Η πολιορκία του Ναυπλίου που άρχισε, στις 4 Απριλίου 1821, απεδείχθη μια δύσκολη και αιματηρή επιχείρηση. Στη πρώτη γραμμή της μάχης μπήκαν ο αρχιμανδρίτης Κρέστας, παπάδες, μοναχοί και όλοι όσοι μπορούσαν να κρατήσουν όπλα στην Αργολίδα. Στο Άργος, υπό τον Παπαφλέσσα η λεγόμενη «Καντζελαρία» αποφάσισε την πολιορκία του Αναπλιού, με ότι μέσα διέθεταν. Στα τέλη Απριλίου, ο Μουσταφάμπεης με 3.500 Αρβανίτες, κατέβηκε από τα Γιάννενα και διέλυσε την πολιορκία. Εκεί, στον Ξεριά σκοτώθηκε ο γιος της Μπουμπουλίνας, μαζί με άλλους περίπου 700 άνδρες.
Στις 8 Ιανουαρίου 1828 ο πρώτος Κυβερνήτης της Ελλάδας Ιωάννης Καποδίστριας, αποβιβάστηκε στο Ναύπλιο. Οι φρούραρχοι του Παλαμηδίου, του Θαλασσόπυργου-Μπούρτζι και της Ακροναυπλίας του παρέδωσαν τα κλειδιά των φρουρίων, που είχαν πέσει στα χέρια των Ελλήνων, υπό την αρχηγεία του Στάϊκου Σταϊκόπουλου, έπειτα από ένα χρόνο πολιορκίας στις 30 Νοεμβρίου του 1822. Μεταξύ πολλών άλλων ο Καποδίστριας ξεκίνησε άμεσα την πολεοδομική ανασυγκρότηση της πόλεως, η οποία εντασσόταν στην γενικότερη της χώρας. Ο κυβερνήτης άφησε ανεξίτηλη την σφραγίδα του στο Ναύπλιο. Κάθε κτήριο έχει μια ξεχωριστή ιστορία. Το Κυβερνείον, όπου διέμενε, αργότερα έγινε κατοικία του βασιλιά Όθωνα, αλλά καταστράφηκε από φωτιά.
Στις 6.30 το πρωί της 9ης Οκτωβρίου 1831 (27 Σεπτεμβρίου με το παλιό ημερολόγιο) ο Καποδίστριας, συνοδευόμενος από δυο φρουρούς, κατευθυνόταν στον ναό του Αγίου Σπυρίδωνα, για να εκκλησιασθεί όπως συνήθιζε. Στην είσοδο της εκκλησίας του έστησαν θανάσιμη ενέδρα οι αδελφοί Κωνσταντίνος και Γεώργιος Μαυρομιχάλης, μαζί με δυο φρουρούς. Το γιατί ο Γιώργος Μαυρομιχάλης που διέφυγε, ζήτησε καταφύγιο στην Γαλλική Πρεσβεία δεν έχει απαντηθεί πειστικά. Αυτό δεν τον διέσωσε, αφού συνελήφθη, δικάσθηκε, καταδικάστηκε σε θάνατο και εκτελέσθηκε. Στην δολοφονία του Κυβερνήτου είχε συντελέσει η προπαγάνδα των ξένων που επικαλούντο τα συμφέροντα του νεοσύστατου κράτους και η αρθογραφία των εφημερίδων της εποχής “Απόλλων”, “Ήλιος” και “Ελπίς”.[1] Το γιατί οι εκδότες τους, όπως ο δικαστής, πολιτικός και δημοσιογράφος Αναστάσιος Πολυζωίδης, μνημονεύονται ως σημαντικά παραμένει αναπάντητο.
Ευτυχώς, η Ελλάδα στην μακραίωνη ιστορία της διέθετε περισσότερο από κάθε άλλη χώρα και τις δυο εκδοχές ανθρώπων, για τις οποίες ο Βενιαμίν Φραγκλίνου έγραψε: «Είτε γράψε κάτι που αξίζει να διαβαστεί, είτε κάνε κάτι που αξίζει να γραφτεί».
[1] Νεωτάτη Γενική Ιστορία 4ος τόμος συμπληρωματικός της Γενικής Ιστορίας του Α. Πολυζωϊδου – Γεωργίου Π. Κρέμου σ. 971
The Hellenic kingdom and the Greek nation (1937), George Finlay, σσ. 35-36
Κάνε like στη σελίδα μας στο Facebook
Ακολούθησε μας στο Twitter
Κάνε εγγραφή στο κανάλι μας στο Youtube
– Αναφέρεται ως πηγή το ertnews.gr στο σημείο όπου γίνεται η αναφορά.
– Στο τέλος του άρθρου ως Πηγή
– Σε ένα από τα δύο σημεία να υπάρχει ενεργός σύνδεσμος