Ροδόπη: Η φθινοπωρινή μοναξιά του Ιάσμου

Με το φθινοπωρινό αεράκι να καλωσορίζει τον επισκέπτη και να συνοδεύει το τελείωμα της ημέρας κατεβαίνουμε αργά το απόγευμα Τετάρτης στον Ίασμο της Ροδόπης. Λίγοι οι άνθρωποι που κινούνται στους δρόμους. Τα καταστήματα κλειστά. Τα καφενεία με ελάχιστες παρέες. «O Ίασμος στηρίζεται στην αγροτιά, μαζεύτηκαν στα σπίτια τους οι άνθρωποι, δεν θα βρείτε κανέναν» σχολιάζει ένας νεαρός επαγγελματίας στο χώρο της εστίασης.

Το καλοκαίρι, όπως ανέφερε στο ertnewsdev.oryx.gr η κίνηση δεν έλειψε από το χώρο του με τον ίδιο και τους συναδέλφους του να εργάζονται ικανοποιητικά. Τώρα, όμως, «αρχίζουν τα δύσκολα». Μειωμένη η κίνηση, παρατηρήσαμε και τον ακούσαμε να απαντά: «Πάντα έτσι τέτοια εποχή, στηριζόμαστε στην πελατεία μας».
Στην κίνηση και στα έξοδα που τρέχουν στέκεται και ο ιδιοκτήτης περιπτέρου του Ιάσμου. «Μόλις σώθηκαν οι μέρες των αδειών για τους ντόπιους μετανάστες που δουλεύουν σε άλλες χώρες μέλη της ΕΕ τελείωσε και για εμάς η επιπλέον κίνηση, επιστρέψαμε στα παλιά και γνώριμα» δήλωσε και στάθηκε στο διπλασιασμό του ηλεκτρικού ρεύματος που θα πρέπει να πληρώσει για το τετράμηνο που προηγήθηκε «από τα πεντακόσια (500) ευρώ πέρσι, στα χίλια (1000) ευρώ φέτος». Διάχυτος ο προβληματισμός του για το εργασιακό του μέλλον. «Όταν βλέπεις να αγοράζουν χύμα τσιγάρα αντιλαμβάνεσθε ότι τα οικονομικά των ανθρώπων της περιοχής δεν είναι ανθηρά».
Προχωρώντας λίγο πιο κάτω σε ένα από τα στέκια που μάλλον το καλοκαίρι συγκεντρώνει το νεαρόκοσμο της περιοχής μια γυναίκα με την κόρη της συζητούν χαμηλόφωνα, ένας κύριος πιο απόμερα στο μισοσκόταδο απολαμβάνει το ρόφημα του. «Ζούσα δεκαπέντε χρόνια στον Ίασμο. Έφυγα πριν ένα χρόνο. Αυτό που μου κάνει εντύπωση είναι η έλλειψη νέου κόσμου» ανέφερε η γυναίκα.
Στη φυγή του κόσμου θα στεκόταν λίγο αργότερα ένας νεαρός που έπαιρνε τις ανάσες του απολαμβάνοντας την ηρεμία του κήπου του. «Σχεδόν διακόσια (200) άτομα όλοι νέοι μετανάστευσαν σε χώρες της Ευρώπης για εργασία. Μένουν για κάποιο διάστημα εκεί. Επιστρέφουν για λίγο και ύστερα φεύγουν ξανά» μας είπε.
Η έλλειψη θέσεων εργασίας και το αίτημα να δημιουργηθούν νέες συντρόφευε τις κουβέντες όλων. «Να δοθεί η δυνατότητα να μείνουν οι νέοι και οι νέες και να δουλέψουν στον τόπο τους» ανέφεραν.
Η «ψυχή του Ιάσμου είναι σε αυτούς που μένουν, αλλά και σε αυτούς που φεύγουν σκέφτομαι. Κι όταν στις θερινές ανάπαυλες ανταμώνουν, τότε ο χτύπος, ο παλμός του τόπου, ακούγεται πιο δυνατός. Όταν οι δρόμοι τους χωρίζουν, τότε η φθινοπωρινή μοναξιά του Ιάσμου συντροφεύει και τη δική μας αναχώρηση.