Ήταν το 1975, όταν άφηνε το χωριό του, τη Νέα Μεσημβρία της Χαλκιδικής ο Νίκος Δεμερτζής, φοιτητής της Νομικής Σχολής από τους πρώτους στο Δ.Π.Θ. Ήρθε το 1975, τον Οκτώβριο εκείνης της χρονιάς έκανε την εγγραφή του και τον Ιούνιο του 1980 ορκίστηκε παίρνοντας το πτυχίο του.
«Τα καλύτερα μου χρόνια είναι στην Κομοτηνή» δήλωσε στην ΕΡΤ Κομοτηνής και στην εκπομπή «Καθημερινές Ιστορίες» (20-7-2021) και σημείωσε «Πέρασα πολύ καλά. Θυμάμαι πάντα με Νοσταλγία την πόλη και τη θεωρώ δεύτερη πατρίδα μου. Εδώ «δεθήκαμε» πάρα πολύ με τα παιδιά της προηγούμενης χρονιάς το 1974 και με τα επόμενα παιδιά, ιδίως τα πρωτα τρία –τέσσερα έτη ήμασταν πολύ δεμένοι, ήμασταν μια μεγάλη παρέα κι από τότε είμαστε φίλοι με όλους. Τη γυναίκα μου τη γνώρισα το 1976 που ήρθε και εκείνη πρωτοετής φοιτήτρια στη Νομική κι από τότε παντρευτήκαμε και ήμαστε μαζί μέχρι σήμερα».
Λίγο επιφυλακτικοί απέναντι στην τοπική κοινωνία. Αργότερα δεθήκαμε και απέκτησα και πολλές φιλίες στην Κομοτηνή τις οποίες διατηρώ μέχρι σήμερα. Αργότερα οι Κομοτηναίοι μας δέχτηκαν επίσης, μας έβαλαν στα σπίτια τους. Ποτέ δεν ένιωσα την κοινωνία της Κομοτηνής εχθρική, λίγο συνεσταλμένη στην αρχή, αλλά αυτό μονάχα και τίποτα άλλο. Δούλεψα μάλιστα όταν είχα οικονομικές δυσκολίες και γνώρισα πολλούς Κομοτηναίους».
»Όταν ερχόταν οι νέοι φοιτητές λέγαμε οι παλιότεροι: «εδώ είμαστε, να δούμε τις νέες και να διαλέξουμε» έτσι γνώρισα τη γυναίκα μου. Ήταν μια ταβέρνα, μια καφετέρια και λίγο στο γήπεδο του Πανθρακικού τα στέκια. Δεθήκαμε και περάσαμε μαζί».
Από τη Νέα Μεσημβρία της Θεσσαλονίκης ο ίδιος, τριάντα χρόνια κάτοικος Σιδηροκάστρου Σερρών, από όπου και η σύζυγός του. Κι όμως θεωρεί την Κομοτηνή δεύτερη πατρίδα του, «ακούω Κομοτηνή και συγκινούμαι και τη θεωρώ δική μου πόλη» λέει.
Στο πλευρό του η Παναγιώτα Καλίγγα, ήταν 6 Νοεμβρίου του 1976 πρωτοετής φοιτήτρια στο ΔΠΘ που γράφτηκε στη Νομική και στις 28 Νοεμβρίου, όπως μας είπε, «τα φτιάξαμε». Γυρίζοντας το χρόνο πίσω αποκαλύπτει «πρώτη φορά τον είδα στην υπόγεια ταβέρνα, στην Νυχτερίδα. Τραγουδούσε Μάνο Λοϊζο και με εντυπωσίασε”, στη Λέσχη και στο γήπεδο του Πανθρακικού ακολούθησαν οι υπόλοιπες συναντήσεις και η σχέση τους που κατέληξε σε γάμο και οικογένεια. “45 χρόνια είμαστε μαζί” σημειώνει με εμφανή χαρά. Μιλώντας για την Κομοτηνή επισημαίνει ότι είναι για εκείνη η «ώρα» που έφυγε από τους γονείς της «Ήρθα εδώ. Βρήκα την ελευθερία μου, τον έρωτα μου, τις ιδέες μου, έτσι θεωρώ ότι είναι το ρομαντικό κομμάτι της ζωής και με την πρώτη ευκαιρία ερχόμαστε. Δεν χάνουμε κανένα από τα re-union».
Θυμάται από την εποχή τη συναδελφικότητα. «Ήμασταν όλοι μια παρέα, όλοι μια οικογένεια, μια Σχολή, μόνο η Νομική» δηλώνει ο σύζυγός της και παρατηρεί την πόλη σήμερα λέγοντας «Η Κομοτηνή έχει αλλάξει τελείως, έχει επεκταθεί με νέα σπίτια, νέες αγορές , δεν θυμίζει σε τίποτα αυτή που ήταν τότε».
Πρωτοετής φοιτητής το 75 έκανε παρέλαση σε αυτή την πόλη σε μια διαφορετική κεντρική πλατεία. «Θυμάμαι τις προεκλογικές περιόδους όλων των πολιτικών. Μιλούσαν και έκανε αντίλαλο η πλατεία ήταν τόσο άδεια ιδίως το χειμώνα που δεν είχε και πολύ κόσμο». Και η γυναίκα του, η κα Γιώτα Καλίγγα θυμάται: «Κάναμε τους χορούς μας στη Λέσχη, θυμάμαι σαν τώρα τον φοιτητή τότε Λάκη Λαζόπουλο να παριστάνει τον Τσάτσο γονατιστός για να δείξει και το ύψος του, τις φίλες μου άμαθες στο αλκοόλ με το πρώτο ποτήρι λιποθυμούσαμε».
Γελούν ακόμη και σήμερα σκεπτόμενοι την μικρή «επανάσταση» των φοιτητριών «Ήμασταν στην Εστία θηλέων, δεν επιτρεπόταν οι επισκέψεις στην Εστία αρρένων, απαγορευόταν οι μετακομίσεις. Και κάποια στιγμή τα κορίτσια κάναμε κατάληψη στην εστία αρρένων, μπήκαμε με το έτσι θέλω μέσα και κάναμε κατάληψη στα δωμάτια των αγοριών και πετύχαμε με την «επανάσταση» μας να πηγαίνουμε ελεύθερα στα δωμάτια των αγοριών».
Ρεπορτάζ-κείμενο-φωτογραφίες:Μαρία Νικολάου
Κάνε like στη σελίδα μας στο Facebook
Ακολούθησε μας στο Twitter
Κάνε εγγραφή στο κανάλι μας στο Youtube
– Αναφέρεται ως πηγή το ertnews.gr στο σημείο όπου γίνεται η αναφορά.
– Στο τέλος του άρθρου ως Πηγή
– Σε ένα από τα δύο σημεία να υπάρχει ενεργός σύνδεσμος