Tick, Tick… Boom!

Ο Τζόναθαν Λάρσον παραμένει ένα σημαντικό κεφάλαιο στην ιστορία των musical με μόλις ένα δικό του έργο, το «Rent» (γνωστό και ως back up πλάνο όταν το Suburbia, το μιούζικαλ που συνέγραφε για 9 χρόνια απέτυχε να ανέβει στη σκηνή). Το Rent ανέβηκε και σε ελληνική μεταφορά για θέατρο για τρεις σαιζόν· (το βίντεο κλιπ της παράστασης το είχε σκηνοθετήσει ο υπογράφων το κείμενο).

Λίγα λόγια για την υπόθεση του Tick, Tick… Boom!

Πρόκειται για μια ταινία που εμπνέεται από την αυτοβιογραφική μουσική παράσταση του Τζόναθαν Λάρσον. Στα χέρια του Λιν Μανουέλ Μιράντα η ιστορία της ζωής του γίνεται εφαλτήριο ελπίδας, ουσιαστικός φόρος τιμής, μελαγχολική ματιά στο μακρινό για πολλούς ’90 και μια νότα ομορφιάς στο πεντάγραμμο των νέων τηλεοπτικών και κινηματογραφικών musical.

Η ιστορία του πριν τα βραβεία Tony, πριν από το βραβείο Πούλιτζερ, πριν τον θάνατο του. «Όσα θα δείτε είναι αληθινά, εκτός από αυτά που σκαρφίστηκε ο Τζόναθαν»… Κάπως έτσι ο Λιν Μανουέλ Μιράντα μας εισάγει στον κόσμο ενός δημιουργού που ο θρύλος ξεπέρασε το προσωπικό του όραμα.

Ναι, ο Λιν Μανουέλ Μιράντα, ο δημιουργός των musical που επανατροφοδότησαν την ιστορία ενός είδους που κινδύνευε για χρόνια από την επαναληπτικότητα και την πλήξη, είδε στον Τζόναθαν Λάρσον τη δική του ιστορία, με κομβική διαφορά ότι ο Λιν είναι alive and kicking γράφοντας ιστορία, ενώ ο Τζόναθαν παραμένει έμπνευση για κάθε νέο δημιουργό.

Να αναφέρουμε ότι το πρώτο μεγάλο μιούζικαλ του Λιν Μανουέλ Μιράντα, το «In the Heights» (Ελληνικός τίτλος: «Σε μια γειτονιά της Νέας Υόρκης») ξεκίνησε από off-broadway show, κατέληξε στο Broadway και φέτος έγινε και ταινία μυθοπλασίας που δυστυχώς δεν θα βγει ποτέ στην Ελλάδα στις μεγάλες οθόνες.

Ποιος είναι ο Λιν Μανουέλ Μιράντα και γιατί αγάπησε τη δουλειά του Τζόναθαν;

Και οι δύο τους πίστεψαν ότι θα γίνουν οι σημαντικότεροι δημιουργοί musical. Και οι δύο μίλησαν για το παρόν σαν να ήταν ήδη μια γραμμένη σελίδα της ιστορίας. Και οι δύο κατέκτησαν την κορυφή με την πρώτη τους δουλειά· μια σύλληψη που είχε υπερβολικές εργατοώρες προεργασίας. Και οι δύο δημιουργούσαν στίχους και τραγούδια για πλάκα (ο Τζόναθαν έγραφε στίχους ακόμα και για τα δημητριακά που έτρωγε, μερικές φορές και για τη ζάχαρη στο τραπέζι του, απλά και μόνο ως εξάσκηση, ο Μιράντα ρίμαρε-ράπαρε-τρίπαρε από στοιχεία της καθημερινότητας του μέχρι τις άγνωστες πτυχές της Αμερικανικής ιστορίας).

To «In the Heights» διαδέχτηκε το «Hamilton» που έγινε η μεγαλύτερη επιτυχία off Broadway, μεταφέρθηκε με ακόμα μεγαλύτερη επιτυχία στο Broadway και τα εισιτήρια στη μαύρη αγορά έφτασαν να πουλιούνται 1200$ όταν ο τότε πλανητάρχης Barack Obama το επισκέφτηκε ως θεατής… και το ξαναεπισκέφτηκε… και το ξαναεπισκέφτηκε.

Το Disney+ πλήρωσε το μεγαλύτερο ποσό που είχε δώσει ως τότε για να παράξει με το original cast μια μαγνητοσκοπημένη εκδοχή της θεατρικής παράστασης η οποία έκανε ρεκόρ προβολών, ανεβάζοντας το δίκτυο εν μέσω του lockdown στα ύψη.

To Hamilton αυτή τη στιγμή έχει option για να μεταφερθεί κινηματογραφικά ως animation ή ταινία μυθοπλασίας.

Μάλιστα την περίοδο του πρώτου lockdown και χωρίς να γνωρίζει το μέλλον της θεατρικής του πορείας, αποφάσισε να κάνει έκπληξη σε μια μικρή θαυμάστριά του μέσω της εκπομπής του John Krasinsky στο youtube SGN, χαρίζοντας της εισιτήρια στις ακριβές σειρές, το ταξίδι για να πάει στη Νέα Υόρκη και… μερικές μοναδικές στιγμές που μοιράστηκε με όλο το cast και τους λάτρεις του musical.

Ακολουθεί η υποψηφιότητα για Όσκαρ με τα τραγούδια που έγραψε για τη «Moana» (γνωστό και ως Viana), την ταινία της Disney που λάτρεψαν μικροί και μεγάλοι.

Το «How Far I’ll Go» έγινε αυτοστιγμής κλασσικό… Στα ελληνικά το ερμήνευσε η Μαρίνα Σάττι.

Στο δεύτερο μέρος της Marry Poppins πρωταγωνίστησε στο πλευρό της Έμιλυ Μπλαντ.

Στο «Vivo» που έκανε πρεμιέρα στο Netflix έγραψε τα τραγούδια και πρωταγωνίστησε.

Από την επόμενη εβδομάδα θα τον δούμε στο «Ενκάντο: Ένας Κόσμος Μαγικός»…

…και τώρα σκηνοθετεί την πρώτη του μεγάλου μήκους ταινία, το «Tick, Tick… Boom!», πάλι για το Netflix.

Το «Tick, Tick… Boom!» εμπνέεται από την ιστορία πίσω από το musical «Rent».

Ένας τραγικός μονόλογος ντυμένος με στίχους και τραγούδια

Εμπνευσμένο από τα introductions του κομπέρ στο «Καμπαρέ», τη σκηνική παρουσίαση του «Hedwig and the Angry inch» και φυσικά το «All that Jazz», η ταινία γίνεται φόρος τιμής όχι μόνο στην προσωπικότητα του Τζόναθαν, αλλά και σε όλα τα πρόσωπα που τολμούν να συμμετέχουν σε workshops με την επλίδα να κάνουν τα όνειρά τους πραγματικότητα, όπως ακριβώς υπογράμμισε και το musical «The Chorus Line», ένα musical με παραπλήσιο success story να ντύνει το παρασκήνιο του.

Όλα αυτά πλαισιωμένα από τις υπέροχες μουσικές και τραγούδια του Τζόναθαν.

Η ταινία «Tick, Tick… Boom!» ξεκινάει με την κρίση των 30, λίγο πριν τα γενέθλια του Τζόναθαν, με τον ίδιο να επαναξιολογεί τη ζωή του ως τώρα: «Ο Στίβεν Σοντχάιμ έκανε το ντεμπούτο του στο Μπρόντγουέι πριν γίνει 30. Ο Πολ Μακάρτνυ έγραψε πριν τα 30 το τελευταίο τραγούδι με τον Τζον Λένον. Οι γονείς μου στα 30 είχαν παιδιά, καριέρες και πλήρωναν δάνεια». Ο χρόνος όμως περνούσε πιο γρήγορα από ότι φανταζόταν αυτά τα 8-9 χρόνια που έγραφε, ξανάγραφε και πρόβαρε το «suburbia project», που αργότερα το διαδέχτηκε το πολυβραβευμένο «Rent».

«Φτάνεις σε κάποια ηλικία που σταματάς να είσαι συγγραφέας που σερβίρει τραπέζια και γίνεσαι σερβιτόρος με χόμπι». Από αυτό το σημείο μέχρι την πρώτη πρόβα η μετάβαση είναι όπως παρουσιάζεται στην ίδια την ταινία: «Η πρώτη παρουσίαση του μιούζικαλ είναι σαν κολονοσκόπηση στο μέσο της Time square. Μόνο που εκεί το χειρότερο είναι να μάθεις ότι έχεις καρκίνο. Με το μιούζικαλ μαθαίνεις ότι είσαι ήδη νεκρός».

Η συνάντηση με τον Στίβεν Σοντχάιμ

Πρωτότυπος κόσμος, αλλά το μονοπάτι της ιστορίας είναι δύσκολο να ακολουθηθεί. «Πρώτης τάξεως στίχοι και μελωδία». Ο Σοντχάιμ βρέθηκε στο επίσημο workshop και ουσιαστικά σε αυτή τη δουλειά ανακάλυψε εκ νέου τον νεαρό εαυτό του, έναν φιλόδοξο πρωτοπόρο δημιουργό που αγάπησε το είδος, αλλά αποφάσισε να χαράξει νέο μονοπάτι.

O Σοντχάιμ είχε τεράστιες επιτυχίες και ακόμα μεγαλύτερες αποτυχίες, που συχνά η μία διαδεχόταν την άλλη. Αρνήθηκε να ακολουθήσει τη δομή «boy-meets-girl», και επαναδόμησε την αφήγηση μέσα από θραύσματα μνήμης που το τέλος διαδέχεται την αρχή για να καταλήξει στη μέση.

Μερικές από τις σημαντικότερες δουλειές του ήταν «Τα Μυστικά του Δάσους», «Gypsy», «Follies», «West Side Story», «Company», «Sweeney Todd: Ο Φονικός Κουρέας της Οδού Φλιντ» και «Sunday in the Park with George». Οι περισσότερες μάλιστα μεταφέρθηκαν και στη μεγάλη οθόνη.

Ο Στίβεν Σοντχάιμ, τη στιγμή που ο Τζόναθαν ήταν έτοιμος να εγκαταλείψει κάθε προσπάθειά του, ήταν ο μόνος που έμπρακτα τον βοήθησε για να ξεπεράσει τα τεχνικά και δομικά προβλήματα της δουλειάς του και να καταφέρει να την ανεβάσει στη σκηνή του θεάτρου.

Πολύ κουλτουριάρικο για το Broadway, πολύ ακριβό για Off Broadway.

Ο Στίβεν Σοντχάιμ είχε να αντιμετωπίσει το ίδιο πρόβλημα με τον Τζόναθαν: Η δουλειά του ήταν πολύ κουλτουριάρικη για το Broadway και πολύ ακριβή για μια off-broadway παράσταση. Εκείνος κατάφερε να επιβληθεί, και τώρα, στα περασμένα 90 θεωρείται ο μεγαλύτερος εν ζωή θρύλος του μουσικού θεάτρου. Ίσως και ο Τζόναθαν να ανήκε σε εκείνη την ελίτ, ίσως -όπως υποστηρίζουν οι πιο κακοπροαίρετοι- το τραγικό του τέλος να έδωσε τόση αξία στο ένα και μοναδικό μιούζικαλ που ανέβασε.

Ποια είναι η Αμερική στα χρόνια της έξαρσης του AIDS;

Ο παρακάτω διαφωτιστικός διάλογος είναι ικανός να δείξει τις αντιθέσεις της γενικής εικόνας για την Αμερική κόντρα σε αυτό που αντιλαμβανόταν ο Τζόναθαν. Σε ένα meeting με διαφημιστική εταιρία που προσέλαβε προσωρινά τον Τζόναθαν, ερωτήθηκε:

-«Τί σημαίνει για εσένα η Αμερική; Ο Αβραάμ Λίνκολν; Ο Τζορτζ Γουάσινγκτον;»

-«Αυτοκρατορία, ρατσισμός, γενοκτονία, Βιετνάμ» και «ένας ανοιχτός δρόμος στο ηλιοβασίλεμα, ο άνεμος στα μαλλιά, κανένα εμπόδιο, μόνο ο ορίζοντας. Το ξημέρωμα μιας νέας μέρας»…

Μέσα από το musical του Rent, μίλησε για όσα δεν τολμούσαν να πουν όλοι όσοι θριάμβευαν εκείνη την εποχή στα θεατρικά σανίδια της Νέας Υόρκης, τη ζωή τους, πράγματα που γνώριζαν, προβληματισμούς τους. Το Rent μίλησε για τις γειτονιές με τα χαμίνια, τα χαμένα όνειρα, τους drag, το AIDS όπως κανείς δεν είχε μιλήσει μέχρι τότε. Χωρίς τον Τζόναθαν Λάρσον δεν θα υπήρχε ο χώρος για να ανθίσουν ταλέντα όπως των Τζον Κάμερον Μίτσελ, του Λόρενς Ο’Κίφι και φυσικά του Λιν Μανουέλ Μιράντα.

Φόρος τιμής στο Broadway και τη Νέα Υόρκη του ‘90

Ψευτοντοκιμαντερίστικα γυρίσματα με βιντεοκάμερα VHS, βίντεο clip αισθητικής ‘90s, τραγούδια κινηματογραφημένα όπως τα musical πρό-90s, εμπνεύσεις και φόροι τιμής από τους πρωτοπόρους της νέας γενιάς αλλά και παρουσίες από τις σημαντικότερες προσωπικότητες της σκηνής του Brοadway, όπως τη Μπέρναντετ Πέτερς και την Τσίτα Ριβέρα, σκηνικές αναφορές στο Hedwig and the Angry Inch αλλά και στο Sunday in the Park With George· Αυτή η ταινία αγκαλιάζει το musical όσο ελάχιστες έχουν καταφέρει. Καθόλου αδικαιολόγητα έχει χαρακτηριστεί το Inception των musicals.

Το τέλος, η νέα αρχή

Ο Τζόναθαν Λάρσον έφυγε από τη ζωή από ανεύρυσμα αορτής στα 35 του χρόνια, αφήνοντας πίσω του το θρυλικό musical rent που επί 12 χρόνια συνεχόμενα βρισκόταν στη σκηνή του Broadway. Δυστυχώς δεν πρόλαβε να το δει ούτε μία φορά στη σκηνή.