Γυναίκες συγγραφείς ενώνουν τη φωνή τους κατά της έμφυλης βίας και των γυναικοκτονιών

Γυναίκες συγγραφείς υπογράφουν τη διακήρυξη κατά της έμφυλης βίας και των γυναικοκτονιών. Συγκροτούν το δίκτυο Γυναίκες Συγγραφείς κατά της Έμφυλης Βίας και των Γυναικοκτονιών «η φωνή της» και ενώνουν τις δυνάμεις τους ενάντια σε κάθε μορφή βίας, που συνδέεται με το φύλο.

Αναλυτικά το κείμενο, που φέρει τις υπογραφές τους:

Όλα ξεκίνησαν στον δρόμο, τον δημόσιο χώρο, στις συγκεντρώσεις στο Σύνταγμα. Στις 5 Φεβρουαρίου, γυναίκες συγγραφείς συνομίλησαν και συναποφάσισαν την ακόλουθη Διακήρυξη, επειδή δεν νοείται σιωπή ή αδιαφορία στα ολοένα εντεινόμενα φαινόμενα έμφυλης βίας στη χώρα μας. Στη διακήρυξη, κείμενο αφετηρίας καταλήξαμε, ως προσωρινή συντονιστική επιτροπή: Μαρία Κουρουτσίδου, Αργυρώ Μαντόγλου, Έφη Μαχιμάρη, Κατερίνα Παπαντωνίου, Ελένη Πριοβόλου, Κωνσταντία Σωτηρίου, Χρύσα Φάντη, σεβόμενες όλες τις απόψεις των 55 συγγραφέων που συμμετείχαν από την αρχή, με στόχο να απευθυνθούμε σε όσο το δυνατόν ευρύτερο κοινό χωρίς αποκλεισμούς.

ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ
ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΣΥΓΓΡΑΦΕΙΣ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΕΜΦΥΛΗΣ ΒΙΑΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΓΥΝΑΙΚΟΚΤΟΝΙΩΝ
«η φωνή της»

«Εμείς, γυναίκες συγγραφείς, αντιστεκόμαστε σε κάθε μορφή βίας που συνδέεται με το φύλο και επιθυμούμε να ενώσουμε  τη φωνή μας με τη φωνή γυναικών που κακοποιούνται, βιάζονται ή και θανατώνονται στο πλαίσιο της πατριαρχίας, φαινόμενο μοναδικής ιστορικής αντοχής, το οποίο αναπαράγεται και διαιωνίζεται και στη χώρα μας.

Είμαστε γυναίκες, είμαστε συγγραφείς και δεν μπορούμε να μείνουμε αμέτοχες.

Γνωρίζουμε πολύ καλά, και μέσω της δικής μας έμφυλης εμπειρίας, συχνά τραυματικής, πως η κάθε μορφή βίας σε βάρος των γυναικών, παραβιάζει το δικαίωμά τους στη ζωή, καθώς και το δικαίωμα να  απολαμβάνουν τη ζωή χωρίς διακρίσεις. Και απαιτούμε να μπει τέλος σε μια κατάσταση που δοκιμάζει και υπονομεύει τόσο τη δημοκρατία όσο και τον πολιτισμό. Το φαινόμενο της έμφυλης βίας συναντάται  σε όλες τις κοινωνίες και σε όλες τις κοινωνικές τάξεις, ανεξάρτητα από το επίπεδο ανάπτυξης, τον βαθμό πολιτικής σταθερότητας, την κουλτούρα, τη θρησκεία, τόσο στον δημόσιο όσο και τον ιδιωτικό χώρο. Γνωρίζουμε πολύ καλά, επίσης, πως ακραία μορφή έμφυλης βίας αποτελεί η γυναικοκτονία, ως η κορύφωση, κατά κανόνα, μακρόχρονων βίαιων συντροφικών/οικογενειακών σχέσεων. Έχουμε την πεποίθηση  πως η αιτία της, το βασικό κίνητρο του δράστη, είναι το φύλο του θύματος και συχνά η άρνηση συμμόρφωσής του στις πατριαρχικές επιταγές. Πρόκειται για σεξιστικό, τιμωρητικό έγκλημα, που εντάσσεται στο πλαίσιο μιας ευρύτερης πατριαρχικής πολιτικής επιβολής. Ωστόσο, η ελληνική πολιτεία και μάλιστα το νομικό της σύστημα, αρνείται να το αναγνωρίσει ως τέτοιο, να το ονοματίσει, να το εντάξει στη νομική γλώσσα/ ορολογία και ειδικότερα στον Ποινικό Κώδικα, όπως ζητούν τα γυναικεία και φεμινιστικά κινήματα και πολλοί επιστημονικοί φορείς, παρά τις 18 γυναικοκτονίες που καταγράφηκαν στη χώρα μας (οι ερευνήτριες ισχυρίζονται ότι ξεπερνούν τις 27) μόνο κατά το 2021.  Αρνείται ή δεν είναι σε θέση να επικεντρωθεί στον μισογυνισμό, μεταφέρει την ενοχή στα θύματα, αποδέχεται το διπλό πρότυπο ηθικής και, τελικά, αναδεικνύει και επιβεβαιώνει την αποτυχία της να προστατέψει τον μισό  πληθυσμό της χώρας.

Έτσι, συγκροτούμε το δίκτυο Γυναίκες Συγγραφείς κατά της Έμφυλης Βίας και των Γυναικοκτονιών «η φωνή της», με κύριο σκοπό να συνδράμουμε στην ανάδειξη και αναγνώριση του φαινομένου της γυναικοκτονίας ως σεξιστικού εγκλήματος και στην ευαισθητοποίηση της ελληνικής κοινωνίας απέναντι στην έμφυλη βία κάθε μορφής και σήμανσης. Συντασσόμαστε με τα γυναικεία/φεμινιστικά κινήματα, με  τις Επιτροπές Ισότητας των Ελληνικών Πανεπιστημίων, με γυναίκες και άντρες ακαδημαϊκούς, εργαζόμενες και εργαζόμενους, νέους και νέες, φοιτήτριες και φοιτητές, δημοσιογράφους, καλλιτέχνιδες και καλλιτέχνες, με ευαισθητοποιημένα ευρύτερα μέλη της κοινωνίας ασχέτως φύλου, μετέχουμε στην Πρωτοβουλία κατά των Γυναικοκτονιών,  υπογράφοντας τη σχετική διακήρυξη και αγωνιζόμαστε με όσα  μέσα διαθέτουμε για την εξάλειψη  κάθε μορφής βίας που συνδέεται με το φύλο».