Εχει δηλώσει ότι αισθάνεται Ευρωπαία με ελληνική καρδιά… Η διεθνούς φήμης μέτζο σοπράνο Αλεξάνδρα Γκράβας, στη συνέντευξη που παραχώρησε στη ΡΑΔΙΟΤΗΛΕΟΡΑΣΗ, στο στούντιο της ΕΡΤ, μιλάει με ενθουσιασμό για το ταξίδι της στην Κίνα, όπου θα παρουσιάσει το μουσικό πρόγραμμά της GREEK INSPIRATIONS, και θα εκπροσωπήσει τη χώρα μας σε μια πολιτιστική εβδομάδα αφιερωμένη στην ελληνική μουσική.
Συνέντευξη στην Ασπασία Κακολύρη
H Αλεξάνδρα Γκράβας, με την ξεχωριστή και λυρική φωνή της, έχει “ταξιδέψει” την ελληνική μουσική δίνοντας επιτυχημένες συναυλίες σε πολλές χώρες, στη Χιλή, στη Βραζιλία, στο Μεξικό, στη Γερμανία, στις Βρυξέλλες και αλλού.
Λίγο πριν αναχωρήσει για την Κίνα, όπου φιλοδοξεί να μαγέψει το κοινό με τις «Ελληνικές εμπνεύσεις» της, αποκαλύπτει πώς η γνωριμία της με τον βραβευμένο Κινέζο Ελληνιστή Λεωνίδα Liu οδήγησε στην πρόσκληση από το Εθνικό Θέατρο της Gulangyu, να συμμετάσχει σε μια εβδομάδα αφιερωμένη αποκλειστικά στην ελληνική μουσική, από τις 3 έως και τις 6 Ιουλίου.
Δίπλα της σ’ αυτή τη σημαντική στιγμή, η ερμηνεύτρια επέλεξε να έχει τους κορυφαίoυς Έλληνες σολίστες, τον πιανίστα Πέτρο Μπούρα, τη Δήμητρα Τριαναταφύλλου στο βιολί, τη Μαρίνα Κολοβού στο βιολοντσέλο, τον βαρύτονο Νικόλαο Ζιάζιαρη και τη Βιβή Γκέκα στο μαντολίνο.
-Είστε μέτζο σοπράνο, μεσόφωνος. Έχετε, όμως, καταφέρει στα ρεσιτάλ σας να «παντρέψετε» αρμονικά έργα Ελλήνων συνθετών όπως ο Θεοδωράκης και ο Χατζιδάκις με αυτά των κλασικών Μπετόβεν και Μπραμς. Πώς ανταποκρίνεται το κοινό σε αυτό το μουσικό «πάντρεμα»;
Μια χαρά! Όταν υπάρχει μια λογική εξέλιξη στο πρόγραμμα και οι διάφοροι συνθέτες δένουν θεματικά και έχουν μια συγκεκριμένα επιλεγμένη ροή, τότε το “πάντρεμα” γίνεται εύκολα, αρκεί εγώ να μπορέσω να ερμηνεύσω σωστά τους διάφορους συνθέτες. Αυτό είναι θέμα φωνητικής τεχνικής και φαντασίας, όπως και γνώσης για το πού βαδίζεις μουσικά και πού θέλεις να το πας το τραγούδι, δηλαδή τη συναυλία.
-Λένε ότι η μουσική είναι μια γλώσσα οικουμενική, δεν έχει σύνορα. Η γλώσσα, όμως, δημιουργεί εμπόδια; Εσείς, στη Σιαμέν, θα ερμηνεύσετε και δύο τραγούδια στα κινέζικα. Πόσο δύσκολο είναι να τα αποδώσετε σε μια ξένη, και όχι οικεία στο αυτί, γλώσσα;
Για μένα είναι μεγάλη χαρά να δοκιμάζομαι! Πρέπει να σας πω ότι η καθηγήτρια του τραγουδιού μου είναι Κινέζα και ζει στο Λονδίνο -η κυρία Loh Siew Tuan, και μάλιστα από τη Σιαμέν. Μια απίστευτη σύμπτωση! Την παρακάλεσα να με βοηθήσει κι έτσι έμαθα αυτά τα τραγούδια. Ελπίζω οι Κινέζοι να με καταλάβουν. Εγώ, πάντως, θα κάνω ό,τι μπορώ. Μάλιστα, έχω μάθει και κάποιες φράσεις για να μπορέσω να μιλήσω με το κοινό στη διάρκεια των συναυλιών.
Στο παρακάτω ηχητικό, ακούμε την Αλεξάνδρα Γκράβας να ερμηνεύει μοναδικά το αγαπημένο τραγούδι “Autumn leaves”.
-Στην Ελλάδα, πόσο εξοικειωμένοι είμαστε με την όπερα, με το λυρικό τραγούδι γενικά; Η μουσική μας παιδεία περιλαμβάνει αυτό το μουσικό είδος ή θεωρείτε ότι το λαϊκό τραγούδι είναι βαθιά ριζωμένο στην κουλτούρα του Ελληνα και δεν υπάρχει χώρος για κάτι άλλο;
Από ό,τι βλέπω και ακούω, οι οπερετικές παραστάσεις στην Αθήνα έχουν μεγάλο ακροατήριο και απευθύνονται σε όλο και μεγαλύτερο κοινό. Έχει μεγάλα ταλέντα, και δασκάλους, και όλοι προσπαθούν μέσα στις δύσκολες συνθήκες να δώσουν το καλύτερο. Γιατί, όπως ξέρουμε όλοι, όταν δεν υπάρχουν λεφτά, όλα δυσκολεύουν! Και οι τέχνες πληγώνονται πρώτες πρώτες. Μπορεί το λυρικό τραγούδι να μην είναι “number 1” σε ό,τι αφορά τους “fans” αλλά έχει αποκτήσει τον κόσμο του πια στην Ελλάδα. Υπάρχει χώρος για όλα τα είδη μουσικής σε αυτό τον τόπο. Ο Έλληνας λατρεύει τη μουσική και ταξιδεύει σε όλα τα είδη πέρα δώθε! Εγώ, όμως, είμαι κι ένας άνθρωπος που δεν μου αρέσει να σκέφτομαι σε κατηγορίες. Ή μου αρέσει κάτι ή δεν μου αρέσει. Αυτό είναι το κριτήριό μου!
H Αλεξάνδρα Γκράβας γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Γερμανία από γονείς Ελληνες μετανάστες. Ετσι, είχε την ευκαιρία να γνωρίσει δύο εντελώς διαφορετικές κουλτούρες. Τη γερμανική κλασική μουσική, με την περίφημη Οπερα της Βιέννης από τη μια, και την ελληνική μουσική παράδοση από την άλλη. Η ίδια εξηγεί πώς διαμόρφωσε αυτό την προσωπικότητα και τη μουσική της ταυτότητα και μιλάει για τις δυσκολίες που αντιμετώπισε όταν στην εφηβεία είχε πάθει παράλυση της φωνητικής χορδής, και έπρεπε να κάνει αφωνία για 1,5 χρόνο έτσι ώστε να θεραπευτεί!
“Εγώ μεγάλωσα σε ένα σπίτι με όλα τα είδη μουσικής, που άκουγα από το πικάπ του μεγάλου μου αδερφού, το ραδιόφωνο και την τηλεόραση… εκτός από την κλασική μουσική. Οποια μελωδία μου άρεσε τη μάθαινα με ευκολία και την τραγουδούσα. Στο Γερμανικό Σχολείο που πήγαινα ανακαλύψανε τη φωνή μου. Έτσι άρχισε η επαφή μου με τη μουσική, που σιγά σιγά στα εφηβικά μου χρόνια πήρε τον δρόμο της και τραγουδούσα σε διάφορες bands, αλλά ποτέ κλασικά. Λάτρευα τα ελληνικά τραγούδια πολύ… γιατί δεν ξέρω…έμφυτο μάλλον. Η κλασική μουσική ήρθε μετά στη ζωή μου. Είχα πάθει παράλυση της φωνητικής μου χορδής, που κράτησε χρόνια μέχρι να θεραπευτεί. Πάνω στην εφηβεία μου έπρεπε να κάνω αφωνία για 1,5 χρόνο έτσι ώστε να θεραπεύσω τον λάρυγγά μου. Το επόμενο βήμα ήταν να βρω μια καλή δασκάλα τραγουδιού, που ήξερε να χειριστεί μια «τραυματισμένη» φωνή σαν την δικη μου. Δύσκολο και μεγάλη ευθύνη για κάθε δάσκαλο. Με τη φωνητική μάθηση ανακαλύψαμε την κλασική μου φωνή και την ικανότητα της Mezzo-Contralto. Με άλλα λόγια, η θέλησή μου να μπορώ να τραγουδήσω και να μιλώ σωστά με οδήγησε στην κλασική παιδεία -την κλασική φωνητική εκπαίδευση. Ξέρω, είναι τελείως τρελό!” αναφέρει χαρακτηριστικά η Αλεξάνδρα Γκράβας.
Συναισθανόμενη, ως παιδί μεταναστών, τις δυσκολίες και τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι πρόσφυγες έχει λάβει μέρος σε συναυλίες αλληλεγγύης και είναι ιδιαίτερα ευαισθητοποιημένη όσον αφορά το προσφυγικό, αφού, όπως λέει χαρακτηριστικά, “όλοι είμαστε πρόσφυγες”.
Η Τέχνη θεωρείτε ότι έχει «τραυματιστεί» από την ανθρωπιστική και οικονομική κρίση που η χώρα μας αλλά και πολλές άλλες χώρες στον πλανήτη βιώνουν;
Σιγουρότατα. Άμεσα το καταλαβαίνεις, γιατί οι αμοιβές παντού έχουν μειωθεί -και οι παραγωγές έχουν γενικώς κατεβάσει τα budget τους. Στην Ελλάδα τα οικονομικά είναι πολύ τραγικά. Λεφτά πουθενά! Όμως, οι καλλιτέχνες κάνουν θαύματα με τα ελάχιστα budgets που έχουν. Δημιουργούν συνεχώς, ασταμάτητα! Η τέχνη είναι στάση ζωής. Είναι βίωμα! Και το παλεύεις -αφού το αγαπάς!
Δείτε, στο βίντεο που ακολουθεί, ολόκληρη τη συνέντευξη της μέτζο σοπράνο Αλεξάνδρας Γκράβας.
Κάνε like στη σελίδα μας στο Facebook
Ακολούθησε μας στο Twitter
Κάνε εγγραφή στο κανάλι μας στο Youtube
– Αναφέρεται ως πηγή το ertnews.gr στο σημείο όπου γίνεται η αναφορά.
– Στο τέλος του άρθρου ως Πηγή
– Σε ένα από τα δύο σημεία να υπάρχει ενεργός σύνδεσμος