Μαθητές Λυκείου μελετούν το περιβαλλοντικό τραύμα του Πηλίου και παρουσιάζουν εργασία σε Διεθνές Συνέδριο

Την εργασία τους με θέμα την αποτύπωση του περιβαλλοντικού τραύματος του Πηλίου, τραύμα που άφησαν πίσω τους οι καταστροφικές πλημμύρες που έπληξαν το Ανατολικό Πήλιο και συγκεκριμένα το δήμο Ζαγοράς Μουρεσίου το Φεβρουάριο του 2018, θα παρουσιάσουν αύριο Παρασκευή απόγευμα, σε διεθνές συνέδριο που διοργανώνεται από το Τμήμα ΙΑΚΑ του Π.Θ. οι μαθητές της Β’ Λυκείου του Λυκείου Τσαγκαράδας.

Την εργασία εκπόνησαν με υπεύθυνη καθηγήτρια τη φιλόλογο του σχολείου αλλά συγχρόνως και φοιτήτρια του Τμήματος Κοινωνικής Ανθρωπολογίας του ΙΑΚΑ, Μαρία Γεωργαντζή και σε συνεργασία με το Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας με υπεύθυνη καθηγήτρια την Μιμίνα Πατεράκη.

Πρόκειται για το διεθνές συνέδριο, The Virtual, Otherwise 2022 που ξεκινά σήμερα στο Πορφυρογένειο Ίδρυμα της Αγριάς και θα ολοκληρωθεί στις 4 Ιουνίου. Το πρόγραμμα συνδυάζει την προβολή των μαγνητοσκοπημένων keynote και πάνελ, live διαδικτυακές συζητήσεις με ανθρωπολόγους σε διάφορα σημεία του κόσμου και παράλληλες δράσεις (podcast, εκθέσεις, παιχνίδια, μουσική, προβολές, θεατρικό εργαστήρι) που θα διεξάγονται δια ζώσης.

Μιλώντας στην ΕΡΤ Βόλου, τόσο η κ. Γεωργατζή όσο και οι μαθήτριες Εύα Ρηγάκη και Ναταλία Τζίκα, ως εκπρόσωποι μιας ομάδας δέκα μαθητών που συμμετείχαν στο project, επισήμαναν ότι η εμπειρία από την εκπόνηση αυτής της έρευνας ήταν πολύ σημαντική καθώς είχαν την ευκαιρία να μιλήσουν με πολλούς από τους πληγέντες από τις πλημμύρες, και βίωσαν την απελπισία τους, τις δυσκολίες που αντιμετώπισαν να σταθούν στα πόδια τους ενώ στην πλειοψηφία τους, ακόμη και σήμερα δεν έχουν αποζημιωθεί. Η εργασία τους περιλαμβάνει μαρτυρίες των πληγέντων, φωτογραφίες από τις ζημιές που έγιναν σε υποδομές και σπίτια ενώ το φωτογραφικό υλικό θα εκτεθεί σε αίθουσα του Πορφυρογένειου όπου διεξάγεται το συνέδριο. “Πως μπορούμε αλήθεια να ξανοιχτούμε σε έναν κόσμο όπου τίποτε δεν είναι έτοιμο και όπου όλα μπορούν να συμβούν; Μπορεί η έκθεση στο άγνωστο να αναδειχθεί σε τρόπο αναζήτησης μάθησης και δημιουργίας;” είναι το βασικό ερώτημα που απαντά η εργασία.

Η Εύα Ρηγάκη επισήμανε ότι “ούτε οι υποδομές όλες έχουν αποκατασταθεί ούτε βέβαια έχουν αποζημιωθεί οι κάτοικοι και παραμένουν τα προβλήματα”. Επιπλέον η Ναταλία Τζίκα τόνισε ότι όλοι “οι συνεντευξιαζόμενοι μίλησαν για την οικονομική ζημιά, αλλά στάθηκαν κυρίως στο ψυχικό τραύμα, γιατί έχασαν τα σπίτια που μεγάλωσαν και είχαν τις αναμνήσεις τους”.

Από την πλευρά της η κ. Γεωργατζή ανέφερε ότι στο πλαίσιο της αξιολόγησης των σχολικών μονάδων έπρεπε να δημιουργηθούν ομάδες για να επιλεγεί μία δράση και να παρουσιαστεί στο σχολείο. “Εμείς διαλέξαμε τη δράση “Το σχολείο ανοιχτό στην κοινωνία”. Μέσω αυτής της έρευνας που έκαναν τα παιδιά προσπαθήσαμε να ανοίξουμε το σχολείο στην κοινωνία και να φέρουμε την κοινωνία στο σχολείο. Να υπάρχει δηλαδή μια διασύνδεση και ταυτόχρονα μια διασύνδεση μεταξύ Β’θμιας και Γ’θμιας Εκπαίδευσης”.

Σημαντική ήταν η συμβολή της Πηνελόπης Παπαηλία, αναπληρώτριας καθηγήτριας του Π.Θ. στο συγκεκριμένο Τμήμα και ψυχή του συνεδρίου, στην ολοκλήρωση του όλου προγράμματος.