Οι ταινίες της εβδομάδας: Επίσημες συμμετοχές, ταινίες για οικογενειακά παράξενα και ένα τρένο που σταματημό δεν έχει, μας ταξιδεύουν

Επίσημες συμμετοχές που χάνουν -αδικαιολόγητα- την πρωτιά, επανεκδόσεις ή ταινίες που εμπνέονται από τα οικογενειακά παράξενα και ένα τρένο που σταματημό δεν έχει, μας ταξιδεύουν την πρώτη εβδομάδα του Αυγούστου στους Ελληνικούς Θερινούς.

Επίσημη Συμμετοχή

Ο πιο σοβαρός και αστείος φόρος τιμής στην 7η τέχνη, τη δημιουργία των μεγάλων οτέρ, τις θυσίες των καλλιτεχνλών για την τέχνη και την ανουσιότητα των βραβείων που προδίδει μόνο το ποιόν της επιτροπής ή του μάρκετινγκ. Αυτή η εμπνευσμένη ταινία με τίτλο «Επίσημη Συμμετοχή» ξεγυμνώνει την τέχνη που μέσα από τα πειράματα της κατάντησε το πείραμα να γίνει φορμαλισμός, την ερμηνεία να γίνει άσκηση και τον/την διαπρεπή σκηνοθέτη/ι να υπερβαίνει το εγώ του/της με περισσότερο και μεγαλύτερο εγώ. Η ξεκαρδιστική αγωνία που πηγάζει από το έργο τω ν Mariano Cohn και Gastón Duprat, είναι πρωτότυπη και αφοπλιστική. Αν και η πρόφαση της ταινίας είναι χτιστεί μια κωμωδία καταστάσεων από την σύγκρουση του εγωϊσμού τριών πολυτάλαντων (ο καθένας στον τομέα του) καλλιτεχνών, η «Επίσημη Συμμετοχή» γίνεται εργαλειακά μια μελέτη στη σημασία της πρωτιάς, της επιβράβευσης, της επιβεβαίωσης των μύθων και της ανεξάντλητης μοναξιάς που προκύπτει από τον αγώνα να παραμένεις αγαπητός. Αβίαστη ερμηνεία από τον Αντόνιο Μπαντέρας και εξαιρετικά καλογραμμένος χαρακτήρας αυτός που υποδύεται η Πενέλοπε Κρούθ (απόλυτα βασισμένος στην Μαρίνα Αμπράμοβιτς).

Bullet Train

Με τον αέρα μιας πρωτόλεια πρώτης γενιάς περιπέτειας του Ταραντίνο (από αυτές που είχαν ακόμα γούστο, βλέπε Kill Bill και Jackie Brown) και ρυθμικά εφεδίστικης φάρσας Γκάι Ρίτσι, έρχεται η φαρσική περιπέτεια του καλοκαιριού. Στο «Bullet Train» του Ντέιβιντ Λιτς, ταινίας βασισμένη στο μπεστ σέλερ μυθιστόρημα του Κοτάρο Ισάκα «Maria Beetle», ο «Πασχαλίτσα» (Μπραντ Πιττ), πρέπει να μεταφέρει ένα χαρτοφύλακα από το Τόκιο στην Μαριόκα σε ένα τραίνο υψηλής ταχύτητας με αρκετούς συνεπιβάτες που επιθυμούν το αντίθετο. Γέλιο και δράση σε μια ταινία που θα θυμίσει στο box office ότι το «Top Gun: Maverick» έχει ανταγωνιστή. Η Σάντρα Μπούλοκ, ως Μαρία Μπιτλ, στις ευχάριστες (σύντιομες) εκπλήξεις της ταινίας (με λίγες παραπάνω πλαστικές). Και η ταινία με αυτό το καταιγιστικό μοντάζ, όπως ορίζει και ο τίτλος, «Πάει τραίνο» (αρκεί να έχετε περίπου δυο-μιση ώρες να χαλάσετε σε αυτό το ταξίδι).

Διακοπές με την Οικογένεια

Στο «Γάμος Αλά Ελληνικά» μια γαμήλια τελετή με Ελληνικό χρώμα έδειχνε παγκοσμίως ότι όλοι κρύβουμε έναν Έλληνα (ή Ελληνάρα) μέσα μας. Στην τριλογία «Θεέ μου τί σου Κάναμε», όλοι λίγο ως πολύ συναισθανθήκαμε ότι οι πολιτισμικές διαφορές εξισσόνονται όταν η οικογένεια αναγκάζεται να αγκαλιάσει την όποια διαφορετικότητα. Στο «Crazy-Ritch Asians», οι χυδαία πλούσιοι ασιάτες εξίσωσαν το παραμύθι της σταχτοπούτας στον παγκόσμιο εμπορικό κινηματογραφικό χάρτη. Στο «Διακοπές με την Οικογένεια», επιχειρείται ένα πάρντρεμα των παραπάνω συνταγών, δυστυχώς με ξαναζεσταμένα φαγητά και αστεία. Ο Τζο Κόι θα προσπαθήσει να στήσει μια κωμωδία παρεξηγήσεων γύρω από τις διακοπές του Πάσχα, όταν όλα τα μέλη μιας οικογένειας συγκεντρώνεται για να γιορτάσουν μαζί. Με καθαρή αμερικανοποίηση και εστίαση σε αστείες καταστάσεις που αφορούν περισσότερο την ασιατο-αμερικανική κοινωνία. Τα αυγά όμως σπάνε στο νερόβραστο βράσιμο και το αναστάσιμο μήνυμα έρχεται μόνο όταν ολοκληρωθεί η ταινία. Κρίμα γιατί είχε τουλάχιστον δύο ιδιαίτερα αστείες σκηνές που προσπάθησαν να σώσουν την σταύρωση των θεατών μετατρέποντας σε εβδομάδα των παθών τις ύστερες μέρες της Μεγάλης Εβδομάδας.

Atlantic City

Το αφιέρωμα των πέντε επανεκδόσεων του Λουί Μαλ συνεχίζεται με το «Atlantic City». Στην αγγλόφωνη ταινία του εμβληματικού γάλλου σκηνοθέτη, μια ιστορία αγάπης θα κινδυνέψει από τον κόσμο της μαφίας. Είναι τουλάχιστον μαγικό πως ο Μαλ, κάνει μια τόσο «pas mal» μετάβαση στον διεθνή κινηματογράφο, που κερδίζει μάλιστα πέντε υποψηφιότητες για Όσκαρ. Ο Μπαρτ Λάνκαστερ και η Σούζαν Σαράντον, ενταγμένοι απόλυτα στο κλίμα, δίνουν τον καλύτερο (μέχρι τότε) εαυτό τους.

Το Μαγαζάκι της Κεντρικής Οδού

Φέτος έχουμε τιμήσει τον κλασσικό Τσεχοσλοβάκικο κινηματογράφο με επανεκδόσεις όπως τους «έρωτες μιας ξανθιάς» ή την «Κοιλάδα των Μελισσών». Στο «Μαγαζάκι της Κεντρικής Οδού», που είχε επαναδιανεμηθεί σε αποκατεστημένη κόπια πριν από 7 περίπου χρόνια, ταινία που κέρδισε και ξενόγλωσσο Όσκαρ, και ενέπνευσε αρκετούς μεταγενέστερους ρομαντικούς δημιουργούς του Αμερικανικού κινηματογράφου, βλέπουμε στη γερμανοκρατούμενη Σλοβακία του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου έναν άβουλος ξυλουργός να αναλαμβάνει τη διαχείριση ενός μαγαζιού που ανήκει σε μια γηραιά Εβραία, η οποία δεν καταλαβαίνει τι γίνεται γύρω της. Το πείραμα, κάτω τραβηγμένα, επαναλήφθηκε και στο «Αντίο Λένιν» χρόνια αργότερα, με αντίστοιχη επιτυχία, επιβεβαιώνοντας ότι οι καλές -και απλές- συνταγές δύσκολα αποτυγχάνουν.