Από τις πρώτες ομάδες στη Χαλκίδα είναι ο Ολυμπιακός Χαλκίδας, που ιδρύθηκε το 1926. Τα άλλα σωματεία ήταν η Ένωση Χαλκίδας, η Προποντίδα και η ΑΕΚ Χαλκίδας.
“Στηρίχτηκε από ευρύτατα στρώματα φτωχών που τότε ήταν η συντριπτική πλειοψηφία των Χαλκιδέων. Εργάτες, βαρκάρηδες, τα χασαπάκια (στα χασαπάκια της χώρας σπανίως συναντούσες μη Ολυμπιακό), μικροεπαγγελματίες, μεροκαματιάρηδες, που κάλυψαν όλη την πόλη,: Πλάτωμα, Σουβάλα, Καφενεδάκι, Μαρουγλέικα,κα”, αναφέρει με το ψευδώνυμο Κώστας Μιχαήλ, ο αείμνηστος Δημήτρης Δεμερτζής (1926 – 2020) στην εφημερίδα “Προοδευτική Εύβοια” της οποίας ήταν εκδότης, στο φύλλο της 12-1-2018, που υπήρξε γιός ενός εκ των ιδρυτών (στο εστιατόριο του πατέρα του Κωνσταντίνου, οδός Μπαλαλέων 7 στη Χαλκίδα, ιδρύθηκε ο σύλλογος), ακολούθως ποδοσφαιριστής και μετέπειτα διοικητικός παράγοντας του Ολυμπιακού Χαλκίδας.
Για την προϊστορία του ποδοσφαίρου να τονίσουμε ότι στη Χαλκίδα υπήρχε ο Άρης και μία ομάδα στην περιοχή του Κάστρου, υπήρχε και από το 1919 ο Ολυμπιακός Χαλκίδας που τον ίδρυσε ένας Περγόπουλος, αλλά έφυγε για τις ΗΠΑ και η ομάδα έζησε μόνο ένα χρόνο, μέχρι να επανιδρυθεί το 1926.
Ο βασικός αθλητικός χώρος την εποχή εκείνη ήταν το γυμναστήριο του Γλαύκου.
Στην κατοχή οι Ιταλοί υποχρεώνουν Ολυμπιακό και Προποντίδα σε συγχώνευση σε μία ομάδα που πήρε το όνομα “Νίκη” και την Ένωση με την ΑΕΚ σε άλλη μία ομάδα που πήρε το όνομα “Εθνικός”. Ο συνδυασμός των δύο ονομάτων πονήρεψε τους Ιταλούς που θεώρησαν ότι θα περνάνε μηνύματα στους κατακτημένους και αναίρεσαν την απόφασή τους, με αποτέλεσμα να μην δουλέψει η συγχώνευση και οι όποιοι αγώνες έγινα στην κατοχή να έχουν ως συμμετέχουσες ομάδες τις κανονικές με τα ονόματά τους, όπως ήταν και προπολεμικά.
Δεν έλειψαν και οι θυσίες αφού δύο παίκτες του Ολυμπιακού οι Αφράτης και Καθενιώτης, αλλά και δύο παίκτες της Προποντίδας, ο Βερνέζος και ο Μπουρνόβαλης, συνελήφθησαν για συνεργασία με ΕΑΜ και ΕΠΟΝ. Είχε καταδοθεί η δράση τους και εκτελέστηκαν στις 6 Αυγούστου 1944 μαζί με άλλους 26, σύνολο 30. Επίσης εκτελέστηκε και ο Παπαδημητρίου (παρατσούκλι Σκάντζουρας) που ήταν παίκτης του Ολυμπιακού Χαλκίδας (όπως και τα αδέρφια του) και είχε βγει στο βουνό αντάρτης. Εκτελέστηκε το 1944 στην Άτταλη.
Στη μεταπολεμική περίοδο από όλο το αθλητικό δυναμικό της Χαλκίδας, όπως συνέβη και αλλού, υπήρξαν αρκετοί που εκτοπίστηκαν λόγω των πολιτικών τους πεποιθήσεων και μέσα στα χρόνια αυτά, ο Ολυμπιακός Χαλκίδας καταφέρνει το άλμα και βρίσκεται με προπονητή τον Κωνσταντίνο Μακρή, στην Α’ Εθνική, με παίκτες που συχνά συγκέντρωναν εγκωμιαστικά σχόλια από τον Τύπο της εποχής, όπως οι Σαχίνης και Παπαγεωργίου.
Κάποια στιγμή τέθηκε θέμα συγχώνευσης με την ομάδα του Εύριπου (ο συγκεκριμένος σύλλογος είχε απορροφήσει τους παίκτες της Ένωσης Χαλκίδας που είχε διαλυθεί και ήθελε τη συγχώνευση με τον Ολυμπιακό), αλλά η γενική συνέλευση των ερυθρολεύκων απέρριψε την προοπτική αυτή.
Συγχώνευση επιχείρησε να επιβάλλει η δικτατορία του 1967 – 1974, μεταξύ του Εύριπου και του Ολυμπιακού. Πρώτη έγιν η συνέλευση του Εύριπου που αποδέχτηκε τη συγχώνευση και ακολούθως με τη συμμετοχή συνταγματάρχη – τοποτηρητή, έγινε και η συνέλευση του Ολυμπιακού, όπου με τη θαρραλέα δημόσια τοποθέτηση του Δ. Δεμερτζή, η άρνηση συγχώνευσης εκφράστηκε με τη μαζική αποχώρηση των συμμετεχόντων.
Για το λόγο αυτό ο Δ. Δεμερτζής πέρασε από στρατοδικείο. Ο ίδιος μετά την πτώση της δικτατορίας, με τον Αλέκο Πάνου, έκαναν αίτηση επανίδρυσης – ακύρωσης συγχώνευσης και ξαναστήθηκε η ομάδα. Αντίστοιχες κινήσεις στα πρωτοδικεία, έγιναν σε όλη τη χώρα με αποτέλεσμα την επανίδρυση συλλόγων που με το ζόρι είχε συγχωνεύσει το δικτατορικό καθεστώς.
Στις μέρες μας η ιστορική ομάδα αγωνίζεται στα τοπικά πρωταθλήματα της ΕΠΣ Ευβοίας και έχει ως έδρα το δημοτικό γήπεδο “Πάρκο του Λαού”, που βρίσκεται κοντά στην έξοδο της πόλης και το δρόμο που οδηγεί σε Λάμψακο, και Βασιλικά.
Έρευνα: Νάσος Μπράτσος