παραστάσεις για παιδιά και για ενήλικες. Σχεδιάζει εκπαιδευτικά προγράμματα για μουσεία και άλλους φορείς και από το 2012 είναι επικεφαλής της ομάδας Λόγου Παίγνιον.

Info

Ίδρυμα Β & Μ Θεοχαράκη

“Ο μικρός κάστορας και η ηχώ”

Κυριακή, Ώρα: 12.00-13.00

«Παίζω με τις τέχνες με αφορμή μια έκθεση»

6 Δεκεμβρίου, 24 Ιανουαρίου Picasso-Cocteau

Κυριακή, 13:30-14:30