35χρόνια εργάζονταν ως οργανοπαίκτης ο κος Τερίκ από την Κομοτηνή. 35 χρόνια που «κύλησαν», όπως λέει, με το μπουζουκάκι του συντροφιά. Ωστόσο, η Κρίση κατάφερε να χωρίσει αυτό το αχώριστο δίδυμο , καθώς δεν υπήρχε πια δουλειά και για τους δύο.
«Ο κόσμος τώρα ούτε καν στους γάμους δεν ζητά ζωντανή ορχήστρα. Οι άνθρωποι κοιτούν να την βγάλουν όσο πιο οικονομικά γίνεται » δηλώνει και εξηγεί «ακόμη και τα μικρά γλέντια που έστηναν εύκολα οι παρέες , κι αυτά έχουν χαθεί. Τώρα πολύ δύσκολα ανοίγεται ο άνθρωπος, πόσο μάλλον να καλέσει κι άλλους στην παρέα και να χρειαστεί την παρουσία μουσικού.»
Έτσι, τώρα ο ίδιος ασχολείται με την καλλιέργεια της γης. Βοηθάει στο ψιλικατζίδικο της συζύγου του. Αλλά και ψάχνει μεροκάματο σε όποιο χώρο βρει, αρκεί, όπως λέει, «να είναι τίμια δουλειά». «Ο κόσμος βγαίνει στην αγορά περπατάει , αλλά δεν αγοράζει» παρατηρεί ο κος Τερίκ σημειώνοντας «Κάνω ό,τι μπορώ για να βγάλω το ψωμί μου με τίμιο τρόπο» δηλώνει και στα διαλείμματα της δουλειάς αναπολεί τα χρόνια που έζησε ως μουσικός σκορπώντας μελωδίες και νότες.
«Σκέφτομαι πώς περνούσαμε και πώς περνάμε τώρα και μου φεύγει το μυαλό» δηλώνει ο λαϊκός οργανοπαίκτης σημειώνοντας πως τώρα πια ακόμη κι ένα απλό μεροκάματο στα χωρά φια της περιοχής δύσκολα βγαίνει. «Οι αγρότες που χρειάζονται χέρια προτιμούν να παίρνουν Βούλγαρους εργάτες, παρά κάποιον ντόπιο» δηλώνει με πίκρα και γυρίζοντας το χρόνο πίσω, έστω νοερά, βλέπει τον εαυτό του στην πίστα να κρατά πάλι το μπουζουκάκι του και νιώθει την ίδια χαρμολύπη να τον αγγίζει πάλι.
Φώτο:Ο κος Τερίκ Φωτογράφος:Μαρία Νικολάου
Κάνε like στη σελίδα μας στο Facebook
Ακολούθησε μας στο Twitter
Κάνε εγγραφή στο κανάλι μας στο Youtube
– Αναφέρεται ως πηγή το ertnews.gr στο σημείο όπου γίνεται η αναφορά.
– Στο τέλος του άρθρου ως Πηγή
– Σε ένα από τα δύο σημεία να υπάρχει ενεργός σύνδεσμος