Δύο χρόνια άνεργος ο Χρήστος. Ψάχνει να βρει δουλειά, αλλά…η φράση του μένει μισοτελειωμένη. Αμέσως μετά παίρνει μια ανάσα και συνεχίζει «ευτυχώς που υπήρχε η “Σχεδία” και μπορώ να τα βγάζω πέρα. Αν δεν υπήρχε αυτό το περιοδικό όλα θα ήταν πολύ πιο δύσκολα».
Μετά από δέκα χρόνια δουλειάς απολύθηκε, «Έβλεπα, ακόμη και πριν απολυθώ, ότι τα πράγματα δεν πήγαιναν καλά, όταν κάποιος έβγαινε σε σύνταξη δεν γινόταν αναπλήρωση του κενού, όλα έδειχναν ότι θα έρθει η σειρά μου. Ποτέ δεν πίστευα, όμως, ότι θα συμβεί και μάλιστα τόσο γρήγορα.» δηλώνει. Προσπάθησε να βρει δουλειά στη δημοτική αγορά. Δεν τα κατάφερε. «Απογοητεύτηκα» δηλώνει ο Χρήστος και σημειώνει ότι τρεις μήνες μετά την απόλυσή του ξεκίνησε να δουλεύει στη «Σχεδία».
« Είμαι ευχαριστημένος, έχω κάτι για να ζήσω» προσθέτει σημειώνοντας ότι κάποια στιγμή θα δώσει και τη δική του συνέντευξη στην τελευταία σελίδα του περιοδικού.
Στέκεται στην άκρη του δρόμου και πουλά το περιοδικό . «Μ’ αρέσει η επικοινωνία με τον κόσμο. Όταν ήμουν στο εργοστάσιο είχα να κάνω μόνο με ένα μηχάνημα. Εδώ είναι διαφορετικά. Επικοινωνώ με τον κόσμο, ανοίγω την ψυχή μου, μου ανοίγονται κι εκείνοι» δηλώνει ο Χρήστος που παρά την πολύωρη ορθοστασία και την έκθεση του στο κρύο δεν χάνει το ενδιαφέρον του για το συνάνθρωπο.
«Οι πιο πολλοί που περνούν και με βλέπουν νοιάζονται αληθινά» δηλώνει και προσθέτει «υπάρχουν και κάποιοι βέβαια που μιλούν απαξιωτικά. Πάντα υπάρχουν περίεργοι». Τον αφήνουμε με τα περιοδικά της «Σχεδίας» στα χέρια. Στέκεται σιωπηλός στο κέντρο της πόλης και περιμένει καλύτερες μέρες. «Δεν μπορεί κάτι καλό θα γίνει» ψιθυρίζει «ταξιδεύοντας» με τη «Σχεδία» του.
Φώτο:Ο Χρήστος με τη «Σχεδία» στα χέρια. Φωτογράφος: Μαρία Νικολάου
Κάνε like στη σελίδα μας στο Facebook
Ακολούθησε μας στο Twitter
Κάνε εγγραφή στο κανάλι μας στο Youtube
– Αναφέρεται ως πηγή το ertnews.gr στο σημείο όπου γίνεται η αναφορά.
– Στο τέλος του άρθρου ως Πηγή
– Σε ένα από τα δύο σημεία να υπάρχει ενεργός σύνδεσμος