Ο Κιαμίλ Αζίζ είναι τσαγκάρης, ένας από τους δύο – τρεις που έχουν απομείνει στην Κομοτηνή να επιδιορθώνουν παπούτσια με παραδοσιακό τρόπο. Γνώρισε τον πεθερό του πριν τριάντα χρόνια. «Εκείνος είχε το τσαγκαράδικο. Εγώ πήγαινα και τον βοηθούσα. Μετά το ανέλαβε ο εγγονός του, ο γιος μου δηλαδή, κι εγώ πήγαινα πάλι και τον βοηθούσα. Τώρα όμως το ανέλαβα εγώ καθώς εκείνος θέλησε να ασχοληθεί με κάτι άλλο και συνεχίζω τη λειτουργία του στον ίδιο χώρο με τα ίδια εργαλεία, κάποια από τα οποία έχουν 70 και πλέον χρόνια ζωής» δήλωσε στην ΕΡΤ Κομοτηνής και στην εκπομπή «Καθημερινές Ιστορίες».
Κρατά το σφυρί στα χέρια του. Δίπλα του το κουτί με την κόλα ανοιχτό, απλώνει τη μυρωδιά της στο χώρο. «Δεν θέλω να χαθεί αυτή η οικογενειακή παράδοση» λέει και σπεύδει να προσθέσει πώς για να ασκήσεις αυτή την Τέχνη του επιδιορθωτή θα πρέπει να την γνωρίζεις από μικρός, να έχουν «ψηθεί» τα χέρια σου από τη δουλειά. Είναι μια τέχνη που «χάνεται», όπως συμβαίνει και με τα άλλα παραδοσιακά επαγγέλματα. Στην Κομοτηνή έχουμε μείνει μόνο 2-3 παλαιοί τσαγκάρηδες και τώρα η Πανδημία έκανε ακόμη πιο δύσκολα τα πράγματα. Με ενοίκια και λογαριασμούς ρεύματος να περιμένουν να πληρωθούν και με λιγότερη δουλειά. Ο κόσμος κλείστηκε μέσα , φοβήθηκε, δεν θέλει να έχει επαφές με τον κόσμο και την αγορά, κάνει απλά τα απαραίτητα» είπε.
Μιλώντας για την δουλειά του σημείωσε ότι: « Όταν κολλάμε ένα παπούτσι πρέπει να είναι καθαρό για να γίνει καλή δουλειά και να έχει αποτέλεσμα. Τα ακριβά παπούτσια δεν είναι πολλά. Τα καλά φαίνονται από το μείγμα από το δέρμα. Ο κόσμος αγοράζει παπούτσια από τις λαϊκές πια, ψάχνει για προσφορές. Η νεολαία αγοράζει ακριβά αθλητικά παπούτσια κοιτά να είναι μάρκας». Κάθε μέρα από το πρωϊ μέχρι το μεσημέρι και τα απογεύματα της Τρίτης και της Πέμπτης ο κος Κιαμίλ Αζίζ είναι στο παραδοσιακό του ραφτάδικο.
Εκεί με την μηχανή ραψίματος, την κόλλα, την τανάλια και το σφυρί. Όλα απαραίτητα εργαλεία για τη δουλειά του, «φαγωμένα» από την πολύ χρήση, και πιο εκεί μηχανή για το ξύσιμο και το γυάλισμα να γίνεται πάντα με βερνίκι. Στα 56 του χρόνια γνωρίζει καλά πως: «Αν δεν αγαπάς μια δουλειά, δεν μπορείς να την κάνεις». Μια δουλειά που του έδωσε πολλά «μαθήματα», όπως και οι άνθρωποι με τους οποίους συνεργάστηκε « Να βοηθάς τον κόσμο, να του εξηγείς και να είσαι πάντα ειλικρινής» λέει και προσθέτει: «Ποτέ δεν θα κάνεις δουλειά μόνο για τα χρήματα και ποτέ δεν θα λες ψέματα για να βγάλεις λεφτά» επιστρέφοντας στη δουλειά και στο παπούτσι που κρατά στα επιδέξια χέρια του.
Ρεπορτάζ κείμενο φωτογραφίες: Μαρία Νικολάου
Κάνε like στη σελίδα μας στο Facebook
Ακολούθησε μας στο Twitter
Κάνε εγγραφή στο κανάλι μας στο Youtube
– Αναφέρεται ως πηγή το ertnews.gr στο σημείο όπου γίνεται η αναφορά.
– Στο τέλος του άρθρου ως Πηγή
– Σε ένα από τα δύο σημεία να υπάρχει ενεργός σύνδεσμος