Κομοτηνή: Ο τελευταίος των κτηνοτρόφων

“Η κτηνοτροφία έχει δουλειά. Έχει πολλή δουλειά. Δεν μπορείς να πεις ότι έχω ζώα, αλλά δουλεύω λίγο. Θέλουν να είσαι από πίσω τους. Αν δεν είσαι από πίσω, δεν προκόβουν” δηλώνει ο 85χρονος αγελαδοτρόφος Μιλτιάδης Βίστας σημειώνοντας ότι θέλουν περιποίηση καθημερινή, φαγητό, πότισμα, καθαριότητα και αγάπη . «Καθημερινά από τις επτά το πρωί έως τις δώδεκα το μεσημέρι και από τις πέντε το απόγευμα έως το βράδυ βρίσκομαι κοντά τους» δηλώνει ο κος Μιλτιάδης. Τον συναντήσαμε την ώρα του αρμέγματος. Στεκόταν δίπλα τους, τα μιλούσε, τα χάιδευε εξασφαλίζοντας έτσι την «συγκατάθεσή» τους την ώρα που τις άρμεγε. Από τη μια πλευρά εκείνος, από την άλλη τα μοσχάρια των αγελάδων. «Μέχρι επτά μηνών τα αφήνω στη μάνα τους για να πιουν γάλα, ύστερα τα ταΐζω ζωοτροφές.”

Παλιότερα στο χωριό του σχηματίζονταν τρεις αγέλες με όλα τα ζωντανά του χωριού, αλλού οι μεγάλες αγελάδες, αλλού τα μικρά και αλλού τα αρσενικά. «Υπήρχαν βοσκοτόπια, κοινοτικές εκτάσεις, που υποδέχονταν όλα τα ζωντανά του χωριού.» Σήμερα ο κος Μιλτιάδης είναι ο μοναδικός αγελαδοτρόφος. Γιατί εγκατέλειψαν αυτή την ενασχόληση; τον ρωτάμε «Μας «έφαγε» η πολυτέλεια» δηλώνει χωρίς να κρύβει τα λόγια του και σημειώνει «επίσης έχουν έξοδα πολλά και το εισόδημά τους είναι λίγο.» Ως παράδειγμα αναφέρει το μοσχάρι που πούλησε αυτές τις μέρες «το κοίταξα είκοσι μήνες, 600 μέρες, έφαγε χίλια κιλά γάλα και έπιασε 1400 ευρώ. Ο κόπος ο δικός μου δεν πληρώνεται, ούτε τα έξοδα. Περισσότερο τα διατηρώ για να καλύπτω τις ανάγκες της οικογένειας. Φρέσκο γάλα, γιαούρτι και κρέας είναι αυτό που μένει. Παλιότερα, όταν έβγαιναν έξω στη βοσκή άφηναν κέρδος, τώρα θέλει μισή «μπάλα» τριφύλλι το ένα για να χορτάσει.»

Ο κος Μιλτιάδης είναι από τους τελευταίους παραδοσιακούς κτηνοτρόφους της Ροδόπης. Κτηνοτρόφοι, όπως εκείνος, σήμερα απαντώνται σπάνια. Η αγάπη του για τα ζωντανά και τη δουλειά του αποκαλύπτει έναν άλλο κόσμο, που μάλλον έχει χαθεί.
Φώτο:Ο Μιλτιάδης Βίστας, αγελαδοτρόφος Φωτογράφος:Μαρία Νικολάου