Μία από τις πλέον δημιουργικές ιστορίες προσφύγων είναι αυτή του Μιράν Κουρουνλιάν, που από κυνηγημένος στην Τουρκία, κατάφερε μετά τα πρώτα δύσκολα βήματα της εγκατάστασής του στην Ελλάδα, να δημιουργήσει με πολλούς κόπους μία επιχείρηση που το εμπορικό της όνομα «ΜΙΡΑΝ» να είναι πια ευρέως γνωστό στον τομέα των αλλαντικών, ακολουθώντας τα βήματα του ιδρυτή της.
Ο Μιράν Κουρουνλιάν καταγόμενος από την Καισαρεία της Καππαδοκίας, το 1915 λόγω της γενοκτονίας των Αρμενίων, αλλά και των γεγονότων της Μικρασιατικής καταστροφής που ακολούθησαν το 1922, αρχίζει την περιπλάνησή του και από την Κωνσταντινούπολη και περνάει στη Χίο.
Όπως συνέβη σε μεγάλο αριθμό προσφύγων εκείνης της περιόδου, ο πρώτος σταθμός επί του ελληνικού εδάφους δεν ήταν και ο τόπος της μόνιμης εγκατάστασής τους.
Σε άλλες περιπτώσεις λόγοι οικογενειακής επανένωσης με πρόσωπα που είχαν χαθεί και ακολούθως εντοπίστηκαν, σε άλλες περιπτώσεις λόγοι εξεύρεσης εργασίας, συχνά και τα δύο μαζί, επέβαλαν και νέες μετακινήσεις. Επόμενος σταθμός για τον Μιράν Κουρουνλιάν η προσφυγούπολη της Παλιάς Κοκκινιάς.
Θυμίζουμε ότι ο θεμέλιος λίθος στην Κοκκινιά μπήκε την 18η Ιουνίου 1923 και 6.390 οικογένειες στεγάσθηκαν σε 4.484 παραπήγματα, ενώ την περίοδο 1924-1925 στεγάζονται 45.000 οικογένειες σε 10.000 δωμάτια.
Εκεί έκανε την επανεκκίνηση της ζωής του, με αυτό που ήξερε καλά να κάνει δηλαδή την παραγωγή παστουρμά και σουτζουκιού, αρχικά σε μικρές ποσότητες και με πρώτο στάδιο εμπορικής εκμετάλλευσης την πώληση σε πάγκο.
Καλός και πικάντικος μεζές ο παστουρμάς, αλλαντικό με προέλευση την κεντρική και δυτική Ασία, γρήγορα έγινε τόσο δημοφιλές και ειδικά από τα χέρια του Μιράν Κουρουνλιάν, που εφάρμοζε και τα μυστικά του στο να του δίνει μία ξεχωριστή γεύση, με αποτέλεσμα να ανοίξουν οι επιχειρηματικοί δρόμοι.
Στην αρχή με μικρά βήματα στην οδό Ευριπίδου 45 σε ένα μικροσκοπικό κατάστημα μόλις τριών τετραγωνικών μέτρων που όμως δημιουργούσε ουρές από τους λάτρεις των εδεσμάτων που παρήγαγε ο ίδιος.
Τα χρόνια πέρασαν και μετά την αιματηρή περίοδο του Β’ Παγκοσμίου πολέμου και της κατοχής, η επιχείρηση συνεχίζει την ανάπτυξή της, επεκτείνει το δίκτυό της, τις συνεργασίες της σε Ελλάδα και Ευρώπη, αναβαθμίζει οργανωτικά το κατάστημά της στο κέντρο της Αθήνας, ανοίγει και άλλο στην στη οδό Τσαμαδού 2 και Γούναρη στον Πειραιά.
Η σκυτάλη περνάει στον γιό του Μιράν, Μπέδρο Κουρουνλιάν, και ακολούθως στα εγγόνια του Μιράν, που είναι ο συνονόματος Μιράν και ο Κρικόρ Κουρουνλιάν.
Συνεπώς θα πρέπει να τονίσουμε για άλλη μία φορά πόσα πολλά προσέφεραν σε όλους τους τομείς οι πρόσφυγες του 1922 (και των χρόνων που προηγήθηκαν, αλλά και μετά το 1922, καθώς υπήρξαν προσφυγικές ροές και ανταλλάξιμοι πληθυσμοί) με τις γνώσεις, τις ιδέες, την όρεξη για δουλειά, τον πολιτισμό και όλα τα δημιουργικά στοιχεία που συγκέντρωναν στην κουλτούρα τους.
Παράλληλα πρέπει να καταγράψουμε και την ιστορικά χρεοκοπημένη αντίληψη όσων τότε τους έβλεπαν με αρνητική διάθεση και τους «στόλιζαν» με διάφορα «κοσμητικά» επίθετα, αλλά και δημιουργία δυσκολιών στην προσπάθεια να οργανώσουν εκ νέου τη ζωή τους.
Απόδειξη ότι στις μέρες μας οι επικριτές των προσφύγων της Μικρασιατικής καταστροφής, έχουν περάσει στα αζήτητα της ιστορίας, ενώ μνημονεύουμε τη δημιουργικότητα των πολλών Μιράν που δημιούργησαν μέσα από τεράστιες δυσκολίες μία αξιοζήλευτη πορεία.
Έρευνα: Νάσος Μπράτσος
Υ.Γ. Ευχαριστούμε την επιχείριση ΜΙΡΑΝ και τον Κρικόρ Κουρουνλιάν για τα στοιχεία και τις φωτο
Σχετικά θέματα:
Από τη Σμύρνη του 1922 έως το Μοσχάτο και την Αdelco – Μία συγκλονιστική ιστορία
Δρ Θεμιστοκλής Σπέης: Από τα προσφυγικά σχολεία της κατοχής στα μεγάλα Πανεπιστήμια των ΗΠΑ
Κάνε like στη σελίδα μας στο Facebook
Ακολούθησε μας στο Twitter
Κάνε εγγραφή στο κανάλι μας στο Youtube
– Αναφέρεται ως πηγή το ertnews.gr στο σημείο όπου γίνεται η αναφορά.
– Στο τέλος του άρθρου ως Πηγή
– Σε ένα από τα δύο σημεία να υπάρχει ενεργός σύνδεσμος