Του Γιώργου Χ. Παπαγεωργίου
Η επίσκεψη του επιτρόπου Πιερ Μοσκοβισί στην Αθήνα αποτελεί ένα σαφές μήνυμα πολιτικής στήριξης προς την Ελλάδα και την κυβέρνηση με αναφορά τόσο στο εσωτερικό σε σχέση με την προώθηση των δύσκολων μέτρων, όσο και στο εξωτερικό, έναντι όσων -προς το παρόν στο παρασκήνιο- εκφράζουν σκεπτικισμό για τις δυνατότητες της χώρας να ανταποκριθεί στις νέες απαιτήσεις.
Δεν είναι τυχαίο ότι μετά την επίσκεψη του Γάλλου επιτρόπου έχει προγραμματιστεί εκείνη του Φρανσουά Ολάντ, ενώ στην Αθήνα αναμένεται κάποια στιγμή το επόμενο διάστημα και ο Ζαν Κλοντ Γιουνκέρ.
Η Αθήνα βρίσκεται στο κέντρο, όχι μόνο για τα οικονομικά ζητήματα, αλλά και για γεωπολιτικούς λόγους, καθώς η χώρα μας ανάγεται πλέον σε σημείο-κλειδί για την ευρωπαϊκή πολιτική στο προσφυγικό.
Είναι πολλά τα ανοικτά μέτωπα, ξεκινούν από την προώθηση των μέτρων για να καλυφθούν τα προαπαιτούμενα, συνδέονται με την έναρξη της συζήτησης για την ελάφρυνση του χρέους και φτάνουν μέχρι τις νέες ισορροπίες που διαμορφώνονται λόγω της κρίσης των προσφύγων, οι οποίες αγγίζουν πλέον και τις σχέσεις με την Τουρκία.
Στο οικονομικό πεδίο το σημαντικότερο ζήτημα είναι η ελάφρυνση του χρέους, η οποία ήρθε ήδη στο προσκήνιο αναδεικνύοντας μάλιστα και τα δύο μεγάλα στρατόπεδα που έχουν διαμορφωθεί για το ζήτημα αυτό.
Από τη μια βρίσκονται οι δυνάμεις που προωθούν δυναμικά την ελάφρυνση του χρέους, στις οποίες περιλαμβάνονται ο άξονας ΔΝΤ – ΗΠΑ, η Γαλλία και η Κομισιόν. Από την άλλη, όμως, το συντηρητικό στρατόπεδο εντός της ευρωζώνης, με εμβληματική φυσιογνωμία τον Βόλφγκανγκ Σόιμπλε και δημόσιο εκφραστή του τον Γερούν Ντάιζελμπλουμ, δεν βιάζεται και από ότι φαίνεται εντάσσει το ζήτημα του ελληνικού χρέους στην ευρύτερη αντιπαράθεση στην οποία έχουν εμπλακεί τα δύο στρατόπεδα.
Οι αντιθέσεις μεταξύ Βερολίνου και Ουάσιγκτον πληθαίνουν στο πέρασμα του χρόνου, ενώ και οι διαφωνίες μεταξύ Ζαν Κλοντ Γιουνκέρ και Βόλφγκανγκ Σόιμπλε παρότι σπάνια εκδηλώνονται ανοιχτά, είναι ουσιαστικές και διαμορφώνουν ένα ναρκοπέδιο στο οποίο εμπλέκεται και η ελληνική υπόθεση.
Δεν είναι τυχαίο ότι ο πρόεδρος του Eurogroup αναφέρθηκε στο όριο του 15% του ΑΕΠ για τις ανώτατες ετήσιες δαπάνες εξυπηρέτησης του χρέους, ως στοιχείο που μπορεί να προσδιορίσει την αναδιάρθρωση. Η χρήση του ορίου αυτού δεν προσφέρει και πολλά, καθώς ήδη, ακόμα και χωρίς ελάφρυνση, οι δαπάνες για τα επόμενα χρόνια βρίσκονται κάτω από το όριο αυτό, με μόνη εξαίρεση τα έτη 2022 και 2023, εμπόδιο που μπορεί να ξεπεραστεί εύκολα ακόμα και χωρίς μέτρα ουσιαστικής ελάφρυνσης εάν τελικά υιοθετηθεί το 15%.
Αντίθετα, το ΔΝΤ ζητεί ουσιαστικά μέτρα, ενώ και η Κομισιόν ετοιμάζει την δική της αξιολόγηση βιωσιμότητας, η οποία θα παίξει και αυτή σημαντικό ρόλο καθώς μπορεί να αναδείξει την ανάγκη βαθιάς αναδιάρθρωσης, σε αντίθεση με άλλες αναλύσεις που “δείχνουν” ότι το πρόβλημα μπορεί να αντιμετωπιστεί σε βάθος 15ετίας.
Το “κλειδί”, πάντως, είναι ότι την ώρα που το νομοσχέδιο με τα προαπαιτούμενα βρίσκεται στη Βουλή, όλοι συνδέουν το ζήτημα της ελάφρυνσης του χρέους με την προώθηση των μέτρων που έχουν συμφωνηθεί.
Ακόμα και ο “φιλικός” προς την Ελλάδα Πιερ Μοσκοβισί εμφανίζεται θετικός στο να ξεκινήσει η συζήτηση για το χρέος, θυμίζει όμως με έμφαση ότι η χώρα μας θα πρέπει να τηρήσει τις υποχρεώσεις της και να ολοκληρώσει με επιτυχία την πρώτη αξιολόγηση.
Εάν επιτευχθεί ο στόχος αυτός, η συζήτηση για το χρέος μπορεί να ξεκινήσει Νοέμβριο και αυτό θα είναι αρκετά σημαντικό κέρδος για την ελληνική πλευρά, δεδομένου ότι για πρώτη φορά το ζήτημα θα έρθει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων, παρότι η πολιτική απόφαση για νέα μέτρα ελάφρυνσης έχει ληφθεί ήδη από το 2012.
Κάτι τέτοιο θα είναι ένα σημαντικό βήμα για να αλλάξουν οι προσδοκίες για την Ελλάδα στο εξωτερικό και να δημιουργηθούν προϋποθέσεις για εισροή κεφαλαίων και επιστροφή καταθέσεων στις τράπεζες.
Κάνε like στη σελίδα μας στο Facebook
Ακολούθησε μας στο Twitter
Κάνε εγγραφή στο κανάλι μας στο Youtube
– Αναφέρεται ως πηγή το ertnews.gr στο σημείο όπου γίνεται η αναφορά.
– Στο τέλος του άρθρου ως Πηγή
– Σε ένα από τα δύο σημεία να υπάρχει ενεργός σύνδεσμος